Stel je nu eens het volgende voor. Je moet omdat je huisarts er mee stopt om welke reden ook, op zoek naar een nieuwe. Praktijk wordt gesloten en de zoektocht naar een vervangende arts levert een ‘hit’ op. Paar straten verderop, aardig man of vrouw, en je gaat naar een intakegesprek. Dan zegt de arts, ‘ kleedt u zich maar even uit’.  Het waarom ontgaat je. Maar goed je gehoorzaamt en staat even later in je blote vel voor de nieuwe dokter. Die pakt jouw oude en door de vroegere huisarts overgedragen patientenkaart in zijn ene hand en begint met zijn andere alle onderdelen van jouw unieke lijf te onderzoeken. Mompelt de man/vrouw wat, schrijft het nodige op. Daarna mag jij je aankleden. Bij het vervolggesprek constateert de arts dat er veel achterstallig onderhoud zit aan jouw lijf, dat je op dieet moet, dat je tenen krom staan, je rug een scheefte vertoont, dat je conditie ver te wensen overlaat. Maar dat jullie er samen wel uit gaan komen. Hij schrijft je een diepgaande behandeling voor waarbij de huisarts zelf het voortouw zal nemen. Hoe zouden we ons dit laten welgevallen denk je? Niet? Boos? Overdonderd? Vreemd? O, je dacht dat niet voor kwam? Nou dan moet je eens terugdenken aan wat je overkomt/kwam toen/als je van tandarts wisselt(de). Die lui zijn gek op overnieuw beginnen is mij wel gebleken. Elke keer dat ik om welke reden dan ook (vaak verhuizing) wisselde van ‘smoelensmid’ bleek de voorgaande tandarts er een potje van gemaakt te hebben, ook al was op die behandeling van die vroegere tandarts weinig tot niets aan te merken vanuit het standpunt van mijzelf als patient. Maar het lijkt wel alsof men omzet wil genereren door telkens opnieuw zaken te gaan doen die de concullega ook al deed maar kennelijk niet goed genoeg. Wat ook zo aardig is; bij elke wisseling van tandarts bleek mijn oude dossier een tijdje lang spoorloos. Tja, dat een nieuwe tandarts dan zijn/haar eigen conclusies trekt is logisch. De arts die ik nu heb heeft me al heel wat pijn gedaan en daarmee mij gebit weten te redden. Alles in de mond, op een kies na, is nog steeds helemaal echt en origineel. Maar ze komt op een leeftijd dat je je afvraagt hoe lang nog….. Ik kijk niet uit naar een nieuwe kennismaking met een volgende collega van haar. Komende donderdag ben ik weert te gast voor mijn jaarlijkse controle. Als ze dan maar niet haar pensioen aankondigt…