O, er was nooit iets mis geweest met hun relatie in het begin. Hij deed zijn best om het haar naar de zin te maken en zij omgekeerd voor hem ook uiteraard. Dat leidde al snel tot haar zwangerschap en bevalling. Daarna was ze niet meer echt actief geweest in hun relatie. Het ging niet, het kind vroeg te veel en te vaak haar aandacht en dat vermoeide haar en daarvoor was ze tenslotte ook moeder. Hij veranderde in de loop van de tijd. Werkte keihard, kwam daarna thuis en nam een biertje om te ontspannen. Maar na dat ene volgde vaak een tweede, derde en soms nog veel meer. Hij werd onberekenbaar, soms maakte hij ruzie om niks en op die bewuste dag in november kreeg ze van hem een pak slaag. Haar gezicht lag in elkaar en door het lawaai werd hun baby wakker en zette het op een krijsen. Daardoor hield ze haar pijn en snikken in en vluchtte naar de douche waar ze haar tranen droogde en met verband haar kapotte neus verzorgde. De blauwe plekken die later omhoog kwamen werkte ze met make-up weg. Het speet hem natuurlijk achteraf. En het bleef een tijdlang goed gaan tot hij op een dag weer aan het bier zat en het opnieuw leidde tot een stevige mishandeling van haar, zijn lieve vrouw die hij volgens eerdere beloften zo aanbad. Weer zat ze volledig in de kreukels. En dat ging na een tijdje iets van regelmaat krijgen. Hij sloeg haar om het minste geringste en begon haar ook met opmerkingen te kleineren. Ook in het bijzijn van anderen. Haar hele wezen werd onderuit gehaald. Ze was niet meer wie ze ooit was geweest. Maar op een mooie pinksterdag besloot ze dat het nu genoeg was geweest. Ze haalde giftige onkruidbestrijdingsmiddelen uit de schuur van hun huis, wachtte op het juiste moment, nam een flesje bier wat hij altijd dronk, gooide de helft van de inhoud weg, vulde het flesje af met gif, nam zelf ook een biertje voor de sfeer en gaf het bewuste flesje aan hem. Beduusd maar aardig dronken keek hij haar vals aan, ontspande wat toen ze met hem proostte en nam een fikse teug. Daarna dronk hij flink door, het biertje smaakte hem. Zij keek verbaasd toe. Toen hij na een half uur opzij zakte op de bank, overgaf, nog wat murmelde, pakte ze haar koffers, nam de baby mee en vertrok. Toen hij dagen later werd gevonden zat zij al halverwege Frankrijk in een trein die haar naar het zuiden zou brengen. Nooit meer zou een man haar slaan of negatief bejegen…En ze zou haar kind bijbrengen dat ook nooit toe te staan.
Biertje…
Posted on by meninggever •
Geplaatst in Verhalen
•
Getagd antwoord, baby, drank, man, mishandeling, ontsporing, relatie, vernedering, vrouw, wraak
•
22 reacties
Had ik het in mijn vorige blogverhaal nog over de vermeende en soms geschonden trouw van een hond. Wij mensen kunnen er ook wat van. Wij doen ons best trouw te zijn aan onze partners, familie, vrienden. Soms gaat dat dan ten koste van de eigen persoonlijkheid. We leveren onszelf soms (deels)in om het de anderen naar de zin te maken. Het waarom hult zich vaak in raadselen. Immers, je bent wie of wat je bent en meekleuren met de rest is vaak een letterlijk ziekmakende eigenschap. Je gaat er uiteindelijk onder door. Ik heb heel wat relaties gezien waarin de ene partner zich opofferde voor de ander zonder er al te veel voor terug te krijgen. Vrouwen vaker dan mannen. Wellicht zit hem dat in de economische afhankelijkheid of zo. Maar moet je dodelijke saaiheid, drankzucht, speelverslaving of nog erger, geestelijke of fysieke mishandeling blijven accepteren ten koste van jouw eigen persoonlijkheid?!
Trouw? Vast en zeker. Liefde? Wellicht! Maar goed voor de geest en het fysiek kan het niet zijn. Nu snap ik wel dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is maar je kunt ook in sleur sterven. Of de relatie zelf zien doodgaan. Bij vriendschappen zie je nog wel eens hetzelfde. Eenzijdigheid is een oorzaak van veel gedoe. Eisen gesteld krijgen, wensen en verlangens, en daar vrijwel niets tegenover mogen stellen. Omdat anders de vriendschap wordt verbroken. Het zal sommigen bekend voorkomen. En toch accepteren veel mensen dit soort relaties. Ze omarmen die lui alsof ze van het koninklijk huis zijn. Noem het een vorm van hondentrouw. Maar wellicht moet je net als dat hondje uit het vorige verhaal wel aan je stutten trekken en gewoon bedenken dat het soms beter is korte dan lange pijn te lijden. Maar durven we dat?
De meeste mensen niet. Die laten het soms jaren lang voortduren. Tegen beter weten in vaak. Ik ken uit mijn verleden voorbeelden zat. Maar ook voorbeelden van levenspartners die ogenschijnlijk alleen maar bij elkaar waren om de ander het leven zuur te maken! Ga dan scheiden!! Trek je eigen plan en stop er mee. Zeker als de kinderen op enige leeftijd zijn is er geen reden om liefdeloos naast elkaar voort te leven. Alleen ben je dan wellicht veel beter af. Maar toch blijft men trouw als een hond voortgaan en verwijt de pot de ketel constant dat die zwart ziet. Wat bindt je dan nog? Als alles wat leuk is voor een mens uit je leven is verdwenen? Het zal die hondentrouw zijn. Loyaliteit naar de ander, het gevoel dat die ander fysiek of geestelijk in de kreukels zit en niet alleen verder zou kunnen, de financiële situatie of gewoon om de buren? Neem van mij aan dat die toch wel iets te roddelen hebben of dat anders wel zullen zoeken. Niets zo leuk als het leed van de ander. En wie dat niet gelooft moet maar eens opletten als je ergens heen gaat. Altijd mensen die van achter hun gordijntjes zien wat je zoal doet en wellicht zelfs bijhouden met wie en hoe lang. Beter een naaste buur dan een verre vriend? En gee geleuf da?
Wellicht denkt de gemiddelde lezer nu aan de wereld waarin wij leven. Waarin informatie bijna probleemloos en ongevraagd tot ons komt. Al dan niet gestuurd door (semi)commerciele marktpartijen die ons overladen met zaken waar we meestal niets mee kunnen. Maar is dat informatie die ik bedoel? Nee, ik zoek het meer daar waar we om informatie gillen maar die niet krijgen. Of waar door de afzender een eigen ‘twist’ aan is gegeven. Zoiets zou je als censuur kunnen omschrijven. Of manipulatie. Informatie hoort in veel gevallen zuiver te zijn. Zwart of wit en niet een beetje grijs omdat dit voor de buhne beter uit komt. En heus ik weet als adviseur in het veld van marketing en PR echt wel hoe de hazen lopen, daar zit het hem niet in. Maar wellicht wil ik juist daarom wel dat informatie klopt. Door de jaren heen heb ik me heel wat zitten verbazen of ergeren aan ofwel het gebrek aan informatie aan de ene kant, of de totaal verwrongen afgifte ervan aan de andere.
Informatie is ook onderdeel van ons onderwijssysteem. 1 en 1 is twee en niet drie omdat dit wellicht beter is gezien de samenstelling van de klas. Groningen ligt toch ook niet op Texel of zo? Maar ook binnen bedrijven zie je dat vaak informatie wordt achtergehouden om een ander zo in verlegenheid te brengen. Informatie is cruciaal. Wie denkt dat dit niet zo is moet toch eens kijken naar de inspanningen die worden verricht om alles over ons te weten te komen. Of wat landen en doctrines doen om overal en nergens informatie vandaan te halen. Dat houdt dus echt niet op bij jouw of mijn huisdeur. En vandaar dat het ook van belang is om al die informatie op juiste wijze te interpreteren. Hoe vermoeiend dat soms ook is. Zelfs in een of andere uithoek van de wereld is tegenwoordig internet en dringen de signalen van radio en tv gewoon door. Kortom informatiestilte is geen optie. Laten we dan maar zorgen dat die informatie zuiver is. En niet gekleurd.
Altijdmijnmening 