In mijn jeugdige jaren was de toenmalige woonbuurt mijn wereld. Natuurlijk, we gingen elk jaar op vakantie naar het verre Limburg, maakten tripjes in het weekend en dus was me al snel bekend dat er buiten Amsterdam nog een hele wereld schuil ging, maar in die wijk van toen was toch mijn leefwereld van dag tot dag het meest te vinden. Op straat met vriendjes, we fantaseerden zelf hele steden die we in krijt op de trottoirs in de straat van toen uittekenden en met onze Dinky Toys (en zo meer) bereden.
We speelden een soort honkbal (slagbal met rondjes), schoten met papieren pijltjes op elkaar en roofden kerstbomen tussen dat toen nog katholieke kerstfeest en oudejaarsnacht. Het gezamenlijk vieren van oud en nieuw met een enorm vuur midden op straat was het hoogtepunt van het jaar. Overigens was er ook nog de Luilakviering en zo meer. Die woonwijk van toen kende vele arbeidersgezinnen, middenstanders en nog wat grotere ondernemers, ik beschreef ze al eerder in details. De boel was levendig, rijkdom ver weg, maar aan de horizon altijd het beeld van de welvaart mits je maar hard genoeg werkte. Bij sommige gezinnen zat het recente verleden van die ‘oorlog’ nog in de genen. Men gooide niks weg, hamsterde voedsel, had altijd kaarsen bij de hand en waar mogelijk hield men een aardige kolenvoorraad op zolder in stand voor ‘je weet maar nooit’.
De winters waren nog aardig fris, soms vroor de naamgevende rivier dicht en kon je je als opgroeiende puber daarop wagen. Anderen zochten de sloten rond de stad op om daar te schaatsen. De stad was nog niet zover buiten haar gemeentelijke grenzen getreden als nu het geval is zodat er nog de nodige braakliggende terreinen te vinden waren. Befaamd was de ‘dijk’ rond Amsterdam waar men ooit in de jaren 20 van de vorige eeuw begonnen was met de aanleg van een ringtramlijn. Die tram kwam er nooit, de dijk bleef echter liggen en was een ware speeltuin voor hen die hielden van ‘oorlogje’ spelen of verder wilde gaan met zijn/haar ‘verkering’….
Overigens vond je daar ook oude betonnen bunkers die van de Duitsers waren geweest. Daar had hun flak gestaan en daarmee schoten die lui op de overvliegende bommenwerpers vanuit en naar Engeland. Als je daar indertijd na de oorlog wat groef in het zand vond je de patroonhulzen van die lui nog en die koesterde je als vinder natuurlijk. Kijk je nu in die straten van toen is het maar een dooie boel geworden. Winkels verdwenen, garages verhuisd, kinderen spelen binnen, vernieuwbouw maakt de straten saai en gelijkvormig. De grote Kerk van toen is gesloopt, kerstvuren mogen niet meer vanwege de uitstoot, oorlogje spelen is niet meer van deze tijd, de bevolking is verkleurd, de arbeiders en mkb-ers verhuisden naar de nieuwe woongebieden in West, Zuidoost, Hoofddorp of Almere.
Doorgaande straten werden ingericht voor fietsers, drempels en andere obstakels maken het rijden bepaald niet tot een feest. Voor parkeren van je auto in de eigen wijk heb je een peperdure en schaarse vergunning nodig. Kroegen werden koffiecorners met havermelk als grote klapper. Bastions van de KVP of CPN zijn nu veranderd in woke-D66 buurten waar men vooral respect vraagt en weinig biedt. Nee, ik herken die oude buurt niet meer. Ons oude huis is allang geleden met de grond gelijk gemaakt en het benedenhuis dat mijn ouders na verhuizing huurden is na hun verscheiden omgetoverd tot een appartement ‘met vele mogelijkheden’. Verkocht aan iemand met veel geld en een grote liefde voor het steedse leven. Hoe dan ook, het waren mooie tijden voor velen in dat land van Ooit. Maar terugkomen doet het nooit meer. En soms is dat goed. Maar zeker niet altijd…. (Beelden: archief)
Altijdmijnmening 
Je kijkt altijd met een gekleurde bril naar het verleden. De tijd vervormd/veranderd de oorspronkelijke werkelijkheid in jouw eigen hoogstpersoonlijke herinnering.
Maar toch: die mooie herinneringen mag je koesteren. Het Sinterklaasfeest vroeger thuis, oliebollen met oud en nieuw, vakanties, en meer . Kinderen uit gebroken gezinnen hebben dit soort mooie familiale herinneringen niet en gaan a.h.w. met een achterstand de volwassenheid in.
LikeGeliked door 1 persoon
Mij gaat het er vooral om dat de mooie dingen van toen zijn verdwenen. De minder leuke houd ik bewust buiten beeld en ook voor mijzelf het liefst achter slot en grendel. Want reken maar dat die er ook waren. Andere tijden, totaal andere zeden…
LikeLike
Zo gaat dat.
Je bent een van die mensen die bijna alles van vroeger verheerlijken.
Moet een zaligheid zijn om daar in te zwelgen.
LikeLike
Ik denk toch dat je me verkeerd leest. En beetje scherpe pen door me zwelgen te verwijten.
LikeLike
Je hebt wel vaker over die tijd geschreven, ook met veel animo.
Maar het spijt me als je je geraakt voelt.
LikeLike
Geraakt is iets anders als merken dat iemand wel erg vilein reageert op een simpele uiting van nostalgie….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Leo, je sneert naar D66 en woke. Dat is prima, maar gezien je hekel aan deze stroming lijkt je nostalgie eerder op een smoes om die hekel te benadrukken.
Verder ga ik er niet meer op in.
LikeLike
Ik sneer wel vaker naar semi-linkse of extreemlinkse partijen omdat zij bezig zijn met de afbraak van onze democratie en samenleving. D66 een goed voorbeeld. Niets wat zij ooit brachten als kroonjuwelen staat nog overeind. Daarbij heb ik in Amsterdam diverse (persoonlijke) voorbeelden van heel slecht D66 beleid waarbij men ook nog veel dedain liet zien tav mensen die last of schade ondervonden van dit beleid. Maar voor mij staat D66 ook voor de verloedering die plaats vond en vindt in bepaalde buurten van mijn stad. En dat kaart ik aan. Ik ben tenslotte al 20 jaar meninggever en duider…..:)
LikeLike
Een mooie omschrijving, herkenbaar ook . Just in de periode an het jaar denk ik met weemoed aan de mooie Sinterklaas etalages, een feest dat steeds verder afgebroken wordt, het als Kerstmis. Zeker er was nog armoede kort na de oorlog, échte armoede, en niet wat men nu armoede noemt. Men moest nog lange werk weken maken met vaak zwaar werk. Maar toch, er waren minder mensen met een burn-out, er was minder criminaliteit en vooral meer saamhorigheid. Ik mis dat.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, die etalages, prachtig, omdat het in de tijd van kou een zekere warmte uitstraalde…. We leveren veel te vaak onze eigen identiteit in. Maar daarover later nog wat meer. Voor hen die houden van multi-culti ‘weg met ons’ denken confronterende teksten…
LikeLike
Ik moest er deze week nog aan denken en maakte ook foto’s van de etalage van de Bijenkorf , daar stonden we vroeger met de neuzen voor het raam gedrukt om de bewegende zwarte Pieten te bekijken. .-(
LikeGeliked door 1 persoon
En dan binnen (i n Amsterdam) de grote klimmende Pieten in het hart van de winkels bij die Bijenkorf. Allemaal weggehaald voor je weet maar nooit wie zich er aan stoort…
LikeLike
Ja heel erg, en vooral de indirecte beschuldiging van racisme vind ik niet te pruimen.
LikeGeliked door 1 persoon
Tenenkrommend. Maar je weet al snel waar het door wordt veroorzaakt als de onderliggende vraag opnieuw die is voor schadevergoedingen. Nooit meer werken een doel op zich… En een linksige meute buigt het hoofd en schaft links en rechts onze oude tradities af…
LikeLike
Ik word er allemaal niet blij van.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik had een mooie jeugd en de volwassenen hadden niets te kort en waren blij dat de oorlog ver achter hen lag. Net als nu waren er oorlogsdreigingen van de toenmalige Sovjets. In de jaren 70 kwam dan de oliecrisies en even later de werkoosheid. Kortom : een kind trekt zich daar niets van aan. De kinderen van nu zijn ook gelukkig ook al zien wij ouderen het anders.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn ouders wisten nog zeker dat de Roden zouden komen en als die weg bleven dat de gelen dan deze kant op zouden rijden/vliegen. Niet zo gek als je bedenkt dat ze na de Tweede W O ook de Koreaanse oorlog bewust meemaakten, daarna de Cubacrisis en weer later de Vietnamoorlog….Allemaal gedoe met de communisten…
LikeLike