De B.V. Noord-Korea…

De B.V. Noord-Korea…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fri-424048-bv-noord-korea-cover-img_9925.jpg

Vorig jaar maakte ik jullie attent op mijn favoriete Youtube luchtreiziger die vanuit Rusland allerlei reizen maakt en o.a. daarbij Noord-Korea bezocht. Het beeld dat hij zonder commentaar liet zien showt een bijzonder schoon en wel georganiseerd land met een bijna gedwee in het uitgestippelde politieke pad bewegende bevolking. Bijna de droom van Extreemlinks in ons eigen landje….. Ik beloofde toen al dat ik nog eens zou terugkomen op hoe dat land in elkaar steekt. In het boek met de zelfde kop als dit blog dat ik er over las komt de verbijsterende waarheid naar boven rond een land en regime dat meedogenloos de eigen bevolking knevelt maar haar tentakels in de hele wereld heeft uitgeslagen. Wie denkt aan een ouderwets communistische land kan ik meteen teleurstellen. Uit het boek dat door een wetenschapper (Remco Beuker)geschreven is, die vanuit zijn specialisatie echt studie en werk heeft gemaakt van zijn obsessies met het land dat slechts de helft van het Koreaanse schiereiland uitmaakt, blijkt dat de Kim-dynastie het communisme heeft opgewaardeerd tot een religie.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fri-424048-noord-korea-achterkant-img_9926.jpg

Een geloof in een familie die voor zichzelf de status van ‘heiliger dan heilig’ heeft bedacht en deze doctrine met donder en geweld doorvoert in alle facetten van de samenleving. Die is ook in alle opzichten zodanig georganiseerd dat zij die ook maar iets afwijken van de Leer direct kunnen worden gestraft. En die straffen liegen er niet om. Een aantal jaren strafkamp (regime ondenkbaar wreed) of zelfs de dood zijn niet uitzonderlijk. Men controleert elkaar ook verplicht en doet verslag over het doen en laten van anderen maar ook zichzelf. Speciale ministeries houden bij hoe het gaat. Los van het eigen raket/atoomprogramma is het regime ook actief in de rest van de wereld. Tientallen landen verspreid over de hele wereld maken gebruik van Noord-Koreaanse arbeiders of technologie. En die laatste is echt indrukwekkend. Neem maar de recente wapenverkopen aan landen als Iran of de via-via steun aan Hoeti-rebellen of de Hezbollah-beweging in Libanon. De Syrische dictator Assad was goede vrienden met het regime in PyongYang en hij was echt niet de enige. Soldaten van de Noord-Koreaanse strijdmacht zijn (verplicht) uitgeleend aan de Russen waar ze strijden tegen de Oekrainers. Weigeren ze dienst of lopen ze over dan wel worden ze gevangen genomen is de kans groot dat hun hele familie richting strafkampen gaat.

Opvallend is ook de constatering dat mensen die in Noord-Korea op hoge posten lijken te zitten in feite niks te vertellen hebben. Achter de schermen zitten de ware machthebbers. Alles ingericht op wantrouwen en controle. Ondanks dat wordt er door heel wat mensen gesmokkeld. Met name vanuit China komt veel spul illegaal het land binnen. Omkoping aan de grenzen helpt mee om dat redelijk goed te laten verlopen. Aan de andere kant zijn er de dwangarbeiders die worden uitgezonden naar andere landen. Diens inkomsten gaan voor 80% naar de staat, 20% is voor de familie. Geldt ook voor jonge Koreaanse meiden die het over de grenzen van het land willen of moeten gaan verdienen. Officieel als dienstmeisje of zo, maar veelal in handen vallend van wat rijkere Chinese oude heren die ze dwingen tot dingen waar ze in eigen land nog nooit mee te maken hebben gehad. Ook echte gedwongen prostitutie valt hen te deel. Het boek over dit vreselijke regime is 304 pagina’s dik, een uitgave van Prometheus en te koop onder ISBN 978 90 446 3731 1. Een maal gelezen weet je een ding zeker, linkse regimes zijn een ramp voor de mensheid. En wie denkt dat een boycot grenzen echt gesloten houdt, is naief of heeft het heel erg mis. (Beelden: archief/bieb/internet)

Dat oude jaar…

Dat oude jaar…

Morgen sluiten we het jaar 2022 af. En overdenken wat ons aller deel was. Wat we nu weer meemaakten en welke uitdagingen ons volgend jaar zullen wachten. Toen we vorig jaar startten aan dat toen nieuwe jaar hadden we geen besef omtrent wat ons nu weer zou overkomen. We zaten nog te prutsen met corona. We moesten voorzichtig zijn, de besmetting loerde overal. Tot in Februari het Rusland van Poetin meende een buurland zonder repercussies binnen te kunnen vallen en daar een einde te maken aan een democratisch gekozen regering die weliswaar corrupt zal zijn geweest, maar nooit erger dan het in Moskou toeging in de kringen van Poetin zelf. De gevolgen van die oorlog zijn tot op de dag van vandaag keihard merkbaar in onze samenlevingen.

Miljoenen Oekrainers vluchtten onze kant op. Bovenop de al stevige immigratie raakten opvangcentra en woonlocaties voor deze lieden totaal overbelast. De door de EU afgekondigde boycots van Rusland zorgden voor enorme teruggang van onze eigen economie maar ook de waarde van ons aller geld. Inflatie aan de orde van de dag, ons spaargeld verdampt en wat we per maand overhouden aan inkomen gaat op aan o.a. de torenhoge energiekosten. We moeten leven met minder, minder, minder, alleen worden de mensen die dat nu roepen in de politiek niet voor de rechter gedaagd, wat Geert Wilders ooit wel overkwam.

En nu we het hebben over de politiek, deze regering bakte er weinig van. De dwangcombinatie van Rutte en Kaag ism CDA en Christen-Unie is energieloos, stuurloos en initiatiefloos. Groningen werd niet opgelost, Limburg ook niet en de ellende van goedwillende en eerlijke mensen in de toeslagenaffaire ook al niet. Maar we kiezen er wel voor excuses te maken aan Surinamers en zo nog eens tientallen miljarden uit te delen aan hen die nooit leden, te betalen door Nederlanders die nooit iets verkeerds deden. Foute prioriteiten dus. En dat gold ook voor de krankzinnige besteding van tientallen miljarden aan een knevelend klimaatakkoord. Maar krijgt een volk niet het landsbestuur wat het verdient? Als dat zo is wordt ook 2023 best spannend.

Prive waren er voor ons hier ook de nodige ups en downs. Soms zit het mee, dan weer tegen. Gezondheid gedurende het jaar ernstig in gevaar, zorgen om dit of dat en een nieuwe kat. Ik berichtte over dat laatste leuke nieuws al eerder hier. Bij de mensen die we zagen verdwijnen heel wat bekenden, goede vrienden soms. Ouderen, zieken, maar ook vaak veel en veel te jong. Verdriet en leegte het gevolg. Soms hier op de sociale media enorm gemist, anderen snel vergeten. Onterecht, maar toch… De directe nabestaanden verdienen onze steun, voor ons zelf rest vaak de verdoving. Ja lezers/essen, het einde van een jaar. Waarin weer veel gebeurde. Zoveel dat je sommige feiten gewoon al bent vergeten. Omdat het er zoveel zijn. We keken zelf weer rond in Nederland of Duitsland, genoten van dit en dat nu de vrijheid na corona weer terug keerde. En knijpen een oogje dicht bij alles wat er buiten onze persoonlijke invloedssferen plaatsvindt. Anders is dat nieuwe jaar niet iets om naar uit te kijken. Voor u allen, lezers, vrienden, bekenden, relaties uit andere landen, maak er een mooie en veilige jaarwisseling van en geniet van alles wat een nieuw jaar vanaf dag 1 kan bieden. Wie weet komen we elkaar later weer tegen in een vreedzaam en veilig maar vooral gezond 2023. Maar enige reserve behoud ik me toch maar voor….Realisme…het is niet anders….(Beelden: Archief)

Discussie of compromis?

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het woord discussie suggereert direct al dat mensen het niet met elkaar eens zijn als ze daarin verwikkeld raken. Maar als je er even voor kijkt in de Grote Van Dale kom je erachter dat een discussie eigenlijk een bespreking is waarin de deelnemers trachten door middel van argumenten de oplossing voor een probleem te vinden. Ook kan een onderwerp tot gedachtewisseling leiden. Dit doet vermoeden dat mensen in alle redelijkheid met elkaar aan tafel gaan zitten om inhoudelijk met elkaar van gedachten te wisselen. In de praktijk van alle dag zie je vaak een totaal ander gedrag. Mensen graven zich in, geven geen duimbreed toe en vinden dat anderen maar moeten capituleren. Het gaat vaak niet meer om de inhoud, nee het gaat om het eigen gelijk. Of dat nu terecht is of niet. Kijk maar eens naar programma’s als ‘Familiediner’ e.d. en je ziet hoe mensen zelfs langdurende vriendschappen of familiebanden op het spel zetten voor hun eigen gelijk of nog sterker, trots! Bij veel discussies is het allemaal relatief simpel.

Verbodsbord Partij van de AfkeerZwart is zwart en wit is wit. Zoeken naar grijstinten heet een compromis. En dat is dan zoveel als een schikking tussen partijen waarbij ieder daarvan een beetje toegeeft. Hoe vaak het ook lijkt alsof dit land sterk is in het sluiten van compromissen, in de praktijk van alle dag zijn we dat niet echt. Komt ook omdat mensen tegenwoordig over niets en nergens een mening hebben en die vaak en luid verkondigen. Vanuit iets van (beter)weten of omdat ze iets delen van derden waarvan ze de waarheid zelf onderschrijven of vermoeden dat het gedeelde juist is. Bij politieke of geloofskwesties zie je dit veel voorbij komen. Je hebt tegenstanders van Wilders en die zijn ingegraven over diens anti-islam denken, terwijl de voorstanders precies het tegenovergestelde vinden. Zodra je dan met modder gooit die gericht is op de mensen met de andere mening is elke discussie op niveau al op voorhand verloren. Om over het compromis maar te zwijgen.

road closedZo gaat het ook over de islam als geloof of de uitwassen die deze stroming met zich meebrengt, of pakweg de al dan niet stijgende zeespiegel in relatie tot ons menselijk handelen. Je bent voor of je bent tegen. Het compromis komt er bijna nooit uit. Dat zorgt ook voor veel geschreeuw, gescheld, vervloeken van tegenstanders en zelfs het boycotten van mensen die het niet met jou eens zijn. Je zult vast weleens zo’n situatie zelf hebben meegemaakt of ervaren en daar het jouwe van denken. Ik zal echt niet achteraan gaan staan als hiervoor de vinger moet worden opgestoken. Discussies op inhoud moet je altijd voeren. Maar zodra het persoonlijk wordt, mensen die je helemaal niet kennen allerlei persoonlijke getinte verwijten jouw kant op slingeren is het voor mij snel klaar. Zwart is zwart, wit is wit. Grijs komt niet voor. Al is gedekt grijs in driedelig kostuum nog best wel aardig om bij gelegenheid aan te trekken. Of is een zilvergrijze auto in mijn optiek nog steeds erg fraai. Maar dat zullen anderen weer met me oneens zijn. Die vinden een T-shirt met opbollende haargroei daaronder interessanter of willen per se een gifgroene of felrode auto berijden. Van mij mag dat. Altijd. Mits je me maar niet gaat wijsmaken dat het een beter is dan het andere. Want dan bereiken we echt geen compromis. Never! Nooit!