Een merk dat in onze streken op enig moment redelijk populair was in kringen van o.a. CPN-leden was het Russische MZMA, beter bekend als Moskvitch. Het stamt uit de tijden van de Sovjet-Unie en was al voor WO2 actief als producent van wagens die leunden op Amerikaanse Ford’s. De Russen kregen een wat kleiner type auto bij wijze van oorlogsbuit aan het einde van hun overwinning op Nazi-Duitsland in de schoot geworpen toen ze in Eisenach een complete fabriek van Opel wisten te ontmantelen.
En die inclusief rijdende voorbeelden naar het oosten afvoerden. De toenmalige Opel Kadett/Olympia diende als voorbeeld voor een Moskvitch van een jaar later. Zelfs echte kenners moesten wel drie keer kijken om het onderscheid te kunnen zien. En op die lijn auto’s bouwde Moskvitch vrolijk verder al werd de vormgeving gek genoeg een stuk moderner en soms zelfs westers aandoend.
Zo was het type 407 van 1956 sterk afgeleid van de Britse Standard Vanguard uit die periode en had men de motor kopkleppen gegeven wat best geavanceerd was in die tijd. Was er veel mis met die auto’s? Eigenlijk niet. En de lagere prijzen maakten ook dat je het wat hogere brandstofverbruik en de wat lawaaiige 1358cc viercilinder op de koop toe nam. Gek genoeg heette de opvolger van die 407 in 1963 de 403. En hoewel de auto hooguit wat geretoucheerde uiterlijke vormen liet zien zat de grote kracht in de overeenkomsten die de Sovjets sloten met diverse landen in het westen waar ze in licentie zouden worden gebouwd.
Dat deed men ook met het meer voor de hand liggende Bulgarije. Maar voor ons was toch het grootste nieuws dat de 403 en zijn opvolgers in Belgie werden gemaakt en onder de naam Scaldia aan de markt werden gebracht. Ook bij ons met enig succes. Daarbij kwam nog eens dat die slimme Belgen ook Dieselmotoren aan het gamma wisten toe te voegen, zij het van de redelijk trage Britse merk Perkins, maar toch. De opvolger van dit type werd de 408 die een strakke carrosserie bezat en nu ook in stationcarvorm onze markten bereikte. Die had overigens een andere aanduiding, maar was technisch gelijk.
De nodige Scaldia’s gingen richting hen die achter de Sovjet-Unie aanliepen uit politieke overwegingen of vielen voor het idee van een auto die een kachel had die ook in Siberie zijn rol zou vervullen. Het succes ging verder met de 412 die nog wat scherper was gesneden en een top bood van 150km/u. Voor weinig geld kreeg je dan een redelijk gebouwde Rus met dikker plaatstaal, een bovenliggende nokkenas en rembekrachtiging op de schijfremmen voor. En echt dat was bepaald niet normaal voor veel westerse concurrenten. Maar die remden vaak toch beter want de 412 had dan wel een hoge snelheid maar de gemonteerde remmen konden dat geweld niet echt aan. Daarbij kwam dat roest ondanks dat dikkere staal, ook een dingetje werd en daarnaast de levering van reserve-onderdelen moeizaam verliep. Ergens in de jaren zeventig was het over en uit met de Scaldia’s. Sovjet-Rusland zette vol in op de nieuwe Lada 1200 als meest geliefde export-auto en de Scaldia’s verdwenen al snel van de markt en een paar jaar later uit het verkeersbeeld. Toch bleven ze wel in productie. Als sedan, stationcar en Pickup, en zeker ook in steeds wat gemodificeerde vorm in Bulgarije. Tijdens mijn trips naar en door Oost-Europa kwam ik ze nog wel eens tegen, vaak in slecht onderhouden of vervallen staat. De laatsten der Sovjet-Mohicanen. Maar nog wel een echte Rus. En die zijn tegenwoordig helemaal schaars geworden… (Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
Ik lees in deze blogpost vooral het gevoel bij de auto’s.
Niet de economische of technische feiten speelden dus een rol bij de beschreven auto’s.
Maar de politieke voorkeur heeft de overhand.
Vervoer, transport en eigen keuzes zijn voor elk mens van belang. Vreemd genoeg maak ik daar zelf veel meer een rationelere keuze in.
Stille groet,
LikeLike
Wat ik vooral doe is duiden welke automerken er waren of nog zijn, welke politieke invloeden een rol speelden bij een al dan niet succes op de markt en welke merken ook nu en in de toekomst dominant zullen zijn en blijven. Binnenkort ook aandacht voor ontwikkelingen uit het verleden die men ooit als revolutionair betitelde maar door de realiteit van alle dag werden ingehaald. Ik heb weer geen echt verstand van fietsen of boten dus zal daar minder aandacht voor hebben…..Dat is ook een keuze.
LikeLike
Auto’s, fietsen of boten?
Samen transportmiddelen.
Persoonlijk vervoer, zakelijk vervoer en/of producten transport allemaal overlappende zaken.
Het middel van vervoer en/of transport is aan mode en technische ontwikkelingen onder hevig.
Niet voor niets herhaal ik vaker mijn vraag om jouw toekomstvisie. Juist daarin ben ik geïnteresseerd.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Mode bepaalt slechts het type auto waarin de zakelijke of particuliere klant wil rijden. Een carrosserievorm is aan mode onderhevig. Zo waren er ooit sedans, later hatchbacks, gingen we massaal voor kleine GTi’s en later weer voor grote MPV’s, waarin het hele gezin een plekje vond. Tegenwoordig moet je wel SUV’s bieden omdat iedereen graag over anderen heen kijkt. Elektrische aandrijving nu vooral voor de zakelijke rijder die het ding mag leasen van zijn baas. Maar met prijzen van 40 mille en (veel) meer niet voor de particuliere klant weggelegd. Die mag de rekening betalen aan de pomp waar de belastingheffingen in NL een misdadig niveau bereiken. EV’s zijn zeker nu nog veel te beperkt om al het vervoer aan te kunnen. Vervoer dat met name zorgt voor vrijheid van reizen. Ook al doet een bepaalde linkse elite erg haar best om juist dat weer exclusief te maken. Reisschaamte moet de kleine man klein houden maar die laat dat uiteraard niet gebeuren. Nederland is niet het centrum van de wereld, bepaalt dus ook niet hoe vervoer in de wereld zal gaan verlopen. EV’s zullen daarin een rol gaan spelen, maar als we de energieopwekking niet gaan regelen voordien gaan de lichten uit in onze tijden omdat zonder kolen of gas niet voldoende elektriciteit is op te wekken. Elektrisch vliegen is nog ver weg. Vooral de verhoudingen gewicht staat tot vermogen en actieradius plus payloads maken dit nog tientallen jaren oninteressant. De eerste pogingen daartoe zijn al jaren aan de gang en blijken altijd dezelfde resultaten op te leveren. Weinig draagvermogen, te hoog gewicht, te korte actieradius. Experimenten met zonne-energie op vleugels en zo meer zijn leuk voor eenpersoons vliegtuigen maar niet voor machines in de omvang van een Boeing 787 of groter. Treinen blijken over 7000km vervuild spoor te rijden. Een beetje trein zoals in onze streken rondtuft baseert op 19e eeuwse technologie, kent geen concurrentie en rijdt slechts op subsidie. Concurrentie wordt niet toegestaan zoals in de lucht heel normaal is. Ook het OV gaat erg langzaam op dat punt. Nog steeds is het zo dat men via overheidsaanbestedingen licenties regelt voor bedrijven die moeten voldoen aan allerlei overheidsnormen om regelmaat en service op peil te houden. Geen alternatief voor privaat vervoer dus. De scheepvaart doet pogingen af te komen van stookolie maar moet nog een lange weg afleggen. Er vaart nu een enkel binnenvaartschip op elektra, maar dat schip verliest best veel laadvermogen door de vele accu’s die ook mee moeten. Voor de zeevaart is dat nog best een dingetje. Kortom, los van elektrische fietsen en wat aardig elektrisch stadsvervoer (waar ik een voorstander van ben) is er weinig te verwachten op korte termijn om de mobiliteit van een land als Nederland overeind te houden. Met luchtballons, trekschuiten of postkoetsen gaan we het niet redden. In praatjes valt niet te rijden. Het wagenpark in ons land staat ergens bij de 10 miljoen voertuigen. Denk dat weg en het wordt heel rustig. En dat leidt weer tot armoede en verpaupering. Willen we dat? Normale mensen niet….
LikeLike
Goh, er waren toch best veel van dat soort merken in het voormalige Oostblok. Jammer dat je daar eigenlijk nooit iets over hoort.
LikeLike
Vandaar dat ik er veelal aandacht aan geef. Overigens doe ik dat ook met name op sociale media als Facebook waar ik o.a. groepen op dat terrein beheer. En als je het onderzoekt kom je steeds weer nieuwe dingen tegen…
LikeLike
De naam Moskvitch zegt me niets, Scaldia wel maar ik weet niet waarvan. 🤔
LikeLike
Wie weet hadden de buren er wel een ooit….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Hetzelfde hier. De eerste heb ik nooit over gehoord en Scaldia doet me ook een belletje rinkelen.
LikeLike
Zou bijna moeten, want aan de Schelde in licentie gebouwd….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Alleen de naam Scaldia zegt me iets, maar dan alleen omdat die ( in mijn gevoel) altijd alleen op van die hele grote vrachtwagens stonden.Dat men eind jaren 50 in mijn omgeving nog nauwelijks prive een auto had speelt ongetwijfeld een rol in het feit dat ik de personenauto’s niet herken.
LikeLike
Ik vrees dat je die naam dan verwarde met het Zweedse Scania (Vabis) dat in ons land populair was en nog is. Scaldia deed nooit in trucks…:)
LikeLike
Ja de Moskvitch ken ik wel, ik heb ze ook wel in het echt gezien. Het laatste model de Aleko heb ik altijd een erg mooi model gevonden en ook die heb ik wel eens live in het buitenland gezien. Ik heb zelfs een documentaire van de Moskvitch autofabriek. Ik heb een vrij grote collectie autominiaturen uit het Oostblok en daar zitten ook alle Moskvitch varianten in.
LikeLike