
‘En wat heeft u meegekregen van die ramkraak op de juwelier in uw straat om half vier vannacht?’…’Nou wij schrokken wakker van een klap en toen we gingen kijken zagen we overal politie in de straat en natuurlijk ook de puinhoop bij die winkel…..Wat een narigheid….en die mensen werken altijd zo hard. Volgens de buren hebben ze een auto gezien met twee in het zwart geklede mannen er in…maar ik weet niet of dat zo is, want wij hebben niks gezien…’ ‘Dank u wel…maar wat vindt u er van dat dit in uw buurt plaatsvindt?’ ‘Nou daar worden we niet vrolijk van natuurlijk, het is een nette buurt en dan verwacht je dit niet he?

Laten die daders gaan werken voor hun geld’….’Dank u wel..’. Hiermee schets ik even een standaard programma op de landelijke dan wel regionale tv wanneer men aandacht geeft aan criminele zaken. Die elke dag weer plaatsvinden. Maar zelden dat die ‘ooggetuigen’ een rol spelen als een stel criminele domme types elkaar af knalt, bommen legt of inbraken pleegt. Ooggetuigen praten meestal over de inzet van brandweer of politie, desnoods de ambulance en overdrijven dan vaak het aantal voertuigen in zo’n situatie van al die hulpdiensten.

In de praktijk zijn ‘wel tien politiewagens’ er veelal niet meer dan 4 of 5 en als men al een dader zag dan vooral een in het donker gekleed type nulmens. Het is dus ook logisch dat de politie bij onderzoeken al die ooggetuigenverslagen tegen elkaar legt en zoekt naar overeenkomsten. Neem van mij maar aan dat ze vaak stuiten op tegenstrijdigheden. Wat de een ziet als een blauwe vluchtauto is voor een ander een zilvergrijze. Is de dader jong of wat ouder? Wat voor kleding droegen hij/zij? (in de praktijk hebben veel daders The North Face kleding aan….zeer succesvol onder criminelen) en in welke richting vluchtten zij?? Het zijn de belcamera’s of zelfs de videosystemen in sommige elektrische voertuigen die beter helpen bij het oplossen van dit soort ongewenste activiteiten. Als de beeldkwaliteit een beetje aardig is vallen details rond wat er is gebeurd of welke dadertypen men zoekt vanzelf op. Maar voor die programma’s is het leuk…. Voor mij ook….want ik mopper dan altijd ‘ze hebben niks gezien, dus je hoeft ze niets te vragen…’. Maar dat is vast te cynisch voor mijn vaste lezersgroep….(beeld: archief)


Ik weet nog goed dat ik net als alle andere keren in de afgelopen jaren aan het begin van een nieuw kalenderjaar begon met de hoop en de wens dat het eens een heel ander jaar zou worden. Een keer zonder ellende, terreur, oorlog, verdriet, armoede, onbetrouwbare politici, maar vooral met liefdevolle omgang tot elkaar, meer humanisme, sociale uitingen en daden, enz. enz. Op dat punt stelde ook 2016 weer teleur. De idioten en terroristen van hoog tot laag verenigden zich weer met de dictatoren qua dadendrang. De echte armen werden weer armer en de rijken een flink eind rijker. De politieke stromingen die ons land al rijk was kregen ter linker en rechter zijde steeds meer gezelschap van lieden die menen dat het altijd nog een tandje erger kan in retoriek of populisme. Het realisme mankeert meestal, Nederland is een aardig land, maar de rekeningen moeten voor de meeste inwoners gewoon betaalbaar blijven. Leven op de ‘lat’ is niet van deze tijd, maar een asociaal beleid dat omwille van de staatsbalans vooral de armen treft is natuurlijk ook niet meer te verkopoen. De afkeer van de politiek zette zich in brede kring van de samenleving door. Horen, zien en verzwijgen doet nog steeds opgeld in bepaalde ‘politiek correcte kring’ maar de uitslagen van verkiezingen in de hele wereld laten zien dat ‘het volk’ zoekt naar daadkracht en oplossingen voor soms compleet uit de hand lopende maatschappelijke problemen. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Op blogniveau was 2016 een relatief rustig jaar. Ik zelf sloot een paar specialistische bloglijntjes af. Vond mijn heil in Facebookgroepen met dezelfde insteek. Alleen de horecaverslagenblog bleef nog meelopen tot eind dit oude jaar. Hierna is het over en uit en gaat de stekker ook daar uit. Voor dat soort verslagen bent u wellicht nu al gewend geraakt dat ik die hier af en toe voor u neer zet. Persoonlijk en zakelijk zette ik een punt achter mijn eigen bedrijf, ging officieel een beetje met pensioen, ik deed er al eerder verslag van. Na 54 jaar werken mocht het wel vond ik zelf. 2016 was wat dat betreft een bewogen jaar. En een ding voorspel ik u; het wordt in 2017 niet veel anders. Net zo min als het ineens anders was in 1957, 67,77, 87, 97 of 07. Geniet dus maar van de oliebollen, hapjes en drankjes en doe voorzichtig met vuurwerk. Voor 2017 wens ik u allen veel geluk en een doorlopende goede gezondheid. Want zonder dat wordt het uberhaupt niet veel in het nieuwe jaar. Tot volgend jaar! En dat is morgen al!

