Volgens de normen die opgeld deden in haar jeugd was ze niet meteen de knapste van de klas. Onder vriendinnen was ze vooral bekend als ‘gezellig’ en ‘lieve vriendin’ maar als de meiden uit haar straat op stap gingen namen ze haar vaak niet mee. Of het moest zijn als chaperonne voor een van de knappere dames uit de buurt. Slim was ze wel en een goede studie was aan haar wel besteed. En zo deed ze op wat latere leeftijd nog steeds allerlei cursussen, waaronder een uitgebreide waarbij ze zichzelf de schone kunst van het betere koken liet uitleggen. Ze was intussen uitgegroeid tot een dame met een stevig voorkomen. Alles aan haar was omvangrijk. Al was het maar omdat ze genot peurde uit het zelf opeten van wat ze zoal had gekookt of gebakken. Haar liefdesleven was intussen ingewikkeld. De mannen die op haar vielen hadden vaak iets met ‘dikkere dames’ of bleken een of andere seksuele afwijking te bezitten. Ze had heel wat bijzondere nachten moeten doorstaan. Dat bracht haar weinig eigen genot. Maar als ze een viergangenmaal kreeg voorgezet gaf haar dat na afloop een bevrediging die haar daarna goed deed slapen. Niet meteen bevorderlijk voor een actief liefdesleven. Maar ja, lichamelijk genot was haar nooit aangeleerd, dat koken wel. En zo leefde ze voort. Huurde een mooi appartement, werkte als kok in een restaurant, kreeg complimentjes om haar geweldige gerechten die ze keer op keer op tafel kon toveren, maar ging wel alleen naar huis. Daar lag ze dan vaak met een schaal lekkere hapjes op de bank, flesje er bij, de kat naast haar, ook al een slagje te dik. Spiegels had ze verbannen, daar keek ze niet meer in. Op een dag merkte ze dat ze haar kookschort niet meer goed aan kon doen. Het was te klein geworden. Net als haar broeken. Haar borstomvang was al niet meer te meten en erger nog, haar buik stak nog verder uit. Ze moest er echt eens iets aan gaan doen….Ze nam er nog maar een glaasje op. Toen ze het tweede inschonk werd ze ineens duizelig.. Daarna viel ze om…Het duurde vier dagen voor men haar vond. Toen was ze al van deze Aarde verdwenen. Haar lichaam kon met moeite worden geborgen. Haar familie weende om haar dood. Maar waren wel blij met alle gerechtenboeken die zij ooit vol had geschreven. De kok van het kookgenot was niet meer….Haar gerechten werden legendarisch….Toch nog geliefd…
Tagarchief: afwijking
Kookgenot…
Wraak
Onlangs zag ik hoe de achterlijke baardmannen die in onze media nog wel eens worden aangeduid als inwoners van een zelf bedachte staat, zich weer eens buitensporig misdroegen. Los van het feit dat ze vanuit hun zgn.’zuivere’ geloof niet schromen voor moord en doodslag, verkrachting, ontvoering, vernedering, zijn zelfs historische museale schatten voor deze malloten niet veilig. Als het niet past in de door wraak en haat gedeformeerde geesten van deze lieden moet het worden vernietigd. Zelfs roofdieren hebben nog meer inzicht in wat wel en niet kan. Hoe ver kan een mens zinken dat je tot dit soort daden komt. Het moet wel iets te maken hebben met een consequente haat t.a.v. alles wat in deze wereld niet past bij hun kleinzinnige kindergeest. Want laten we wel zijn, voor het geloof waar zij voor staan is geen enkel bewijs te vinden dat er een of andere god bestaat. Ze geloven dus in een illusie en dat werd door heel wat ‘breindeskundigen’ al eens omschreven als een afwijking. Geloof zit ergens in onze geesten verankerd, maar is een projectie van een wensdroom.
Mensen willen eigenlijk allemaal ultieme leiders, en god is er zo een. Die ziet alles, doet goede en slechte dingen en staat bij de meeste geloven volgens de zgn. heilige boeken op ons te wachten aan de hempelpoort. Maar in die vele geloofsboeken wordt ook meestal gewag gemaakt van goed en slecht. Nu is in een verwrongen geest wat goed lijkt eigenlijk slecht en omgekeerd, dus kom je weer uit bij geesteszieke verschijnselen die leiden tot al die ellende bij de mensen die het over zich heen krijgen. Denk terug aan de geschiedenislessen, zo verging het volkeren die door de Romeinen werden overlopen, of door de Noormannen en natuurlijk de barbaarse horden uit Turkije en Noord-Afrika die ruim 1000 jaar geleden ook al eens trachtten hun verderf over de beschaafde wereld heen te smeren. Wat doe je met geesteszieken? Wel, in de Sovjet-Unie wisten ze daar wel raad mee. Je ging ofwel naar de Goelag, maar kon ook zomaar een jaar of wat voor behandeling in een psychiatrische kliniek worden opgesloten.
En als je daar uit kwam wist je nauwelijks meer hoe je heette laat staan waar je in geloofde. Bij de Russen zijn ze daar nog redelijk gemakkelijk mee, als het probleem (..) maar wordt opgelost. Dus zullen we geesteszieke gelovigen wellicht ook op deze manier moeten behandelen. Niet doodschieten of zo. Maar opsluiten in klinieken. En intensief behandelen. Lijkt mij een ultieme wraak voor de daden van dit soort lieden. En wellicht dat de wereld er dan een stuk beter door wordt. Geloof is de splijtzwam in de samenleving. Het is door de eeuwen heen goed geweest voor veel oorlogen, veel ellende. Laten we dat nu eens uitbannen en zien als een geestelijke afwijking. Natuurlijk, ik krijg een storm van kritiek over me heen. Ik weet het wel, maar dat heb ik er voor over. Het huidige nieuws vraagt om een andere aanpak. Zachte heelmeesters en zo…..
Altijdmijnmening 