Wil je leuk volwassen zijn, blijf dan deels denken als een kind. Onbevangenheid hoort daarbij en het idee dat je nooit uitgeleerd bent. Interesseer je voor zaken die je nog niet kent, leer kritisch zijn richting mensen die niet meteen het beste met je voor hebben, controleer i.p.v. blind vertrouwen, maar geniet ook van alles wat je leuk of lekker vindt dan wel wat jouw leven plezieriger maakt dan dat van de vroeg oud geworden mensen uit je omgeving. Hoe zeer ik mijzelf ook zie als een redelijk nuchtere volwassen geworden intussen oudere meneer met een mening, het kind in me is nooit echt afgezworen.
Mijn Mancave (de ruimte in huis die echt van mij is..) bewijst dat. Bezoekers zijn vaak verbaasd dat ik me omring met alles wat ik als kind al leuk vond en nu nog steeds. Mijn huisbieb (nee, naast volwassen stripboeken geen kinderboeken meer…) naast de auto’s en de vliegtuigen. Ik koester ze, wil ze ook niet weg doen, al zegt de volwassene in mij dat ik best af en toe wat moeite mag doen om de boel wat leger te ruimen. Ik vind alles leuk, ben niet meteen een specialist op bepaalde terreinen. Maar op andere weer wel. Op gebied van vervoer ken ik mijn pappenheimers, maakte van sommige hobby’s mijn werk en van werk soms een hobby.
Als ik in Amsterdam rondloop, wat we normaal gesproken vaak doen en dat is niet alleen goed voor de gezondheid (mijdt daarbij dan wel de Weesperstraat..) je ziet ook van alles wat je voorheen nog niet zag, en dat maakt dan weer dat ik extra inspiratie op doe voor verhalen (vaak hier neergezet) of zaken die passen bij mijn Facebookgroepen waar ik de scepter zwaai. Zoals ‘Amsterdam – Mijn Stad’ waar ik met wat mede stadgenoten leuke plaatjes neerzet van wat Amsterdam zo leuk maakt. Of ‘Czech Mate’ over de vaardigheden en techniek die voortkwam en komt uit dat mooie land op een uur vliegen van Amsterdam. Dat ik me dan nog bezighoud met de Skoda Groep, Oost-Europese automodellen of (uiteraard) vliegtuigen op schaal lijkt hen die mij echt kennen dan ook logisch. Het kind in mij houdt me elke dag bezig en naar ik meen jonger dan ik echt ben. Soms zie ik best dat er een eind aan zal komen. Dat zelfs dat kind in mij een keer echt volwassen is, uitgeleerd, en dat je moet accepteren dat alles eindig is, zelfs mijn leventje. Maar tot dan blijf ik me maar bezighouden met wat me blij maakt…Noem het wat je wilt, ik blijf er bij glimlachen….En dat houdt gezond….Hoop ik… En hoe is dat voor jou beste medeblog(st)ger? Ook nog steeds onbevangen en een beetje kind zonder kinds te zijn?? (Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
De Weesperstraat mijden? Dat roept bij mij vooral vragen op.
Noem het maar het nieuwsgierige onderzoekende kind in mij.
Sommigen zouden zeggen dat mijn hele woning een mancave is.
Waarbij anderen zeggen dat ik in een klooster leef.
Over het algemeen verzamel ik vooral niet tastbare herinneringen om mij heen.
Zo geeft de Weesperstraat mij herinneringen aan gebeurtenissen en personen.
Nostalgische en optimistische groet,
LikeLike
Ik vind de huidige inrichting van die straat echt verschrikkelijk. Een en al beton, razend verkeer, fietsers op de stoepen….nee, dit is een mislukking van jewelste. Een van de eerste experimenten met het ontstedelijken van het centrum, en absoluut mislukt…
LikeLike
Ja hoor, volgens mij is dat stukje kind er nog wel, en zeker, ik voel me nog niet half zo oud als ik ben.
Wat niet wil zeggen dat ik heel kinderlijk naïef ben!
LikeLike
Jouw humor alleen al maakt dat je zeker dat kind nog niet hebt opgesloten…
LikeLike
Daar heb je gelijk in, ik voel me ook zeker nog niet oud.
LikeLike
Dat constateren al jouw volgers ook vast zo….gewoon een leuke meid nog…..met mixed emotions en dat maakt je zeker ook heel menselijk,..
LikeLike
Niets menselijks is me vreemd gelukkig.
LikeGeliked door 1 persoon
Het kind in mij is nog steeds actief op zoek naar nieuwe dingen. Zo wodt men nooit echt oud. Mensen die menen alles al gehad of meegemaakt te hebben zijn ouder dan de leeftijd op hun papieren.
LikeLike
En zo bedoel ik dat dus……:)
LikeGeliked door 1 persoon
Geen idee of ik het inwendige kind behoud, ik doe maar wat.
Geheel eigen baas zijnde kan ik mijn leven inrichten zoals ik zelf wil, waartoe ook de liefhebberijen horen.
Bevalt wel.
LikeLike
En zo is het voor je zelf ook prima om mee te leven toch??
LikeGeliked door 1 persoon
….”En hoe is dat voor jou beste medeblog(st)ger? Ook nog steeds onbevangen en een beetje kind zonder kinds te zijn??”….
Ik -als medeblogger- voel me soms als wees. Geen ouders en zoekend, niet naar lotgenoten, maar eerder naar gelijkgestemden. Deze gelijkgestemden zijn liever niet onbevangen, maar doorwinterd, kennen veel fratsen van het leven en ‘spelen’ met hun houding t.o.v. de materiële omgeving op een gewetensvolle wijze. Ik blijf contact houden met ‘het kind in me’, ook al weet ik dat hoe minder ik weet, hoe onbevangener ik in het leven sta. Daarom is onbevangenheid niet mijn streven en ‘het kind in me’ iets om niet uit het oog te verliezen.
LikeLike
Zolang je niet vol azijn en dedain naar het leven kijkt…is alles goed hoor…
LikeLike
Had inhoudelijk wat meer respons van je verwacht op mijn voorlaatste reactie… Wat meer van kaliber.
Maar ja, het volgende blogbericht is alweer geplaatst en zo walsen we verder. Het vluchtige karakter van het Internet is hiermede wederom onderstreept. 😐
LikeLike
Mijn reacties zijn veelal kort als ze bevestigend zijn. Pas bij een afwijkende mening komt er een lange inhoudelijke reactie. En wat dat walsen betreft, valt mee hoor, ik plaats er slechts drie per week, maar allemaal met verschillende inhoud en grote afwisseling….moet toch over komen zou ik denken…:)
LikeLike
Ik realiseerde mij op mijn 20e al dat als iemand hobby’s heeft het een stuk prettiger is om met diegene te praten, ook als het geen gedeelde interesses zijn. Geniet dus lekker van je mancave met jouw dingen, ik heb hier ook mijn eigen kamer en jup ik speel nog wel eens met kinderspeelgoed geniet bijvoorbeeld enorm van mijn jojo op zijn tijd.
LikeLike
Zolang je daar maar van kunt genieten. Pas als je inslaapt weet je dat het kind is verdwenen….
LikeLike
Ik ben mentaal bij 6 blijven hangen, denk ik. Vandaag nog mezelf uitgelachen omdat ik op mijn hurken, met een bakje zaadjes, een haan probeerde te lokken (eigenlijk 2). Ik zou zo graag eens een kip aaien en dacht: vandaag gaat het me lukken. Weer niks.
Sommige dingen veranderen nooit. Zo miauw ik ook lustig naar vogels als ze voor mijn auto of fiets vliegen, woef ik naar katten die hetzelfde doen en hou ik hele gesprekken tegen honden.
Volwassen zijn is leuk – af en toe. Dat innerlijke kind zorgt voor het echte plezier.
LikeLike
Als je er zelf gelukkig van wordt is niks raar en blijft dat acceptabel……
LikeGeliked door 1 persoon