Natuurlijk, ik weet het wel, zit in de leeftijd, vandaar…… Maar of dat nu echt zo is? In ieder geval is het zo dat ik ontdek dat wel veel mensen van mijn generatie als ze al lezen dat toch het liefste doen in een echt boek. Gemaakt van papier, gebonden of gelijmd in een omslag die een mooie foto of zo laat zien en waarop je mag rekenen als je aan het lezen slaat. Dat er digitale varianten bestaan? Het zal zo zijn. De echte lezer wil een boek in zijn (of haar) handen voelen en soms wegdromen bij de inhoud. Successen als Scandinavische thrillers, het verhaal van 50 Tinten grijs of pakweg Saskia Noort zouden nooit zo groot zijn als er geen echte boeken zouden bestaan. Wij zijn er nog mee opgevoed. Net zoals met het fenomeen auto’s, het gebruik van vliegtuigen of enig fatsoen. Lezen was onderdeel van de ontwikkeling, het paste bij iemand die verder wilde komen in het leven. En het vulde aan wat je in het echte leven niet meemaakte. Wie niet weet wat ik daarmee bedoel moet toch maar eens kijken naar het succes van de boeketreeks of doktersromans. Worden gevreten en de schrijvers daarvan hebben vaak een tien tot honderd keer hogere omzet of inkomen dan de verder zo door de incrowd gevierde schrijvers die zichzelf altijd uitnodigen op het vaderlandse Boekenbal.

Literatuur is geen garantie voor grote omzetten. Meestal beperkt zich dit tot de enkeling die mee kan in de maalstroom der gedachten van bepaalde auteurs. Rijmboeken (o sorry, proza) hebben het helemaal lastig. Omzetten van 500 boeken zijn dan al bijster groot. Dat een boek weinig waard is na aankoop bewijzen de enorme stapels die voor een prikkie te koop liggen bij de diverse kringloopwinkels. Als je een half jaar geduld hebt na uitkomen van een nieuw boek kan je daar vaak al terecht voor een slechts door de eerste eigenaar gelezen exemplaar. De echt bijzondere of specialistische boeken vindt je daar zelden of nooit. Ik kan bij bezoeken aan die winkels al snel zien welke reeksen boeken ooit enorm populair waren. Zeker op het gebied waar ik nog wel eens zoek kom je weinig relevants tegen, maar zie je wel enorme stapels boeken van Lecturama of enig andere reeks die ooit bij bosjes werden verkocht via abonnementen of zo meer.

Maar leuk is ook om te zien hoeveel boekenlezers zich op die stapels storten om alsnog met de nodige aankoopjes voor weinig naar huis te kunnen. Vaak onder de verzuchting dat ‘ze al zoveel boeken hebben, maar toch…’. Ik herken er veel van. Zit altijd met stapels boeken om me heen. Lees voor het slapen gaan, of ‘s-morgens na het ontwaken. Lezen is heerlijk, en ik ben blij dat ik het ooit geleerd heb. Waarbij later taalonderwijs ook nog eens zorgde voor verbreding, want ook in het Engels of Duits pik ik nog wel eens een titeltje mee… Van mij mag het drukken en verkopen van boeken nog wel even doorgaan. Hoewel het aantal boekwinkels gestaag daalt, de omzet in aantallen boeken stijgt weer wat, en dat lijkt me prima nieuws. Sorry, ik stop er even mee, er ligt een leuk boek op me te wachten….