Vandaag vieren we niet alleen het einde van de katholieke vastenperiode (wat een aandacht gaven al die linkse media daar aan zeg..) maar ook het overlijden van Jezus Christus aan het kruis, zo’n 1993 jaar geleden. Want die arme man ging op 32 jarige leeftijd aan het Romeinse kruis, veroordeeld als een misdadiger volgens het rechtssysteem van de toenmalige bezetter in Judea. Voor hen die niet thuis zijn in de christelijke leer is het vooral een dag binnen een wat langer weekend die wordt ingericht met lekker eten, familie, of de eerste keer naar de camping of het tuinhuis.
Maar voor de christenmens is de dood van Jezus wellicht het belangrijkst evenement van zijn/haar geloof. Immers, Jezus’ lijden, marteling en dood maakten de toenmalige wereld vrij van zonden en zijn volgelingen verspreidden zijn levensverhaal plus dat symbool van zijn dood, het kruis, over de hele wereld. Dat verhaal op zich is ook indrukwekkend genoeg en inspiratiebron voor veel mensen (1.4 miljard mensen geloven er heilig in) om naar de normen en wetten van die religie te leven. Van intens tot ‘vooral op hoogtijdagen’. Een van die hoogtijdagen toch die Pasen. Want er hing iets heel mysterieus om die dagen na de dood van Christus op een koude en kale heuvel in het toenmalige deel van het Midden-Oosten dat nu Israel heet.
Op vrijdag was de man die zich zag als de morele koning der Joden en zoon van God, aan dat kruis gestorven. Hij was van dat kruis gehaald door zijn geliefden en volgelingen en in een graf gestopt dat bestond uit een hol in die zelfde heuvel en afgedekt met een grote steen. Op Paasochtend was de steen opzij gerold, lagen de windsels waarmee zijn lijf oorspronkelijk was afgedekt bebloed en wel in die grot en was zijn lichaam verdwenen. De volgelingen in paniek en radeloos omdat hun ‘Meester’ was verdwenen. Later zou men ervaren dat Jezus ter hemel zou opstijgen en zijn aardse volgelingen vol warmte en liefde zou achterlaten. Tot zover het verhaal van Pasen. In elke christelijke opleiding of opvoeding tot in den treure verteld en toegevoegd aan de algemene ontwikkeling. Een evenement dat vooral warmte opwekt bij de gedachte dat het zo zou kunnen zijn gegaan. En basis voor een wereldwijd verspreid geloof dat intussen in allerlei groepen en secties is opgesplitst. In onze tijd zien we vooral dat Pasen ook het verhaal van de lente is geworden. Paashazen, eitjes, gele kleurtjes, activiteiten (met name op Tweede Paasdag). Maar dat is echt van later datum en bedoeld om de winkeliers en andere ondernemers extra op de been te houden. Maar voor de ware gelovige is het toch met name een serieus te nemen feestdag. En ik wens jullie allen toe dat het een mooie dag en dito weekend zal worden… (Beelden: internet/prive)
Altijdmijnmening 