De hele week staat bij mij over het algemeen genomen de radio aan. Meer als muzak wellicht dan echte muziekachtergrond. In mijn kantoorkamer, in de huiskamer, in de auto. Gewoon de combi van muziek en nieuws, handig en helpt bij de sfeer. Op zaterdagen en zondag is het andere koek. Sinds NPO2 haar programmering veranderde en een paar vaste items omwisselde voor programma’s met mensen waarvan ik de stem of muziekkeuze niet echt hoog acht, herontdekte ik de CD weer. Zet dat spul op en kies dan voor klassieke muziek. Koren, instrumentaal, van Mozart tot Verdi, van Wagner tot Smetana. Alles passeert de revue, en ik vind het soms jammer om dat ding uit te moeten zetten als het diner me roept. Klassieke muziek zit bij mij in de opvoeding en scholing, al werd het vaak overvleugeld door de popmuziek die in de jaren zestig een opstandige puber tot grote opwinding kon brengen. Nu heb ik af en toe nog best wel eens de behoefte om al die lekkere en zelf gekozen muziek ook te draaien, klassiek wint het vaak. En weet je wat ik er zo aardig aan vind? Je wordt er rustig door.

Alles verloopt eigenlijk beter, je bent zorgvuldiger, minder gehaast. Daarbij merk je ook hoe goed sommige van die klassieke componisten omgingen met muziek. Ontroerend goed vaak. Er zijn stukken bij die me nog steeds echt raken. Zelfs na tien of twintig keer draaien. Mooi voor je begrafenis, of als bewijs voor de geschiedenis van ooit zo trotse landen en regimes. Want laten we wel zijn, je ziet heel wat Europese geschiedenis voorbij komen en die mogen we niet loslaten of vergeten. Die muziek is net als de schilderkunst afspiegeling van onze beschaving en die is alleen daardoor al van een hoger niveau dan we door de barbaarsheid van de wereld om ons heen nog wel eens willen vergeten. Ik ontdek ook dat ik veel muziek moeiteloos kan meezingen (of tenminste neuriën) en dat geeft ook aan dat de vroegere scholing op dit punt me niet in de steek heeft gelaten. Echt vals zingen doe ik niet, vind ik zelf, maar ik doe het wel in mijn eentje. Publiek doe ik dit maar niet aan. Hoe dan ook, zondag is klassieke muziekdag. Wilt u me dan niet storen s.v.p.? Of alleen om mee te genieten…..dat mag hoor. Als je echt een fan bent, net als ik…. (Op de tweede foto mijn grote vriend Hans die geweldige orgelstukken ten gehore geeft…hij wil me wel vergeven….:))