Ik stam uit een tijdperk waarin de persoonlijke mobiele ontwikkeling werd bepaald door wat de omgeving min of meer bepaalde. Daarbij opgevoed in een wereld waarin je al snel zag dat afbetaling en lenen veelal leidden tot ellende was sparen en keihard werken voor zaken op je verlanglijstje het credo. Ik was daar overigens wel een uitzondering in binnen de familie van toen.
Hoe dan ook, na een drietal tweedehands bromfietsen waarop ik niet alleen goed leerde rijden maar soms ook flink aan sleutelen, (1xHMW en 2xLocomotief/Sachs) was het tijd voor iets anders. En dus werd mij als jong mens al snel de keuzevraag gesteld of ik zou gaan voor een sportieve Kreidler Floret of juist een meer bij de intellectuele jongelingen van toen passende Puch. Het werd dus een Puch. Zo een met een hangend tankje, hoog stuur en veel chroom.
Kostte wat maar dan kreeg je ook iets. 49.9cc tweetaktmotor met geforceerde koeling. Het was een dure (want nieuw) investering maar hij reed probleemloos en fijn. Tuurlijk was dat hoge stuur vermoeiend bij lange ritten, maar dat gaf je never-nooit toe. Via mijn vriendenkring kwam ik er al snel achter dat je met wat simpele handelingen de Puch kon opstuwen naar de voor die tijd gigantische snelheid van 60km/u. En je in de eerste versnelling zowat de hele straat doorkon zonder te schakelen naar 2. Weinig mis met het Oostenrijkse stukje techniek.
Bewust koos ik voor het origineel. Er was een Joegoslavisch alternatief, de Tomos, die als twee druppels water leek op die Puch, maar door de vriendenkring met enig dedain werd beschreven en bekeken. Nee, het was een Puch voor deze meninggever. Reed ik er lang mee? Nou in kilometers wel. Ritjes naar Nunspeet of Texel vanaf Amsterdam schuwde ik niet. Maar in jaren was die Puch niet eens zo lang mijn basisvervoer. Dat zat hem toch in dat werk op Schiphol. Daar reed ik voor heen en weer en af en toe met lading achterop die ik dan met de Puch oppikte en naar de KLM of andere maatschappij op Schiphol vervoerde.
Maar dat was natuurlijk maar beperkt van omvang en bij regen en wind, laat staat sneeuw en ijs was die Puch ook best oncomfortabel. Dus besloot het bedrijf waar ik toen mijn kantoorwerk verrichtte dat ik de net nieuwe bedrijfsbus (VW T2) mee mocht nemen naar huis, mits ik dan in weekenden of avonden ook de eventuele ‘spoedklussen’ zou opknappen. Scheelde de ‘baas’ weer overwerk voor de relatief dure chauffeurs op die bestelwagens en ik kon dan meteen de documentatie van die zendingen verzorgen. Op enig moment verhuisde ik omwille van de liefde naar het centrum van Amsterdam en kwam de Puch daar in de onderliggende garage te staan. Ongebruikt. Af en toe even gepoetst en meegenomen voor een kort ritje. Maar het gevoel was weg. De noodzaak ook. Dat rijbewijs en die auto’s maakten de Puch overbodig en op enig moment verkocht ik hem met wat pijn in het hart. De verkregen prijs verzachtte de wond. Ik schreef er bijna niets op af. Heel veel later, ik was al bijna zelf met pensioen gegaan ontdekte ik dat twee oude jeugdvrienden uit mijn vroegere woonstraat nog steeds op Puchjes rondreden en die dingen koesterden. Ze waren er nog steeds gek op. ‘Wil jij ook niet nog eens zo’n Puch hebben?…..’. Nou nee, ik was wel klaar met die tweewielers. Maar koester wel nog steeds dat gevoel van toen, een nieuwe brommer, een Puch! (Beelden: Prive-archief)
Altijdmijnmening 
Jeugdliefde. 🙂
Voorheen (jaren ’80? ’90?) kwamen we vrij vaak Puchclubjes tegen, bij dorpsfeesten werden zelfs wedstrijden gehouden. Hadden veel bekijks en er werd veel gelachen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is een trouwe merkclub die ook vaak op prachtig onderhouden exemplaren rijdt. Maar het blijft een beetje raar gezicht, zestigers op zo’n (nu) smal en klein brommertje…
LikeLike
Dat was juist de grootste attractie. 😁
LikeLike
Zeker, maar niet voor mij…..niet meer althans….
LikeGeliked door 1 persoon
Dingen die leuk waren in je tienerjaren zijn meestal niet meer leuk eens je ouder bent. Laat de herinneringen hun werk maar doen. Net zo leuk.
LikeLike
Je groeit er doorheen…..:)
LikeLike
Nostalgie in de praktijk. Mijn vader had een Floret, overigens. Was ook echte liefde.
LikeLike
Ja, die Kreidler-liefhebbers waren en zijn ook erg trouw aan hun brommertje. Maar wel andere types dan wij op onze Puch, inclusief coltrui, ribjasje en hoog stuur…..:)
LikeGeliked door 1 persoon
De enige brommer dat ik me van Henk nog kan herinneren was de een knalrode “buikschuiver. waarvan ik het merk niet eens zeker weet eh… Batavus? Of misschien wel een Sparta. Maar Henk was natuurlijk toch wat ouder dan jij, hij was van ’36.
LikeLike
Buikschuivers waren indertijd mateloos populair bij de toenmalige ‘nozems’. Vetkuif op de bol, lederen jackje aan en maar scheuren. Kom daar nu nog maar eens om bij de huidige jeugd….
LikeLike
De vetkuif was aanwezig natuurlijk en ik heb Henk járenlang “nozem”genoemd als koosnaampje. Maar echt scheuren deed hij niet , in ieder geval niet als ik in amazonezit achterop de buddysit zat. 😉
LikeLike
Ja, zelf had ik toen ik nog op de buikschuivers reed ook een kuif en dat lederen jack….maar ja, op enig moment kwam de omslag….
LikeLike
Waar is de tijd!
Ik was zestien en ik kocht van mijn zelfgespaarde geld een brommertje. Een Mobylette. Eigenlijk niet eens een échte Mobylette, maar het kleinere broertje: een Cady. Natuurlijk had ik liever dat andere merk waar ik nu even niet opkom maar dat meer aanzien had. Helaas was mijn budget daarvoor ontoereikend. Maar wat heb ik een plezier gehad van die Cady!!
LikeLike
De Kaptein (naar de importeur hier) Mobylette was een mateloos populair brommertje onder jonge dames indertijd. Het Cady-type ken ik niet…
LikeGeliked door 1 persoon
De Cady was wat kleiner en vooral ook wat goedkoper. Maar even fijn om mee te rijden!
LikeLike
Ik ken het type niet, toch eens opzoeken dan…
LikeLike
Een Puch Skyrider.
Één jaar kranten bezorgen, en ik had hem op mijn 16de verjaardag nieuw opgehaald bij de tweewielerspecialist. De (toen nog net niet verplichte) helm met vizier incluis. Mijn vader regelde de verzekering, ook niet mis zo’n all-risk!
De eerste week al terug naar de dealer, voor de 500 km-servicebeurt. Inderdaad veel kilometers, ook in de regen, erop gemaakt. Een wereld ging voor me open! Één jaar later, 1973, erop naar Luxemburg alwaar mijn ouders een vakantiehuisje gehuurd hadden. Toch 300 km heen op een lange reisdag. Je bent jong en gaat het ‘avontuur’ aan. Overigens had ik slechts 2 versnellingen en dat heb ik geweten. Met veel moeite kon ik (mijn Puch) menig helling aan. Een 3-bak zou juist daar tot zijn recht komen met zijn korte één! Maar goed, ben toen toch altijd, soms stukjes helling lopend, aangekomen.
Ik maakte van huis uit vaak langere ritten en reed ook wel eens een lekke band wat ik ter plekke moest verhelpen. Ben nooit gerepatrieerd hoeven worden, nooit! Kilometers, kilometers, wàt ’n vrijheid! Vrienden hadden ook brommers en op de langere afstanden bewees de Kreidler met buddyseat meer comfort dan de Puch met easy zweefzadel. Maar dat was voor mij weer een te dure aangelegenheid. Mijn Puch kostte toen in 1972 ca. Fl 800,- en een Kreidler tussen Fl 1600,- en Fl 2000,- (?).
Apetrots was ik op mijn mooie Puch, zwart met gele benzinetank. Had de velgen zo vaak gepoetst dat het chroom ervan af was gesleten!! Ik was erg zuinig op mijn brommer.
Een niet te vergeten episode in mijn leven. 😘
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn Puch werd besteld met chroompakket en budyseat, want mijn geliefde moest mee op dat ding als het zo uitkwam. Net zoals daarvoor op de Locomotieven…. Die twee versnellingen zaten ook op de HMW en oudste Locomotief, de tweede Loco had een driebak in het Sachsblokje. Van moeilijk te nemen bruggen of hellingen had ik bij de Puch geen last. Het iets opgevoerd zijn van het ding zal een rol hebben gespeeld…
LikeLike