Als ik terugdenk aan het begin van het vorige jaar toen dat nog splinternieuw was zie ik veel overeenkomsten. De plannen, de goede bedoelingen, de wensen. Maar ook de onverwachte realiteit die vaak zorgt dat je binnen een paar dagen het nieuwe jaar alweer hebt voorzien van realistische inschattingen rond hoe het nu weer verder moet. Goede bedoelingen heb ik vaak wel, ik deel ze niet.
Zinloze oefening. Immers binnenkort krijg ik de ene verjaardag na de andere over me heen en dan is bijvoorbeeld ‘lijnen’ geen optie. Daarnaast is januari meestal niet de lekkerste maand na al die festiviteiten van de laatste maand in het oude jaar. Omschakelen, kerstspullen opruimen, normale gang der dingen weer oppakken. Plannen, regelen en gewoon weer aan de schoonmaak. De auto moet binnenkort voor service naar de garage, ik moet mijn collectie weer eens uitdunnen, nog wat zaken regelen rond die oude collectie van vriend Cees, eindelijk weer eens dia’s gaan scannen, videofilms digitaliseren, etcetc.
Bij leven en goede gezondheid zal alles wel gaan lukken, maar het vraagt tijd en aandacht. Nou….een heel nieuw jaar voor ons, moet kunnen. En dan is er nog de situatie in de wereld. De dreigingen, de uitdagingen, verhogingen van kosten en prijzen, inperking van weer stukjes vrijheid, echt veel leuker wordt het vast niet in 2025. In dat opzicht wijkt dit jaar vast niet af van vorige jaargangen. Maar op microniveau valt er veel te behalen. Plannen maken, uitvoeren, niet laten weerhouden ook al zijn er de nodige beren op de weg of lijken obstakels groter en hoger dan je zou willen. Ik ben meestal wel van het pragmatisme. Te veel theorie is niet aan mij besteed. Dus…lieve lezers en lezeressen en hen die daar tussenin zitten, laten we de handen in elkaar slaan en er tegen aan gaan. Er is veel te doen, maar ook te beleven. Dus kom op…..Met de beste wensen nogmaals van uw aller Meninggever….
Zo, het nieuwe jaar 2019 is begonnen en we zijn intussen wel een beetje ‘uitgebuikt’ zou ik denken. Volgende week gaat Nederland weer volop aan de slag en gaan we de winter in die als het mee zit weer hele groepen schaatsers langs het dicht te vriezen water moet laten genieten van een of andere schaatstocht. Ze maken voornemens om nu eindelijk ‘de tocht der tochten’ te gaan rijden of iets dergelijks. Goede voornemens, waarvan meestal geen barst terecht komt. Zoals wij allen wel een lijstje zullen hebben gemaakt van zaken die we nu eindelijk eens willen gaan doen of beleven. In kringen van jonge nadenkers heet zoiets een ‘bucket-list’, want als het niet Engels is of klinkt, stelt het niets voor. Nou, reken maar dat voor 90% van de mensheid al die lijstjes uiteindelijk niets voorstellen.
Zoals het willen afvallen. Als je dat echt wilt moet je domweg je levensstijl veranderen. Niet meer snoepen, uit je luie stoelen komen en gaan bewegen! En volhouden! Dan val je wellicht af. Meer aandacht voor elkaar? Doe dat dan gewoon eens en blijf niet te lang klooien! Mensen stranden vaak al bij de eerste poging. It takes 2 tot Tango uiteraard. Het korte lontje weer eens wat oprekken? Goed plan, mits je niet meteen de lucifers of aansteker er naast legt. Vraagt domweg een andere kijk op andere mensen. Je minder storen aan het niet te veranderen gedrag van hele volksstammen die gewoon hun gang gaan terwijl jij je netjes aan de regels houdt zoals je dat ooit is bijgebracht door opvoeding of opleiders. Dorpsbewoners worden nooit echte stedelingen. Daartoe zijn ze vaak te zacht gebakken. Erger je maar niet. Het enige wat helpt is op een andere stroming stemmen als je al naar de stembus gaat in de grootste banenmarktverkiezing die ons eens in de zoveel tijd beschikbaar wordt gesteld.
Gaan we met zijn allen leuker zijn voor andere mensen? Ik vrees van niet. Dus zet dat maar niet op je ‘Bucket-list’ want komt niks van terecht. Net als al die goede voornemens. Leuk bedacht, maar in de uitvoering matig opgezet. En zo gaan we dan na een paar dagen weer gewoon verder op het pad zoals we dat gewend waren uit 2018, 2017, 2016 en zo meer. Want zo zitten wij mensen nu eenmaal in elkaar. Zwakkelingen. Geen ruggengraat. Maar ach, niks menselijks is ons vreemd. Mij ook niet. Dus hupsakee, verder met de vervolgverhalen. Waarin duidelijk wordt dat ook toen al goede voornemens strandden op onwil en onbegrip. En dat je van vallen en opstaan heel wat kunt leren… Ook dat als je in een dip zit door een heftige gebeurtenis in je naaste omgeving, de zon altijd weer gaat schijnen. En je langzaam weer kijkt naar leuke dingen. En dat maakt die goede voornemens dat wel weer plezierig. Mooi jaar allemaal! (Beelden: Internet/Yellowbird)
Altijdmijnmening 