Rustig aan!

Exc.1Het is weer eens december en dat is traditioneel niet mijn beste maand. Afsluiten van een jaar brengt normaal vaak allerlei verplichtingen met zich mee. Dit jaar nog wat meer dan gebruikelijk. Er moeten dingen worden geregeld die ik eerder wellicht overwoog maar nog niet echt deed. Een daarvan is dat ik het vanaf 1 januari a.s. echt rustiger aan ga doen. Het is na 54 jaar hard werken mooi geweest. Maar dit geldt ook voor het van mij bekende blogwerk. In de loop van het afgelopen jaar stopte ik al met het actief vullen van gespecialiseerde blogs die ik een paar jaar lang heb onderhouden. Maar dit is nu met uitzondering van het meer professionele autoblog afgelopen. In 2016 gaan de stekkers er definitief uit. Dat scheelt veel tijd en raakt niet direct de lezers hier. Die zullen wel ontdekken dat ik na tien jaar de frequentie van schrijven op mijn Mening blog ook wat ga verlagen.

Russian tanks in Moscow 0514 BnL8v2lCEAAXj-wIk heb in die afgelopen blogjaren heel wat onderwerpen de revue laten passeren, menig discussie gevoerd en waar mogelijk  mensen de spiegel voor gehouden of op de kast gejaagd. Het was nuttig, leuk en interessant soms, al zeg ik het zelf. Maar de laatste tijd merk ik dat het me soms zwaar valt om ook hier de actualiteit te laten voor wat hij is en te oreren over alledaagse zaken. Hoe vreemd dat wellicht klinkt, dat valt me echt zwaar. Mijn mening geven over bepaalde onderwerpen was de basis van dit blog en daarom ben ik een keer of drie door omstandigheden gedwongen vaak, opnieuw begonnen. Maar ik zie ook wel dat het aantal even actieve bloggers in die tien jaren is afgenomen met een niet meer plezierig percentage.

WP_20151202_031De grote verschuiving zit voor mij toch vooral in de sociale media waaraan ook dit blog is gekoppeld en hun eigen lezerskringen of dynamiek kennen. Werden vroeger de nodige reacties geplaatst op dit blog zelf, nu zie ik dit gebeuren op met name Facebook of in wat mindere mate Twitter. Nog een reden om de frequentie van schrijven iets te verlagen is dat ik juist op die genoemde media bijna per seconde kan reageren op wat er zoal in de wereld om ons heen plaatsvindt. Voor zover nodig natuurlijk. Maar het is wel leuk om daar mee bezig te zijn als de tijd me niet mankeert.  En dat laatste is een extra reden om hier wat minder tijd door te brengen dan voorheen gebruikelijk.

Mijn boek! Het derde in de lijn van verhalen over interessante onderwerpen. Ik ben er in 2013 mee gestart, in 2014 flink opgeschoten, maar zit nog steeds op 85% van wat nodig is om het verhaal echt in boekvorm uit te brengen.  Wil ik dat verhaal echt nog eens op de markt kunnen brengen moet ik daar nu eens een einde aan breien. En dat vraagt ook tijd. Tijd die ik mijzelf moet gunnen. En daarom zal ik andere activiteiten moeten minimaliseren. Het zal voor velen niet komen als een verrassing, voor sommigen wellicht als een opluchting. Mocht dat het geval zijn weet ik een ding zeker; ik heb iets bereikt met mijn schrijfsels. In het komende jaar valt hier naar ik vertrouw nog voldoende te lezen, maar het zal geen echt werken worden voor de trouwe lezers. En die trouwe collegae bloggers zal ik zelf uiteraard blijven volgen. Zoals ik ook altijd doe op de sociale media met mensen die me interesseren. Soms dubbelop! Jaja, een mening gever heeft ook zijn goede kanten….. Ik wens iedereen nu alvast heel fijne feestdagen en een goed begin van het nieuwe jaar. Ik ga intussen aan die stekkers trekken……

Alweer oktober…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Herfst leidt richting feestdagen…

Net als vorig jaar is het ineens oktober. Al vaker haalde ik aan dat de tijd wel erg snel gaat tegenwoordig (..). Maar dat zeiden we vorig jaar ook al en tien jaar geleden om maar iets te noemen. Het weer is prachtig, de herfst komt op een feestelijk versierde wagen, getrokken door zon en maan en met de fraaiste uitingen van natuurlijk gedrag in bos en veld. Kortom, oktober is net zo als vorig jaar onderweg. Ik keek eens terug naar een jaartje eerder en zag dat ook toen het weer fraai was, al begonnen de dagen dan wat meer met mist dan nu het geval is. En was ik vorig jaar onderweg voor een tripje. Dat zit er nu niet in. De poezen vragen toch aandacht en om die jonge dieren nu al aan hun lot over te laten gaat echt te ver. Dat niet weg hoeven heeft een bijkomend voordeel. Als ik weg ga moeten er op de lopende dagen gewoon blogs worden gepubliceerd. Dus schrijf ik dan vooruit. Dat is bij algemene onderwerpen vaak niet zo’n probleem, maar bij de autonieuwtjes moet ik dan niet alleen opzoeken, sprokkelen soms, maar ook nadenken wat actueel is op de geplande publicatiedagen.

WP_20141101_011Nu zijn wij niet zo van de heel lange trips, ook dat is geen geheim, een week is echt het maximum, maar vijf dagen vooruit werken houdt dan in dat ik er toch een stuk of 30 verhalen uit moet persen. Valt niet mee en is soms een zware last. Zeker in de tijden dat er weinig te melden valt. Gelukkig is dat nu niet het geval. De vluchtelingen, VW-affaire, politiek Den Haag, ga zo maar door. Er is dus altijd wel iets te bedenken. Is ook het leuke van die bloggerij. Je bent schrijver of je bent het niet natuurlijk en plaatsen van verhalen aan de stand verplicht. Ook als je er even niet bent. Maar dat speelt nu niet, ik ben er gewoon en verbaas me dus maar over die kalender die alweer zijn blaadjes verliest in een tempo dat de herfst eer aan doet. Met twee knorrende poezen om me heen, groet ik u lezers en medebloggers van harte en wens u allen een mooie oktobermaand toe.