Reikwijdte…

Reikwijdte…

Voor veel leken is dat wat vanuit politiek wensdenken over ons heen wordt gegooid rond ons autogebruik een waarheid als een koe. We ‘moeten over op elektrische wagens’ want die zijn beter voor het milieu en helpen het klimaat te redden. Het is maar hoe je het bekijkt. Want beste mensen, elektrische auto’s stoten weliswaar tijdens het rijden geen gassen uit via een uitlaatsysteem, ze vervuilen wel degelijk. De door linkse lieden zo verafschuwde fossiele brandstoffen of bouwstoffen zitten ook gewoon verwerkt in die accuwagens. Staal, kunststoffen, computers, banden…. Het is echt niet zo dat dat spul aan de bomen groeit al is een deel van die rubber banden dan nog net half plantaardig.

De accu’s zijn opgebouwd uit materialen die de toets der kritiek op het gebied van milieu of zelfs slavernij niet kunnen doorstaan. Maar er is nog een technisch gebrek dat bij dit soort wagens een aardige rem zet op het vermogen ons nu en in de toekomst massaal te vervoeren; actieradius! Wie in een normale benzineauto rijdt kan met een volle tank pakweg 600km ver komen. Een diesel brengt je vaak 1000 km ver.

De gemiddelde elektrische auto komt anno 2022 niet verder dan 300km, een enkeling redt het tot 400km. Maar dan moet je wel in de rechterbaan blijven en geen stroomverbruikers aanzetten. Doe je dat laatste wel kom je al snel in de problemen. Praktijktests in Duitsland en Nederland laten zien dat hij/zij die op normale wijze in het verkeer rondrijdt in dit soort wagens al snel 30% van de theoretische reikwijdte kwijt raakt. Wie 130km/u rijdt (en veel leaserijders doen dat..) is al snel 50% van zijn accucapaciteit kwijt.

En dan staan de verwarming/airco of verlichting niet eens aan. Ga je daarop laden, en dat is een frequente handeling, ben je niet zoals bij de ons bekendere aandrijftechnieken na vijf minuten weer onderweg maar heb je meteen 1,5-2 uur pauze afhankelijk van de beschikbaarheid van een laadpunt. En dat laadt dan weer 80% bij van de totale capaciteit omdat de accu’s het anders niet aankunnen. En bedenk ook maar dat die EV’s tegenwoordig niet te koop zijn onder de 35 mille. Het gemiddelde ligt qua prijs flink hoger en is bedoeld voor zakelijke rijders.

De particulier kan met wat pijn en moeite een Dacia Spring kopen met een theoretische actieradius van 200km of een Renault Zoe met ongeveer dezelfde reikwijdte maar net iets meer luxe (tegen een hogere prijs). Ook bij VW vindt je nog wel een stadsautootje voor een mille of 25. Kortom, voor de meeste particulieren is er weinig reden tot meejuichen met de groene vaandels zwaaiende gektesekte.

Elektrische auto’s zijn dus niet meteen die wonderen der techniek. Net zo min als waterstofvoertuigen. Het lijkt heel mooi, het is het niet. Wellicht als we ooit accusystemen krijgen die plat, licht, en goedkoop zijn en ook nog eens zorgen voor een normaal verbruik waardoor je niet op weg naar je vakantiebestemming of zakenadres 2-8 keer moet bijladen om er te komen. En echt, ik ben niet negatief, ik zie mezelf als realistisch. We rijden in Nederland met 9 miljoen auto’s rond, en dat neemt echt niet af. Slechts een klein percentage is nu voorzien van elektrische aandrijving. De reden daarvoor is simpel. Je betaalt de hoofdprijs, weet niet of je (op tijd) op je gekozen bestemming aankomt en krijgt er het opladen bepaald niet gratis bij. Omdat stroom in de huidige tijd net zo min gratis is als benzine of diesel. Op praatjes valt niet te rijden. En je moet ook uitkijken dat het niet leidt tot lijden. En o ja, die techniek is al meer dan een eeuw oud. En ook toen was die reikwijdte en het gebrek aan comfort het grootste probleem. Wie de geschiedenis niet kent heeft in de toekomst weinig te zoeken. (beelden: Archief)

Tevredenheid

Happy birthday Leo - CakeOnlangs besprak ik met vrouwlief iets dat eigenlijk bij weinig mensen meer aan de oppervlakte van hun gedrag te vinden is. Een eigenschap die we in deze jaren van individualisme, dreiging en leven in kapitalisme of semi-liberalisme soms dreigen kwijt te raken. Dat verschijnsel, dat begrip dus,  heet tevredenheid. Vooral bij jongeren zie ik dat deze eigenschap eigenlijk niet meer aanwezig is. Men krijgt het niet mee, alles moet kunnen, alles moet geregeld worden. Elk jaar een nieuwe laptop, smartphone of koffers vol kleding en andere speeltjes. Bij ouderen spelen auto’s, horloges, vakanties, huizen, en merken een belangrijke rol. Men praat er heel wat over en in alle eerlijkheid kom ik het ook vaak tegen op de verschillende sociale media. Texel is te min, Hawaï moet het zijn. Wie niet op Bali is ondergedompeld in een of andere heilige bron heeft de wereld niet gezien. Rijden we niet in een Mercedes of Audi? Vergeet het, sociaal zwak en vermoedelijk alternatief. Terwijl al dat bezit best leuk is, maar wat moet je nu als je een keertje Kerst viert op de bekende wijze of je verjaardag nadert?

porsche_sleutelsWeet je dan ook niet meer wat je moet vragen en ben je dan al blij als er een enveloppe met wat geld of een bon wordt afgegeven? Wordt het geld intussen al overgemaakt? Moet het verjaardagsfeest in een of andere horecatent worden gevierd om daarmee indruk te maken op?…Als dat zo is behoor je tot die groep mensen die zoveel heeft dat je eigenlijk niet meer weet wat je zoal bezit en wat je er mee moet. Kijk eens in de kasten en lades, op zolder, kelder, achter de bank of in de keuken. Bekijk de boeken in je boekenkast. Hoeveel van dat bezit heb je de afgelopen drie maanden echt in je handen gehad? Echt gebruikt? Overbodige luxe dus, en juist dat maakt dat onze samenleving voor velen de hoorn des overvloeds is terwijl andere mensen het bepaald minder hebben. En nee, nu eens niet over die lui in andere verre landen. Ook hier in ons land is veel ellende op dat gebied. Er zijn heel wat mensen die aan de rand van de samenleving verkeren en hun kinderen weinig toekomst kunnen bieden.

Dome with galleriesEven de slechten niet als voorbeeld nemend. Zij die ondanks een uitkeringsbestaan roken en drinken, twee honden houden en zakken vol chips verwerken, dat is niet wat ik bedoel. Armoede is niet weten wat je gaat eten. Dat de schulden zo groot zijn dat over cadeautjes überhaupt niet valt na te denken. Dat je tevreden bent met die ene broek die nog netjes zit, dat je een trui dagenlang moet dragen, en versleten zolen een ramp zijn. Komt niet voor dacht je? Toch eens wat beter kijken dan. De kringloopwinkels lopen vol met dit soort mensen die proberen voor weinig hun leven enige inhoud te geven. Wie te veel heeft brengt zijn/haar spullen daarheen, wie niks heeft is blij met het aanbod. En als de kinderen er dan weer wat netjes bijlopen en je daardoor in staat bent om iets fatsoenlijks te eten te halen voor het nageslacht geeft dat ook voldoening. Warmte, en een goed gevoel. En dan is men tevreden. Precies zoals ik het nu bedoel….Juist nu, in december!