Tagarchief: consumenten

Vertellen waar je bent en dat je geniet…

Posted on by • Geplaatst in Cultureel • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , , , • 11 reacties

Hoewel ik weet dat de Social media niet ieders Cup-a-Tea zijn is het toch wel aardig om te zien hoe imago van die media en de dagelijkse praktijk van elkaar verschillen. Zo zou je weleens de indruk kunnen krijgen dat als je als Numero-Zero in de wereld toch een plekje wilt veroveren in de harten van meekijkende of lezende toeschouwers het vloggen op YouTube ongeveer verplichte kost is. Al was het maar omdat je daar zelf televisietje kunt spelen of (al dan niet betaalde) presentator van vakantie of consumentenprogramma’s. Het blijkt in de praktijk nogal mee/tegen te vallen. YouTube is in bepaalde kring zeker populair en je kunt daar zaken zien die de meer traditionele media mijden. Zelf ben ik nogal gek op alle vliegfilms die er voorbijkomen. Van eerste solovluchten van leerling-piloten tot het uitvoeren van een vluchtoperatie tussen (voorbeeld) New York en Amsterdam. En gezien het aantal ‘views’ zijn dat zeer populaire filmpjes.

Maar dat aantal keren dat een filmpje wordt bekeken stijgt naarmate het avontuurlijke of gewelddadige dan wel liefdevolle karakter van het gebodene in de regie is meegenomen. Er zijn mensen die alles weten over make-up of het juist scheren van de oksels en daarmee intussen een aardige boterham verdienen. Al was het maar omdat ze producten promoten die voor al die doelen geschikt zijn. Zelf heb ik weleens iets geplaatst op YouTube, dat ging dan meer over modelauto’s en vliegtuigen. Maar na de wisseling van WIN7 naar WIN10 was ook mijn wachtwoord verdwenen en kon ik mijn eigen account niet meer in. Dat blijft wel een probleempje. Maar, als het gaat om andere zaken die mensen willen delen, zie je toch dat andere sociale media veel meer worden gebruikt door intussen een paar miljard mensen.

Wie veel reist heeft, zo blijkt uit recent onderzoek, voorkeur voor Facebook. 62% van al die reizigers zet de verhalen en avonturen daar op het eigen profiel in de wetenschap dat het wordt ‘gevreten’ door de kring ‘vrienden’ die men daartoe heeft uitgenodigd. Ook Instagram en Twitter scoren daar beter dan YouTube. Van alle reizenden plaatste slechts 6% iets op dat gefilmde medium. Zal zeker komen doordat men beter fotografeert (..) dan filmt en ook de eigen stem voor veel mensen een niet te nemen barrière is. Maar geeft ook wel weer dat we nu ook weer niet al te overdreven gedachten moeten hebben over vraag en aanbod. Al hoop ik wel dat sommige reizigers blijven filmen als ze weer eens in een levensgevaarlijk vaar- voer- of vliegtuig stappen en daar verslag van willen doen. Ben wel benieuwd welk medium jullie prefereren voor alle avonturen die je beleeft. Al kan ik van sommige reageerders wel voorspellen welke antwoorden ik zal krijgen uiteraard….:)

1 mei-viering

Posted on by • Geplaatst in Politiek • Getagd , , , , , , , , , , , , , , • 8 reacties

DictatorMet de Dag van de Arbeid had ik nooit zoveel. Maar met de parades in het Oosten van Europa des te meer. Niet vanwege het regime of de doctrine die de parades en blijmoedige optochten mogelijk maakten in de landen ten oosten van ons landje. Maar wel om wat je daar zag aan indrukwekkende gedisciplineerde organisaties. Wil je een beeld van hoe dat daar toeging en bij ons in de journaals werd vertoond? Kijk dan maar eens naar Noord-Korea. Hoe de ultieme leider daar wordt toegezongen en waarbij zelfs mat groen gespoten militaire voertuigen zelfs blijken te kunnen glimmen. Ook in de voormalige Sovjet-Unie of DDR deed men dit. Het vertelde veel over de ‘liefde van het volk voor de leiders’. Het was een publiek geheim dat veel van die mensen daar liever vandaag dan morgen van die leiders verlost wilden zijn. De Dag van de Arbeid was vooral een dag om feest te vieren, maar zo’n feest was het leven niet in dat Oostblok. Men verdiende vrijwel zonder uitzondering voldoende geld om van alles te kunnen kopen. Maar in de staatswinkels lag niets wat men wilde hebben. De planeconomie functioneerde niet of heel gebrekkig. Dus als je worst wilde kopen kwam je met een pakje rijst terug thuis.

Berlin - Marx-Engelsplatz 1977Wie zocht naar sinaasappelen moest soms maanden wachten voor ze geleverd konden worden. Een auto was een pure luxe en wie het geld na jaren sparen bij elkaar had, moest vooruit betalen, had geen keuze voor kleur of uitvoering, en moest daarna nog een jaar of wat wachten. Televisie was een duur luxe artikel. En wie er een kon kopen kreeg dan een beperkt gamma zenders aangeboden, de westerse media kreeg je er niet op, en de eigenaar moest hopen dat het ding het langer dan een jaar bleef doen. Inventiviteit en een uitgebreid netwerk waren dringend nodig en veel inwoners van de landen in die hoek van de wereld waren of hadden dit. Op 1 mei wordt er af en toe nog steeds geparadeerd. Maar nu door burgers, die genieten van hun vrijheid, die  de Russische president toezingen of vanuit hun socialistische gedachte nog steeds teruggrijpen naar deze datum om hun doctrine uit te dragen. Het communisme is dood, lang leve het socialisme of wat daar voor door gaat. Of de Internationale nog wordt gezongen is maar de vraag. In ons land zeker niet, want laten we wel zijn, echte socialisten zijn hier niet meer of met veel moeite te vinden. Wel heel veel ‘would-be’ figuren. En die gaan we toch niet lopen eren vandaag mag ik hopen?