De boel ging op zijn gat door Corona (Covid19) en daardoor staakten we als mensen ook zoveel mogelijk het reizen naar andere oorden dan het dorp om de hoek, of de bossen in de eigen achtertuin.
Mensen verlangen naar andere oorden, soms omdat ze het Nederlandse weertype wat minder vinden of omdat ze het nu eenmaal leuk vonden andere culturen te ontmoeten. De vliegerij is dan de aangewezen weg, al gaan jaarlijks ook heel wat vakantievierders met auto en caravan op stap. Sommigen rijden dan tot diep in Frankrijk of nog verder. Zij die naar verre oorden reizen doen dat het liefst met de modernste aller vervoersvormen, het vliegtuig. Logisch. Ik weet nog dat vrouwlief een paar jaar terug naar Hong Kong reisde.
Duurde op de heenweg 12 uur. Lang? Zeker! Maar met de boot had ze er vele weken over gedaan. Nu kon ze vanaf moment uno na aankomst meteen beginnen met verkennen. Een soortgelijke reistijd bracht ons ooit samen (via New York) in Florida. De cultuurschok is dan groot, maar ook ‘lekker’. Je bent eigenlijk binnen een beperkt aantal reisuren in een wereld die zo afwijkt van de onze dat het daardoor alleen al een leerschool is. Een Turkse rondreis leerde ons vele jaren her dat dit volk in eigen land gastvrij en vriendelijk is. Maar ook dat jij je dient aan te passen bij de veelal islamitische levenswijze en ook dat de vrouw in die cultuur toch een wat andere soort mens is dan de man.
Je moet dan wel wel even wennen. Toen we een aantal malen in het Verenigd Koninkrijk waren geweest en daar intussen heel wat van de omgeving en steden hadden bekeken, dachten we dat Schotland wel een aardige aanvulling zou zijn en dat de mensen daar gewoon hetzelfde waren als elders in het VK. Mooi niet. Heel andere mensen, vol humor, aardig in de omgang en het eten….nou ja, even wennen. De Ieren bleken altijd in voor een gesprek over hun eigen geschiedenis of wat dies meer zij. Met de Tsjechen kon ik het prima vinden, maar zag ook dat hun gevoel voor humor totaal anders is dan het onze. Het leed van derden kan hen tot enorme lachaanvallen brengen, waar wij toch enige schroom vertonen bij het zien van hetzelfde.
De trots van de Italianen op hun eigen land zal ik nooit snappen, maar het is wel vermakelijk als je ziet hoe men daar de boel organiseert. En reken maar dat ik het gesprek over bepaalde zaken die ons als Europeanen verbindt of verdeelt graag aan ging of ga. Zijn er ook culturen die je minder positief bij bleven? Jawel! Ik vond de Grieken niet aardig. Hooghartig en zeker niet gastvrij. Ook de Polen konden niet meteen op mijn sympathie rekenen, maar dat kwam vermoedelijk ook door de grauwe laag van het communisme dat die lui toen nog over zich heen hadden liggen. Ook met de Fransen bouwde ik nooit een band op. Met de Duitsers gaat het daarentegen altijd lekker, net als met de Belgen, of indertijd de Portugezen.
Ook met Scandinaviers waren de banden vaak plezierig. En niet te vergeten de Israeliers die ik in mijn actieve jaren ontmoette. Altijd plezierige contacten en gesprekken. Maar ook in eigen land zijn sommige culturen anders dan die waaruit je zelf afkomstig bent. Als geboren en getogen Amsterdammer weet ik dat maar al te goed. En besef ik ook dat die eigen cultuur best uniek is zolang hij blijft bestaan. Een Fries is geen Limburger, een Drent geen Zeeuw en dus een Amsterdammer geen Groninger. Dat (h)erkennen is al heel wat gewonnen. En ook dat je voor al die ontmoetingen niet kunt zonder moderne vervoermiddelen. Met de trekschuit, het zeilschip of de loopfiets doe je niet veel meer tegenwoordig…E n o ja, ik heb nog heel wat landen en culturen niet genoemd. Wil niet zeggen dat ik ze niet leerde kennen uiteraard…U wilt me als lezer wel vergeven. Toch? (Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
Ik herinner mij een Kerstmanifestatie in de Mensa van de Technische Universiteit in Eindhoven. Ik was nog een kind van de Lagere school. Maar de traditionele kleding, muziek, dans en natuurlijk de hapjes en drankjes maakten heel veel indruk op mij. De ontmoeting en de verbinding zoeken met de eigen buren is mij dus met de paplepel ingegoten. De gastvrijheid van andere culturen steekt schril af tegen de geslotenheid en het afgeslotene ongastvrije van Nederland.
Het wegsturen bij het avondeten of buiten laten wachten tijdens het eten, het afgemeten en afgewogen Ene koekje bij de koffie of thee.
Het voortdurende afwijzen van het vreemde en onbekende van de buren.
Natuurlijk herinner i mij ook de vakantie naar de Noord-Italiaanse meren met het hel gezin in een Kevertje.
Maar nog steeds geniet ik vooral van het nieuwe en onbekende heel dichtbij huis bij mijn eigen buren.
En ook nu in de Corona tijd worden er bij de voordeur lekker hapjes aangeboden door mijn zeer gewaardeerde buren.
Het vrijwilligerswerk als Taalcoach voor https://gildeamsterdam.nl/wat-wij-bieden/samenspraak/ maakt dat ik ook weer met nieuwe onbekende mensen uit de meest onverwachte landen kennismaak.
Ja, ik geniet op mijn eigen manier dagelijks van alle culturen en nationaliteiten.
Optimistische groet,
LikeLike
Bij alle ontmoetingen met andere landsaarden en culturen viel me vooral op dat men zich hield aan de eigen tradities. En met name dat het Islamitische Turkije ook toen al verlangde dat wij ons als bezoekers van dat land hielden aan de daar door geloof en cultuur aangegeven voorschriften en tradities hielden. Het waarom van dishen van onze cultuur t.b.v. nieuwkomers ontgaat mij dus volkomen. Als ik in al die bezochte landen gewoon Nederlands was blijven spreken en had verlangd dat men mij kroketten had voorgezet of zoute haring was ik vermoedelijk van honger omgekomen. De neiging van linkse stromingen om ons land en cultuur op te offeren aan wensen van nieuwkomers snap ik dan ook niet.
LikeLike
Dishen is niet mijn woord.
Dat vele Nederlanders in het buitenland met elkaar klitten?
Dat veel Nederlanders in het buitenland vooral Nederlands / Europees eten bestellen?
Een opoffering vraag ik aan niemand.
Een respect en gelijkwaardigheid vind ik wel belangrijk.
En dat is wat ik vooral in de Bijlmermeer ervaar.
Vredelievende groet,
LikeLike
Nederlanders in het buitenland die bij elkaar klitten? Vast ergens te vinden. Maar brengen ze dan hun cultuur en geloof mee dat ook dominant is t.o.v. wat daar normaal gebruikelijk is of was. Bouw eens een christelijke kerk in Irak, dan weet je meteen waar het over gaat. De Bijlmer ontdeed mij na 1975 van elke illusie dat massale immigratie een verrijking is voor ons land. De resultaten van wetenschappelijk onderzoek naar de enorme kosten maken duidelijk dat die verrijking vooral verarmt. De goede niet te na gesproken, en echt ook ik heb die mensen ontmoet en hele leuke contacten mee onderhouden, het gros is domweg niet geslaagd en hangt aan de infusen van de sociale uitkeringen. Dat was in 1975 en daarna zo en is in veel gevallen nu nog zo. Nederland moet niet worden opgelost om zo ruimte te geven aan de rest van de wereld. Het is een droombeeld voor de een wellicht, voor mij vooral een spookbeeld. Terwijl het zo simpel is. Vluchtelingen die echt voor hun leven moeten vrezen wel helpen, maar economische migranten die menen dat hier bomen groeien met geld er aan of uit zijn op blanco cheques niet toelaten en desnoods uitzetten. Pas dan kunnen we praten over een evenwichtig toelatingsbeleid. Niet wat het land kan doen voor de nieuwkomers…maar wat deze kan doen voor het uitgekozen land.
LikeLike
Je bent in aardig wat plaatsen geweest.
Lijkt me geweldig zoveel landen en volkeren te leren kennen.
LikeLike
IK zie het ook als een geweldige aanvulling op wat ik als kind leerde over de eigen omgeving en cultuur…
LikeLike
Je kent me, dat reizen mis ik niet, puur als het reizen van je “per wát dan ook verplaatsen ” maar ook van “de ander andere cultuur”! Ben toch wel erg graag in m’n “gewone doen”, met m’n eigen natje en droogje en onder mensen die ik kan verstaan en begrijpen. Het vervelende is dat ik nu tóch vaak met andere culturen rekening moet houden. En er zonder meer aangenomen wordt dat ik me aan zal passen. Dus niét in een vreemd land, waar ik dat inderdaad normaal zou vinden, maar gewoon in mijn eigen land.
LikeLike
Ik ben echt van het standpunt dat zij die kiezen hier te komen en te blijven (met name vluchtelingen voor dat vreselijke geloof moeten we hier opvangen) wel zich moeten aanpassen aan ons en de samenleving oprecht verrijken met dat wat wij nog niet kennen. Dat is niet een haatdragend geloof of een neiging de taal niet te willen spreken. Aanpassen daaraan zal ik dus niet doen. Geloof is een persoonlijke keuze en mag nooit aan anderen opgelegd worden.
LikeLike
Helemaal mee eens.Het gebeurt helaas niet zoals “normaal is”.
LikeLike
Normaal is tegenwoordig iets wat wij al snel ‘buitengewoon’ achten….:)
LikeLike
Hoewel ik redelijk knettergek ben ben ik op dat punt nog redelijk normaal. 😉
LikeLike
Ja dat zeker, er woelt nog van alles door m’n hoofd.Het lijkt wel of dat eerder meer dan minder wordt.
LikeLike
In 2001 vloog ik met een Boing in de tijd terug naar Soedan . Op een dag reden we in een Landcruiser op een soort woestijnweg waar vanuit de verte een stipje naderbij kwam wat een man in een wit gewaad op een fonkelnieuwe rode opoe fiets bleek te zijn. We stopten en de mannen gingen in gesprek waarbij de fietser nieuwsgierig mijn kant uit bleef kijken en naar ik begreep vroeg waar ik vandaan kwam. Toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam barstte hij bijna uit elkaar van vreugde en ik moest direct uit de auto komen om zijn fiets te bekijken en hij bleef maar op een merkplaatje wijzen en roepen. Tot mijn verbazing bleek het een “Germaan” te zijn een oud NL fietsenmerk maar ik zou nog nog een NL vervoermiddel zien. In de haven van Port Sudan lag een veerpont stampvol geiten met de naam “TESO”.Later ontdekte ik dat het een veerpont naar Texel is geweest. Oja het stokoude vliegtuig wat mij terug hobbelde naar Khartoum had boven de deur een bordje ” Nooduitgang ” het was een bijna dode Fokker hoorde ik.
LikeLike
In sommige landen kwam ik oude vervoermiddelen tegen die uit Nederland waren gehaald en wellicht daar een fantastisch leven zouden krijgen. Met name in Polen reden o.a. Nederlandse (Amsterdamse) trams en bussen rond, maar ook zag je er vaak uit Nederland geimporteerde tweedehands auto’s rondrijden.
LikeLike
Mijn buren exporteren afgedankte apparatuur naar hun familie.
Wat wij volgens de nieuwste mode, actuele wetgeving niet meer willen wordt met veel enthousiasme opgekocht, verhandeld en geëxporteerd.
Of wij daar trots op moeten zijn?
Al geniet ik wel van jouw nostalgische herinneringen.
Stille groet,
LikeLike
Oude fietsen en mobieltjes naar Afrika. Er zijn stichtingen voor die dat regelen. Opvallend vind ik wel dat men oude schepen naar India en Bangladesh stuurt om ze daar zonder echte vergunningen te laten slopen. Brengt zeker werkgelegenheid met zich maar ook enorme vervuiling. Zo ook met de hier keurig ingezamelde batterijen die niet worden gerecycled zoals beloofd maar elders in Europa op een grote hoop worden gegooid en onder aarde begraven. Export van zaken die wat minder trots makend zijn. Onlangs las ik over vuilnis dat naar hier komt bij de scheepslading vol om zo de verbrandingsovens en recycling-industrie aan business te helpen. Export en import van vuilnis….het moet niet gekker worden… Dat we goede apparatuur ergens anders een tweede leven gunnen komt me plezieriger over dan..
LikeLike
Tegenwoordig moet je niet ver lopen om in andere culturen terecht te komen. De wereld wordt een mengelmoes van culturen en rassen. Dit geeft tot gevolg dat wat 10 jaar geleden als normaal beschouwd werd nu uit den boze is.
LikeLike
Instemmende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Geen goede ontwikkeling uiteraard. We zijn te lankmoedig daarin. Integratie is niet overnemen van het bestaande en vervangen door iets nieuws ook al propageren linkse stromingen dat wel. Vasthouden aan de eigen normen en waarden, maar ook taal, is een groot gegeven. Naiviteit leidt vaak tot ondergang van een cultuur. Slecht nieuws!
LikeGeliked door 1 persoon
Van huis uit kreeg ik het reizen al mee, nee niet naar de bekende resorts maar naar het binnenland van het oude Hongarije en Roemenië. Mijn vader had daar kennissen en liet zich niet tegenhouden door een grens en slechte wegen. Het is hoe je jezelf opstelt, zo word jezelf dan ook ontvangen en behandeld in een ander land. Zelf heb ik als kibboetsnik bijna 4 jaar in een kibboets gewoond en gewerkt. In mijn avonduren heb ik wat Hebreeuws geleerd. met de fiets, auto ( van het dorp) of de Egged bus en heel soms met de trein, ik kwam overal.
Ik heb in Israël ook kennis gemaakt met het zeer goede programma om al die immigranten op te vangen en een plaats / werk te geven / voorzien. van atoom geleerden die buschauffeur werden tot Ethiopische boeren die nog nooit een radio hadden gezien.
Tot de corona kwam reisde ik elk jaar samen met een goede vriend elk jaar met de een lelijke eend en later met een Dyane low budget heel Europa door. Beide auto’s hebben een klein 2 cylinder boxer motortje met ongeveer 28pk. Overal waar we komen verbazen mensen zich over de wagen en tovert iedereen een glimlach op zijn haar gezicht.
LikeLike