Brits vernuft; Commer!

Brits vernuft; Commer!

Toen mijn leasepa besloot om zijn handeltjes in tweedehands auto’s aan de Mokumse wilgen te hangen ging hij op enig moment aan de slag bij Coca Cola in Amsterdam. Daar zat een toen nieuwe bottelarij en distributiecentrum in het redelijk nieuwe industrieterrein Amstel van toen. Bij dat bedrijf zorgde hij voor rijklaar maken van nieuwe en ook reparatie van al lopende trucks. En Coca Cola had toen als norm dat men altijd met Britse trucks wilde rijden. Dus er waren Leylands te zien, Bedfords, maar voor het distributiewerk in de steden kwamen Commers in gebruik.

En dat oude merk Commer was een bijzondere truckfabrikant omdat het al vroeg wagens verkocht naar de VS of componenten die dan weer onder licentie werden geproduceerd tot specifiek op die markt afgestemde wagens. Commer werd op enig moment in haar bestaan overgenomen door een andere Brits merk, Humber. Commer bouwde allerlei trucks en bestelwagens tussen 1926 en 1978, de door mij door het familieverhaal geregistreerde typen allemaal van het type R741 die met hun bolle cabine en kenmerkende voorruit met spijl zowel modern als wat ouderwets aandeden. Andere wagens van Commer reden o.a. voor Van Gend & Loos. In sommige markten kwamen dezelfde trucks uit als Karrier, nog zo’n typische merk uit die tijd en in die jaren allemaal opgeslokt door Chrysler uit de VS. De Commers waarover ik het heb hadden soms een 2-takt dieselmotor en waren daardoor best aparte wagens.

Men had ook bestellers en busjes in het 1-tons segment in de aanbieding en die zag je hier ook nog wel eens rondrijden. Naast het gebruik van Coca Cola (wagens met rechts stuur want dat was handig voor de chauffeurs die in die steden constant in en uit moesten stappen en dat het liefst deden aan de stoepkant) kwam je die wat grotere Commers/Karriers hier niet zo veel tegen. Net als mijn verhaal rond Coca Cola op enig moment een einde kende (het bedrijf verplaatste haar productie naar Hazerswoude) gold dat ook voor die Commers.

Ze dienden trouw de frisdrankengigant en verdwenen daarna van het toneel. Stiefpa stopte er intussen ook mee en ging weer een andere richting op. Commer zelf werd net als Karrier gesaneerd door Chrysler dat er daarna het merklabel Dodge aan hing wat nog decennia lang werd gevoerd. Na 1976 was er geen Commer meer in het aanbod van de Britse truckindustrie. Jammer maar helaas. Maar dat verhaal van dit merk met een persoonlijke inkleuring blijft uiteraard in de familiegeschiedenis behouden. (Beelden: Archief/Internet)

Het ware ondernemerschap…..

Het ware ondernemerschap…..

Sommige mensen zijn naar mijn ervaring en mening voor het ondernemerschap geboren. Anderen zijn toch meer ambtenaar van inborst of karakter, zoals er ook geboren werknemers zijn die weinig tot geen ambities vertonen hogerop te komen. Niks mis mee. Maar ik heb het nu even over die eerste soort. Onlangs keken we met veel plezier naar de reeks ‘De Augurkenkoning’ op RTL5. Die serie gaat (dit was de tweede serie) over de familie Kesbeke uit Amsterdam-West. Mensen die met augurken hun inkomen regelen, maar daarmee niet alleen.

Vader Oos Kesbeke is een ondernemer pur-sang. Hij let op alles en neemt geen blad voor de Mokumse mond. Maar ziet ook ieder detail en dat is goed in een wereld waarin voedsel wordt geproduceerd in potten of blikken en elk foutje grote gevolgen kan hebben. Tel daarbij op dat hij een scherp en humorvol vocabulaire heeft naast een hart van goud en je kijkt naar een man die weet waar hij mee bezig is. Tijdens deze tweede serie kwam zijn twee zonen naar voren als de potentiele opvolgers van Pa.

Maar die moeten nog wel even opgeleid en gepolijst worden. Als ik er zo naar kijk was dat ook dringend nodig. Oos heeft het overzicht, hij pakt ook aan en is niet te beroerd om zelf de bezem of waterslang te gebruiken als dat ergens nodig is. Het vaste team medewerkers is zo te zien meer dan loyaal. Zo is er een klusjesman die al 60 jaar bij het bedrijf werkt en echt alle ins en outs van de firma kent. Inzetbaar voor technische ondersteuning maar ook om op een vorkheftruck pallets te verplaatsen. Oos zorgt zelf ook voor die loyaliteit want hij verwent zijn mensen als geen ander. Eten, drinken, uitjes, Oger-kleding, bedenk het en het is voor mekaar.

Zit iemand er doorheen? Hij ziet het en lost het op. Maar o wee als je de kantjes er af loopt of, zoals we eerder zagen, dronken op het werkt verschijnt. Je mag vertrekken en niet meer terugkomen. Hij gaat net zo om met leveranciers als met de burgemeester van Amsterdam en als hij bij de Sligro-groothandel hamburgervlees koopt voor zijn mensen (ze moeten ook eens iets lekkers eten..) loopt hij langs de stellingen met zijn eigen producten en zet alle potten met de naamlabels naar voren. Kijk, dan snap je het… Ik heb er met veel plezier naar gekeken. Herkende veel, leerde weer wat en was uit mijzelf als Mokummer al een trouw koper van de producten van deze firma, maar ben het nu helemaal. Augurken, Amsterdamse uitjes, bedenk het en Kesbeke levert het. En dan met dat verhaal er aan verbonden….Pure kwaliteit. Ik hou er van…. (Beelden: Internet/diverse websites/Kesbeke)

Digitaal dilemma…

Digitaal dilemma…

Alles wat ik zoal de wereld in stuur qua blogs en verhalen doe ik via mijn laptop. Een Acer die mijn zoon me ooit beschikbaar stelde toen mijn vorige lapper het begaf. Het ding is razendsnel, doet alles wat ik er van verwacht zonder gekreun of gesteun, heeft schijfruimte voor wel tien musea aan afbeeldingen of verhalen (ik sla het meeste overigens extern op,..) en ik ben er dus domweg gelukkig mee. Ik ben ook geen digifan die allerlei bijzondere functies met dat ding uitspookt. Ik heb een iPhone waarmee ik allerlei andere zaken beheer, maar de laptop geeft me de ruimte om goed en duidelijk te communiceren.

Het ding is dubbelop beveiligd, dat wordt allemaal door softwarelieden opgewaardeerd en gecontroleerd. Maar nu kreeg ik onlangs toch even de zenuwen toen Windows me duidelijk maakte dat ik over moet (..) naar Windows 11 omdat men de ondersteuning van de huidige versie van hun software na die en die datum ging stopzetten. Resultaat, je moest een test doen om te zien of de huidige lapper wel dat Windows 11 aan zou kunnen. Nou, na 5 seconden wist ik al dat Windows vond dat dit niet zo was en ik een nieuwe laptop moet aanschaffen. Doe ik dat niet loop ik risico op allerlei bedreigingen. Mij viel dat zeer tegen, want ik weet dat deze laptop een supersnelle en grote processor aan boord heeft. Ook de opslag is deels ongebruikt. En de beveiliging is optimaal. Moet kunnen zou ik denken.

Dus maar even advies gevraagd aan zoonlief die er meer verstand van heeft dan ik. Die meent dat het zal gaan leiden tot 1) een nieuwe laptop 2) vervangen van de huidige processor door een nieuwe. Doe ik dat niet en zet ik alsnog WIN.11 op deze laptop wordt deze een stuk trager dan ik gewend ben. Reden, dat nieuwe Windows mag dan van alles kunnen, het vreet ook energie van de hardware. Kortom….Het gaat geld kosten. Schatting 750-1000 euro afhankelijk van wat ik ga doen of kopen. Dat vind ik toch wel wat bizar. Kijk, als zoals bij mijn vorige laptop de machine vol loopt en gewoon de updates niet meer aankan (vreet geheugencapaciteit) snap ik het nog wel. Nu niet. Ruimte zat, het ding functioneert uitstekend, maar moet ik door dit soort onzin nu gaan vervangen? Ik zoek nog even naar een second opinion. Wellicht dat die soelaas biedt. Hielp me al eerder met een vastgelopen harde externe schijf. Zo’n techneut die overal wel een oplossing voor heeft. Maar of dat in dit geval ook zo is?? We gaan het zien…. Intussen meldde de printer van Canon zich ook. ‘Ik zit vol’…. Houdt in dat er een afvaltank vol zit. Valt niet te legen zonder hoge kosten. Resultaat, moet ook vervangen worden. Het belooft een hete zomer te worden…… (beelden: Internet)