Korea…

Korea…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fri-425034-korea-krieg-der-strahlflugzeuge-img_1706.jpg

Ik heb al eens eerder geschreven over dat wonderlijke in twee delen gescheurde land Korea. Dit keer doe ik het nog eens aan de hand van een echt fantastisch goede Duitse uitgave onder de titel ‘KOREA – 1950-53 – Krieg der Strahlflugzeuge’ geschreven door Horst W.Laumanns. Een uitgave van Motor buch Verlag uit 2023 en door mij gekocht in april dit jaar. Los van het voor de hand liggende verhaal over die bloedige oorlog die intussen 75 jaar geleden begon tussen de communisten en het toen nog vrije zuiden van het land dat werd verdedigd door de VS, vertelt het boek ook het nodige over de geschiedenis en cultuur van Korea door de vele eeuwen heen. Want volgens de geschiedschrijving van het gebied is dat daar al ruim een half miljoen jaren oud als Korea als land door dit enorme conflict op de kaart werd gezet. En was het voor WO2 al ruim een eeuw lang volkomen onderworpen aan de grillen van een wrede Japanse bezettingsmacht.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mig-15-poolse-lm-hendon-120888-pict1212.jpg

Tel daarbij ook even op de grote invloed van China dat als noorderbuur zo het e.e.a. uit zijn buurland wilde halen. Een Keizerrijk zonder echte macht, waar bevolking speelbal is van de geopolitieke gebeurtenissen. Dat leidde ook tot wat we nu de Koreaanse oorlog noemen. Het boek beschrijft de aanleiding, de eerste terughoudendheid van de VS dat niet opnieuw in een conflict wil worden gezogen (waar kennen we dat van anno 2025).

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: nortam-f86-sabre-usaf-nmm-260324-img_4167.jpg

Maar nadat zowel China als de Sovjet-Unie zoveel troepen en materieel leveren dat het zuiden compleet wordt overlopen treedt Amerika ook op en stuurt extra troepen. De oorlog is dan pas echt begonnen. De Noord-Koreanen vallen aan met steun van China en de Sovjets, de Amerikanen mobiliseren via de VN ook andere westerse landen. Het VK, Australie, de Belgen, en ook Nederland sturen troepen. Dat kan allemaal niet voorkomen dat de geallieerden op enig moment worden teruggedreven tot een klein stukje land rond een havenhoofd in het zuiden. De VS sturen daarop Douglas McArthur, een ijzervreter uit WO2, generaal met een grote naam en faam.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: b29-4.jpg

Die bedenkt een list en laat een stevige hoeveelheid troepen en materieel landen aan de andere kant van het land waar de Noordkoreanen het niet verwachten. En dat zorgt voor een slachtpartij onder de communisten die zelf ook stevig huis hielden (genocide)in door hen bezet gebied. De luchtoorlog ontstond pas echt toen McArthur besloot om alle troepen van de vijand inclusief hun bases en steden plat te bombarderen. De B29’s van de Amerikanen werden echter op enig moment onderschept door een nieuwe straaljager van de Russen, waar weliswaar Noordkoreaanse kentekens op stonden maar die werd gevlogen door Sovjet-piloten of hun Chinese collegae.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: gloster-meteor-klu-aviodrome-200213-p2203254_edited.jpg

De meeste westerse vliegtuigen, ook de moderne straaljagers van toen, konden niet op tegen de nieuwe Mig 15’s en het duurde tot de Amerikanen hun eigen echte antwoord het oorlogstheater in stuurden, de North American F86 Sabre, waarna het evenwicht kon worden hersteld. Intussen kwamen er van beide zijden steeds meer troepen naar Korea en ging het front op en neer. Beide partijen wonnen en verloren terrein. Het geallieerde overwicht aan bommenwerpers en ook oorlogsschepen was hierbij overigens een belangrijke factor.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 2501347277_e0678f88e9_m.jpg

McArthur vroeg op enig moment zelfs om atoombommen. Want daarmee zou hij het slagveld in een klap kunnen beslechten in zijn voordeel. De politieke leiding in Washington, nog steeds beduusd van het effect van die wapens in Japan, verving de keiharde generaal door iemand met iets gematigder opvattingen. Deze verschrikkelijke oorlog duurde nog tot 1953. Daarna werd besloten tot een wapenstilstand waarbij de 38e breedtegraad demarcatielijn werd die Noord en Zuid van elkaar moest scheiden. Dat lukte tot op de dag van vandaag al ziet het Noorden zich nog steeds als in staat van oorlog met het Zuiden, Amerika en vooral ook Japan. Het land lag in puin, de heropbouw verliep aan beide zijden van de grens op een volkomen eigen wijze. Het Zuiden nu een florerende industriele staat waar technologie en economie samengaan met een redelijke vorm van democratie. Daar valt bij het regime aan de andere kant van de grens niets van te bespeuren. De familie Kim is daar dictatoriaal aanwezig en het land een Stalinistische voorbeeldstaat. Tegenspraak en vrijheid niet geduld en ontwikkeling van wapens belangrijker dan het welzijn van het zo gekwelde eigen volk. Hoe dan ook, dit boek heeft me weer veel geleerd. Ik verslond het met plezier. (ISDN 978 3613 045330) Het is in het Duits geschreven. Dat moet je dus wel beheersen. Anders wordt het plaatjes kijken, want daar staat het boek vol mee. Aanrader! (beelden: archief/internet)

Praatje pot…

Praatje pot…

Oftewel een informeel gesprekje tussen mensen om het eventuele ijs te doen breken of mogelijke obstakels die een goed functioneren van de een of ander op te lossen. Ik kende het fenomeen wel, maar de term niet tot ik er bij mijn toenmalig aantreden als verkoopleider bij importeur Pon mee van doen kreeg. Baas Jaap, de onlangs helaas overleden stevige bestuurder van dat importbedrijf, hield van formele samenkomsten met zijn stafleden binnen het MT. Dat was best even wennen. Elke maandag werden de plannen doorgenomen die moesten leiden tot daden welke het bedrijf tenminste verder hielpen, de winst deden stijgen of de omzet zouden doen groeien.

Alles werd daarbij genotuleerd en die notulen kwamen dan elke maandag daarop weer boven water als werkdocument en om te zien of de plannen ook dat hadden gebracht wat men er bij had bedoeld of bedacht. Maar creatieve types zoals ik, ook toen al boordevol plannen, wilden graag even doorpraten over hoe we bepaalde aspecten van een actie vorm zouden kunnen geven. Ook had ik af en toe even een handleiding nodig hoe om te gaan met bepaalde lieden uit de organisatie.

Of dat nu externen of interne types waren. Niet meteen iets voor in dat werkoverleg op maandag. Kortom, dan kwam Baas Jaap met zijn ‘Praatje Pot’ en spraken we ongedwongen over wat we nu weer voor snode plannen konden bedenken om de boel soms via een olifantspaadje versneld aan de gang te krijgen of de verkopen te stimuleren. Het waren altijd plezierige sessies. Soms deden we dit ook aan boord van het zgn. ‘Ponschip’ met mensen die we informeel wilden leren kennen. Het waren veelal nuttige momenten. Later, ik werkte allang voor mij zelf en had wisselende zakelijke contacten, namen we dat idee met mij samenwerkende partners over om bepaalde strategische campagnes uit te venten voor die of die prospect of al binnen geharkte klant. Het Praatje Pot vaak gehouden bij een van de befaamde Toekan-vestigingen en verdronken in tankschepen vol koffie of thee. Veelal werkte het. Soms niet. De een is nu eenmaal niet zo van het los/vast overleg, terwijl anderen dat juist zien als ultieme vorm van overleg. Nog steeds houd ik van praatjes over dit of dat. Al hoef ik er nu zakelijks niets meer mee. Maar gewoon kwekken over alles wat er in de wereld om ons heen, de politiek, of wat ook speelt. Nuttig, aangenaam, en soms verhelderend. Herkenbaar??? (Beelden: Internet)

Plicht…

gouden-loeki-awardLeg mij iets op en ik kan je verzekeren dat er er weinig tot niets van terecht komt. Resultaat van een recalcitrant soort karakter dat zich slechts door overtuiging, kennis of ervaring laat bewegen iets te doen dat mij normaal gesproken weinig zinvol lijkt. Gewoon moeten doen wat moet of gezegd wordt heeft voor mij heel wat keertjes geleid tot narigheid. Ik neem een ander mens of diens mening pas serieus als ik zelf kan geloven dat diens kennis of overtuiging de mijne overstijgt. In alle eerlijkheid, zelden overkomen. Zo gaat het ook met taken die moeten worden uitgevoerd. Thuis of voor het bedrijfje dat ik nog steeds bestier. Krijg ik naar mijn eigen mening het idee dat er een keuze is tussen iets saais dat (ook) moet gebeuren en iets creatiefs, is mijn keuze over het algemeen om dat laatste eerst te doen. Het zoet voor het zout. Elke bedrijfskundige of psycholoog zal direct zeggen dat het andersom moet. Doe nu eerst dat lastige klusje en ga dan pas aan de gang met dat leuke creatieve. Maar ja, creativiteit laat zich niet afdwingen. Als ik een idee, plan of tekst in de bol heb zitten kan ik dat niet even wegbergen tot volgende week om het daarna uit een laatje in die bol te halen en net zo op te schrijven als ik het vandaag bedacht. Met het betere debet/creditwerk gaat dat toch eenvoudiger.

altAulRwngaWnRcoO66kd_b0w1ZDjqJ63t5TQU88SBgYM0kVandaar dat ik dat steeds voor me uit schuif. Net als klussen in huis. Wat niet direct hoeft doe ik later wel weer eens, als het echt moet, nou dan doe ik het, puffend en mopperend zoals dat bij me past. Alles wat verplicht wordt staat me dus tegen en ik zal niet aflaten dat te laten weten als ik het alsnog hier en nu moet doen. Er is nog zoveel leuks te doen in de wereld waarin we leven. Daarbij is me jarenlang verweten (..) dat ik niet genoot van het leven en me veel te lang druk maakte over die klanten en de omzet. Nu geniet ik eindelijk (kostte me minstens vijf jaar om zover te komen) wil ik niet alsnog terug zakken in de negativiteit van al die klussen en boodschappen die me niets interesseren. Is het een handige eigenschap? Vast niet, maar dat is omgekeerd ook niet zo bij hen die heel goed zijn in het uitvoeren van zaken die nuttig zijn maar niet leuk. Komen nooit terecht in een creatieve flow.

WP_000961En die flow heb ik nodig om te functioneren. Hou me tegen en ik wordt een chagrijnig type…. Zoals zoveel lieden met deze inslag. Ik kwam ze zo af en toe tegen bij de betere reclamebureaus. Voeten op een bureau, pijltjes smijtend naar een dartbord. Geen inspiratie. Tot die ene klus op hun pad kwam. Niet storen, tot middernacht bezig met de uitwerking en dan de volgende dag het leiding van het bureau en/of de klant overtuigen. Opruimen van een kantoorkamer of bureau hoorde er niet bij. Kwam ik bij zo’n bureau waar alles op orde leek, juist bij de creatieve kant van zo’n studio, wist ik genoeg. Geen goede partner. Zo is het bij mij dus ook. Dus laat me lekker met rust. Ik doe heus datgene wat ik moet doen nog wel, maar wil nu even schrijven. Er moet nog een boek af, hoewel moeten, van wie? De administratie moet klaar, o ja, dat moet echt, dus mocht ik even chagrijnig doen,  weet je waar het door komt….trek het je niet aan. Gaat vanzelf over….