Bij toeval kwamen we onlangs tijdens een uitje in het Brabantse land een fikse kermis tegen. Nu zie ik die ‘hier’ ook wel eens, maar vaak zijn ze dan beperkt van omvang. Deze Brabantse kende een aantal onderdelen die over de hele stad waar we bivakkeerden verspreid lagen. De meest vreselijke martelwerktuigen waren er te zien. Van een soort bakjes die werden opgehangen aan elastiek en dan omhoog geschoten. Door die opgaande beweging kwam het ding in een soort ritme terecht dat je mocht vergelijken met ruimtevaarders-oefeningen. Het jonge volk dat er in stapte raakte er helemaal verheerlijkt van. En beneden werden ze opgevangen door in strakke broekjes en shirtjes verpakte jonge dames die zich hadden opgedirkt of ze vanavond nog aan de man moesten worden gebracht. Zelfde beeld, een plein verderop. Daar stond een twee-armig apparaat dat denk ik 30-40 meter hoog reikte, in ieder geval uitstak boven alle aanpalende gebouwen, en waar aan elk uiteinde een open gordel was gemonteerd die naar schatting twintig man kon bevatten. Die gondels zorgden er via beugels en andere veiligheidsvoorzieningen voor dat de passagiers (..) niet naar beneden konden kieperen. Geen overbodige luxe want die armen gingen draaien en zwaaien en de gondels draaiden ook nog eens over de kop. Je kreeg waar voor je geld, want het leek er op dat men slechts bewusteloze passagiers wilde veroorzaken bij de exploitant van dit marteltuig. Duizelingwekkend was de snelheid en als je dan helemaal gek gedraaid was in de ‘vooruit’ schakelde het ding in de achteruit. Kregen zij die eerst achter zaten ineens de ervaring van hun ‘buren’. Er werd gegild, maar dat verstomde na enige tijd.

Ik ben na het stoppen van deze draaimolen na weer een ‘ritje’ toch eens gaan praten met een van de zeer jeugdige meiden die wat wankel uit het apparaat stapte. Of ze het leuk had gevonden en niet misselijk was? Ja, misselijk was ze wel, maar het was ook spannend. ‘U kunt er best zelf ook in hoor’ zei ze lief met bloed doorlopen ogen. Ik liet het advies aan me voorbij gaan. Als oudere jongere moet je niet alles willen bekennen na afloop van zo’n tripje. Overal om ons heen zagen we soortgelijke apparaten en daar stond de jeugd voor in de rij. Bij de botsauto’s, toch best een leuk element van een kermis uit mijn eigen kermisverleden, was het nauwelijks druk. De meeste van deze autootjes stonden aan de kant. De jeugd wil kennelijk uniekere ervaringen meemaken, en niet zoiets dufs als een botsauto. Ik vond vroeger de ‘auto-scooters’ het leukst. Dat waren een soort botsauto’s annex skelters, met een stevige tweetaktmotor er in waarmee je op een baan kon racen. Kom er  nu maar eens om. Maar ik leerde wel rijden en vooral snijden en bochten nemen. Wat je in die nagemaakte ruimtevaartapparatuur opsteekt is mij een raadsel. Of het moet het idee zijn dat die smachtende jonge dames beneden vallen op die stoere gasten die met een wit bekkie uit zo’n ding stappen en dan zeggen dat ze weliswaar misselijk zijn maar toch best houden van spanning…..