Ook al ben ik dan ooit gelovig opgevoed in de beste en strengste tradities van de Roomse kerk, de twijfels over al die verhalen die men ons toen vertelde kwamen bij mij al snel toen de geest langzaam aan de leeftijd van de kritische benadering van alles wat ‘boven mij was gesteld’ bereikte. Ik heb niet veel met mensen of instanties die alles van ‘boven naar beneden’ beschouwen. En dat viel samen met de maatschappelijke revoluties van de jaren Zestig. Ik zag al snel dat wat die kerk me allemaal had proberen bij te brengen aan normen en waarden wellicht handig of nuttig zou zijn, maar dat die alles ziende of regelende god me toch een slagje te overdreven was. Daar heeft die baas-boven-alle-bazen het toch veel te druk voor? Daarbij, wie was ik dat hij mij perse zou volgen of begeleiden. Nee, er was te veel aan het handje wat me deed twijfelen. En eenmaal twijfelend viel ik weg in het mandje der principieel ongelovigen voor wie de wetenschap veel belangrijker werd dan het absolute geloof in volgzaamheid.

Ik snap nooit goed dat je als mens een soort overgave kunt tentoon spreiden ten aanzien van iets wat je nooit hebt gezien, waarover de meest recente verhalen een jaartje of 2000 oud zijn en waarvan niemand me echt kan overtuigen dat het ook daadwerkelijk bestaat. Al zijn de morele zaken die in sommige geloven zitten wellicht goed, dat top-down-denken is mij niet gegeven. Nou ja, als ik zelf de macht zou mogen uitoefenen…..wellicht! Maar dienen en op de knietjes smeken om hulp of verlichting? Toch kom ik nog wel eens mensen tegen die deze instelling bezitten en ook vooral koesteren. Vanuit alles wat democratisch aan me is, gun ik ze dat recht. Mits ik er zelf niets mee te maken hoef te hebben. Ik blijk ook niet zo heel bijbelvast, dus in de discussie over vers dit of dat uit hoofdstuk zus of zo blijk ik niet zo geschikt. En mensen die me gaan uitleggen dat Jezus of Allah ze dagelijks begeleidt op hun pad richting het ultieme goed (of kwaad) geven me al snel een hoog irritatiegevoel. Geloof wat je wilt, al is het in een groene salamander, of een op zijn kop staande olifant, maar laat mij daarbij met rust. Dus wie langs komt om me te bekeren richting Pinkstergemeente of Jehova getuigenis komt van een koude kermis thuis.

Geen enkele voedingsbodem. Daarbij ben ik overtuigd van het feit dat Adam en Eva niet echt hebben bestaan, en al helemaal niet, zoals in sommige stromingen verkondigd, een jaartje of 20.000 geleden. Nee, de wetenschap maakt duidelijk dat de mens al heel wat langer rond hobbelt en dat een paar miljoen jaar geleden de dino’s onze aarde bevolkten. Maar de symboliek van dat naakte paar is natuurlijk schitterend. En omdat niets menselijks mij ook vreemd is zou ik het best aardig vinden als op het moment supreme er toch een hand wordt uitgestoken die me van het ene op het andere moment binnenhaalt in die hemel vol fraaie engelen, maagden, of wat ook. Of is dat dan toch een restant van dat indoctrineren door de Roomsen? Vast wel. Tot dan, leidt ik mijzelf maar, werk, vecht, bewonder en heb lief. Dat bidden laat ik nog even over aan anderen. Tot het echt nodig is……:)