Voor veel mensen is de naam Isuzu wellicht volstrekt onbekend, maar het was juist dit merk dat als een van de eerste Japanse automerken Nederlandse kopers aan zich wist te binden.
Waarbij moet worden aangemerkt dat het toch vooral een fabrikant van bedrijfswagens was die ergens in de jaren vijftig startte met de productie van personenwagens. Dat waren in principe Britse Hillman’s waarvoor men de licentierechten verkreeg, maar later kwam men ook met eigen wagens. De Bellel was daarvan een voorbeeld. Verscheen in 1961 en was een flinke auto. Onder de motorkap een vierpitter met 2 liter inhoud en een top van 145km/u. Isuzu kwam er een jaar later al mee naar Nederland en trachtte de middenklasser hier te verkopen. Als taxi lukte dat nog wel, maar echt heel veel werden het er niet. De auto had dezelfde prijsstelling als een beetje grote Citroen, Volvo of zelfs Mercedes en daar hielden de meeste Nederlanders niet zo van. Daarbij kwam dat de auto, hoe goed ook, toch net even te veel twijfels opwekte bij kopers die meenden dat die Japanners eigenlijk geen auto’s konden bouwen toch??
Elders in Europa lukte het beter met de Bellel en enkele exemplaren van deze klassiekers zijn daar nog wel te vinden. Een betere toekomst was beschoren voor de kleinere Bellett. In 1963 op de markt gebracht had hij een 1,6 liter motor en was er naast in een klassieke sedanvorm ook als 2&2 Coupe, en kostte hij omgerekend naar Euro’s iets van 3,5 mille. In die tijd best concurrerend. Een echte Coupe-versie werd door Giugiaro ontworpen en oogde overtuigend. Er waren best wat kopers voor Isuzu te vinden en ik herinner me ze ook nog goed uit de jaren 60/70. Toch hield Isuzu niet vol. Het merk werd onderdeel van General Motors en dat besloot dat de Japanners zich moesten concentreren op bestel/vrachtwagens en de personenwagendivisie moesten opgeven.
Het merk Isuzu verdween dus met stille trom en liet een gat achter dat door concurrenten als Mazda, Nissan en Toyota met plezier werd ingevuld. Maar het verhaal van Isuzu is nog niet klaar. Het merk maakte later soms wagens voor andere GM-merken zoals Opel en Vauxhall. Zo was de Opel Frontera gewoon een Isuzu met een aantal wijzigingen. Ook wat Pickups van Isuzu kwamen zo via een omweg terecht bij kopers die geen idee hadden van de herkomst van hun auto. En het werd nog fraaier toen het Chinese merk Landwind ineens die Frontera kopieerde en naar Nederland bracht. Made in China met een indirecte link naar Japan. Al was die Chinees zo slecht in elkaar gestoken dat het bijna schandalig was. Maar dit terzijde. Isuzu is nog steeds actief.
En zal nog wel even doorgaan met haar bedrijfswagens….Maar personenwagens zijn nu schaars. Want af en toe lieten ze nog wel eens zien wat ze zoal in hun mars hadden. Zoals met de bijster fraaie Piazza sportcoupe uit 1982 die hier zeker een hit was geworden ware men als merk nog te koop geweest. Ook de Vehicross uit 2000 liet zien dat men het ontwerpen van spannende wagens nog niet verleerd was. Dat was een Crossover die nu, 20 jaar later, zo mee had gekund in het concurrentieveld van juist dit soort wagens. Een leuk maar onbekend merk dus. En als gezegd, pionier in ons land onder de Japanse automerken. (Beelden: archief/internet)
Altijdmijnmening 
Op het platteland zag ik de naam Isuzu nogal eens. Ik herinner me de pick ups, soms met een grote wildvanger voorop, een hekwerk alsof ze op leeuwenjacht gingen. Als personenwagens zeggen ze me niets.
LikeLike
Ja, die Pickups zijn wel een beetje bekend van die lui….:)
LikeLike
Ik ken het merk inderdaad alleen van de bedrijfswagens. Leuk om te zien dat zij ook personenwagens hebben gebouwd.
LikeLike
Ja, en onderschat helaas….
LikeLike
Voor zover ik me kan herinneren heb ik dat automerk hier nooit gezien. Kan natuurlijk dat ik te jong was om daar op te letten destijds.
LikeLike
Het zal zeker ook in Belgie hebben gelopen. Daarbij zal Opel wel bekend zijn in die streken en is een deel van die wagens afkomstig van Isuzu….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Het enige dat ik me herinner is dat een tijd veel namen van Japanse auto’s waren die erg verwarrend veel op elkaar leken. Neem alleen al Suzuki, al is dát een naam waar tegenwoordig niemand zich meer in zal vergissen
LikeLike
Toen ik zelf dealer was voor merken als Hyundai werd dat nog wel eens verbasterd tot Hundie en Daihatsu wat we later voerden, werd nog wel een Diahoetoe….. Van Suzuki staat me bij dat mensen dat nog wel eens Soeksoekie noemden….
LikeLike
Ik ken de isuzu vooral van de dieselmotoren. de modellen waren vaak een GM kloon of afgeleide daarvan. De motoren staan net zoals Kubota bekend, sterk en overal in terug te vinden.
LikeLike
Inderdaad volledig onbekend bij mij.
Voor de toekomst kijk ik uit naar de nieuwste duurzame auto’s van het merk Honda.
Indrukwekkend dat daar bewust afscheid is genomen van de F1-races.
En dat men zich verder wil richten op nieuwe innovatieve, duurzame wegen.
Stille groet,
LikeLike
Geen van de autofabrikanten, ook Tesla niet, kunnen waarmaken dat auto’s volkomen duurzaam zijn in bouw, gebruik en sloop. Ook al rijdt een auto op stroom dan nog zijn er grondstoffen nodig die je ook tegenkomt bij benzine/dieselvoertuigen. Kunststof moet ook gemaakt worden met olie-derivaten, sommige daarvan (zie windmolens) zijn niet recyclebaar. Daarbij blijven elektrische voertuigen inefficient, en is waterstof een gevaarlijk goedje. F1 races zijn de ultieme testbanen voor nieuwe technieken. Kijk door de decennia heen en je ziet een totale verandering van ontwerpen, andere motoren, lager brandstofverbruik en zo meer. Dat vertaalt zich weer naar de dagelijkse vervoermiddelen waarmee de gemiddelde mens zich individueel verplaatst…
LikeLike
Juist daarom vind ik het innoverend dat Honda kiest voor de Formule E-races.
Bij Fair Phone zie ik modulair bouwen opkomen. Wellicht komt dat ook meer in de auto-industrie op. Het hergebruik van auto-accu’s volg ik nauwkeurig. Mijn oude cv-ketelkast heeft voldoende plek voor veel accu’s en mijn zonnepanelen heb nog steeds veel over-productie-uren.
Stille groet,
LikeLike
Andere merken stoppen juist met dat E-Racen omdat de ontwikkeling daarvan zo langzaam gaat. Elektrisch rijden is ook al 100 jaar oud en heeft intussen weinig echt progressie ondergaan. Wellicht wel in modelvorm, uiterlijke verschijning, en het lijkt zo mooi, maar je moet wel een enorm gewicht aan accu’s meesjouwen die niet echt helpen om het gebruik laag te houden. Resultaat, fel (snel)rijden maakt dat je actieradius omgekeerd evenredig achteruit gaat. Gemiddelde EV haalt net 200km in koude omstandigheden, een dure doet daar nog eens 200km bij. Maar dan houdt het op. Eeuw geleden was dit vergelijkbaar met de technieken van toen. 100-200km actieradius en een enorm gewicht aan accu’s. Beetje diesel haalt 1000km zonder tanken (duurt met afrekenen mee 10 minuten) een benzineauto haalt 600-750km. En kost de helft tot een derde van wat een EV kost. Daarbij is voor de meeste EV subsidie en lage bijtelling een groter argument om er een te gaan rijden (80% lease) dan milieu-aspecten. Kortom….er is nog veel te behalen als je daarvoor wilt gaan.
LikeLike