Propaganda en de media…

Propaganda en de media…

Natuurlijk is het een stokpaardje voor me. Al was het maar omdat ik het wereldje in mijn werkende leven aardig heb leren kennen en zelf ook mijn steentje bijdroeg aan de invulling van wat ik nu maar even ‘echte journalistiek’ noem. Daarbij heb je als journalist altijd de ‘waarom, waar en wanneer’ vragen te stellen. Broodschrijvers doen dat anders. Die krijgen persberichten onder ogen van bedrijven of instanties, nemen grote delen van de tekst over en zetten dat neer in de door hen bediende media als ‘nieuws’. Gemakkelijk, eenvoudig en vaak zeer eenzijdig. En juist dat verwijt ik de huidige media in de breedte. Zeker op gebied van de immigratie, klimaat, Groningers, Limburg, toeslagenouders, criminaliteit etc laat men dat echte journalistieke vragen stellen of feiten verzamelen graag achterwege.

Men staat, zo lijkt het, in dienst van de grote politieke stromingen in dit land, luistert naar subsidieverstekkers of adverteerders en is daardoor veelal niet kritisch genoeg. Alle schandalen en crises in dit land zijn voor echte journalisten natuurlijk ‘kaassie’ maar in plaats daarvan zie je een grote voorzichtigheid optreden. Nou ja, als het in eigen kring kennelijk niet wordt geaccepteerd om al te kritisch op te treden natuurlijk. Men neemt ook het jargon van de veelal linkse stromingen over en doet aan propaganda in plaats van journalistiek werk. Een beetje dictator schakelt media ook uit als ze kritisch zijn. Daarbij wordt graag gewezen op Poetin in Rusland maar men vergeet dan vaak hoe Erdogan in Turkije optreedt, of de ayatollah’s in Iran. Ook binnen het communisme van vroeger en nu zijn vrije journalisten opgejaagd wild.

De tegenmening wil men daar niet horen. Dus wat doe je dan, je eigent je al die media gewoon toe en brengt eenzijdig nieuws. Toen het onlangs na zes maanden koude temperaturen en veel neerslag ineens zomer werd vielen de veelal linkse media over elkaar heen om maar te benadrukken dat dit toch echt klimaatopwarming betrof. Ondanks de aangedragen feiten zoals officiele statistieken, bleef men daarin volharden. Steevast zijn economische immigranten ook ‘vluchtelingen’ en gaat men zo ver om landen die wel een dam om zich heen hebben gebouwd tegen de instroom van al dan niet doortrekkende asielzoekers met een islamitische achtergrond, te beschrijven als ‘extreem-rechts’. Als een niet-westerse allochtoon (al dan niet immigrant) hier een misdaad begaat beschrijft men dat liever niet. Stelt dat het gaat om ‘verveelde jongeren’ en dergelijke. Frankrijk was recent wel weer een confronterend voorbeeld. Kortom er is veel mis in die media. En ik bekijk of lees ze dan ook kritisch. Met altijd in het achterhoofd dat ik wordt voorgelogen. Want wie feiten checkt, zelf, omdat dit een journalistieke taak is, wordt al snel gezien als niet gewenst, te kritisch, te rechts of wat ook. Maar ik noem die meeschrijvers en propagandisten zelf gewoon ‘hoernalisten’. En die hebben net als in Nazi-Duitsland of Stalinistisch Rusland heel wat uit te leggen. Het moest me even van het hart, u wilt me wel vergeven. Zo niet vraag ik meteen even ‘waarom??’ (beelden: Internet/archief)

Dag dokter….

Dag dokter….

Hoewel ik niet behoorde tot haar wekelijkse, maandelijkse of zelfs jaarlijks langs komende clientenkring, toch ga ik haar missen. Dertig jaar nadat we haar leerden kennen toen we vanuit Almere hierheen verhuisden en bewust voor haar kozen, ging ze onlangs met pensioen. Onze huisarts. Tsjechische van geboorte, dankzij mijn groene bloed en enthousiasme direct na die ontmoeting overgestapt op het prachtige automerk uit haar oude thuisland waardoor ze voor mij helemaal niet meer stuk kon.

Maar ook heel rustig, lief bijna, analyses makend, doorverwijzend, maar ook geruststellend als het een keertje wat minder ging. De keren dat ik werd geholpen door een van haar vervangsters, ook zij moest eens met vakantie natuurlijk, werd ik daar niet meteen vrolijker van. Nee, in haar geloofden vrouwlief en ik volkomen, die anderen bewezen hun ongelijk vaak. Ze bleek ook op dit punt zeer gewaardeerd te worden door meerdere partijen en mensen en gaf ook nog eens les aan vele jongere mensen in opleiding. Op enig moment ging haar gemoedelijke en kleine praktijk aan huis over in een groter gezondheidscentrum met apotheek in huis en ook nog andere disciplines en verdween ze achter een muur van assistentes die bijna niet te penetreren valt. Vrouwlief kent haar derhalve beter dan ik. Van bezoekjes althans.

Voor mij was zij de laatste horde die ik moest nemen als de evt kwaal(tjes) te heftig werden om zelf op te lossen met spullen van Dr Vogel of Kruidvat. Maar ze woont ook in onze buurt en dan zwaaien we uiteraard of vraagt ze nog even naar Skoda…. Want dat bindt. Merkte ik ook tijdens haar afscheidsreceptie op een mooie plek langs de Amstel in de afgelopen maand juni. Terwijl er een grote rij mensen achter me stond om afscheid van haar te nemen en te bedanken voor wat ze had betekend voor hen, nam zij mij apart en begon over haar plannen voor een nieuwe Skoda en of ik er zelf nog wel in reed. Leuk toch? Maar die dertig jaar zijn wel omgevlogen. Ze is nu helemaal grijs van haar en het zware artsenleven is haar aan te zien. Wat bleef zijn die vriendelijke glimlach en zachte ogen…. Ik wens haar alle rust in die pensioenjaren die nu volgen. Ze gaat er vast van genieten. En ik zwaai haar uiteraard toe daarbij…. Haar opvolger heb ik al uitgekozen. Jonge vent, aardig, vriendelijk, en al eens meegemaakt tijdens de eerste keuring voor mijn nieuwe rijbewijs verlenging. Viel niet tegen… (beelden: prive)

Leuke winkel in Buren…

Leuke winkel in Buren…

Halverwege de afgelopen maand juni was ik te gast in het Gelderse Buren. Plaatsje van de Oranjes, maar ook van het aardige Marechaussee-museum en een geweldig pannenkoekenrestaurant. Maar sinds kort is er voor mij nog een aantrekkelijke reden om er eens heen te gaan bij gekomen, het prima gesorteerde automodellenwinkeltje van Joke Koppen daar. Een verzamelaar als ik heeft het soms best lastig als hij aan bepaalde leuke aanwinsten wil komen, maar bij Joke kan je daarvoor prima terecht. En wat ze in haar smaakvolle winkel voor specialisten niet heeft staan, bestelt ze eventueel direct voor je. Omdat er op die hete zaterdag in juni ook nog een ruilbeursje werd gehouden van een stel lieden die ik van heinde en verre komend in eerdere sessies heb leren kennen, plus een stel meer, toog ik dus in de blauwe Tsjech richting dat mij toch wel bekende Buren.

Immers, ooit woonden hier een paar leuke en lieve blogsters in de buurt en hielden we daar zelfs wel eens een blogmeeting met grote mate van gezelligheid. Maar dat was in het verleden. In het heden is daar dus die winkel van Joke Koppen. Die ons ontving met koffie, thee, limonade, koekjes etc. En waar ik als liefhebber van het ware Tsjechische spul op schaal net zo slaagde als bijvoorbeeld die enorme specialist die alleen maar VW-bussen in zijn vitrines heeft staan. Joke heeft voor iedereen wat. Van kleine HO-modellen tot grote joepers voor de mensen met de dikke beurs. Zij is gezellig in de omgang, heeft voor iedereen een praatje en weet waarover ze het heeft. Neem van mij maar aan dat dit zeker niet geldt voor heel wat mensen die zich ook geroepen voelen in deze handel een boterham te gaan verdienen. Velen werden geroepen, weinigen uitverkoren. Hoe dan ook, voor de liefhebber is dit een aanrader. En ik zal er bij leven en welzijn nog wel eens binnenwippen. De ruilbeurs lijkt een jaarlijkse traditie te worden. Ik kijk alleen daar al naar uit. En nu maar weer sparen voor al dat fraais dat op me wacht in Buren… (Beelden: prive)