Ondeugend, lief, aansprekend, liefdevol, zo kijken we vanuit menselijk oogpunt naar kleine kittens of ook puppies. Klein is zeker leuk, maar als alles gaat zoals je wilt dat het gaat, groeien die kleintjes al snel uit tot volwassen dieren. Krijg je veel onbaatzuchtige liefde van, warmte als je dat wilt, maar vraagt ook aandacht. Een dier haal je niet voor de lol even in huis als je een beetje normaal denkt, maar voor het leven. Wie kan rekenen weet dat een mens meestal langer zal leven dan een gemiddeld dier als een hond of kat, maar ze maken toch een belangrijk onderdeel van je leven uit. Een beetje hond haalt de 12 jaar levensduur wel, een kat zit toch al snel 16-20 jaar in je raamkozijn….En die beesten vragen intussen ook de nodige aandacht, verzorging, onderhoud, en zo meer van je. In de afgelopen Corona-periode bleken heel wat medeburgers zich thuis zo te vervelen dat ze besloten om een klein diertje in huis te halen. Hond of kat, konijn of ander knaagdier en waar de ruimte groter was een pony of veulen.
Na een jaar bleken al die dieren ‘dat schattige’ verloren te zijn en moesten de ‘baasjes’ ook weer naar werkgever of klanten. En zaten die dieren in de weg. Resultaat, de vele dierenasiels raakten overbevolkt met teruggebrachte of ingeleverde dan wel afgedankte dieren. Als iets frustrerend is voor die dieren dan dat. Net gewend aan die nieuwe baasjes ga je de deur weer uit als ‘ding’ en wordt je ingeleverd als een oude klok bij de kringloop. Herplaatsen bleek en blijkt nog best een dingetje. In andere gevallen is er natuurlijk een boom in het bos om een hond aan vast te binden en katten zet je gewoon buiten de deur in de tuin of waar ook en gaat er vanuit dat die zijn/haar eigen weg wel vindt. Ongechipt natuurlijk zodat herkomst baasje niet te achterhalen valt. Het kille berekenende van dat handelen stuit mij meer dan tegen de borst. Oudere dieren van wie de baasjes ineens worden opgenomen in een verzorgingshuis of erger krijgen het nog lastiger.
Want wie neemt een hondje op dat tien jaar bij zijn/haar baasje leefde of een kat met dezelfde leeftijd en herkomst? Er is op dat punt best veel leed. En dieren verdienen een tweede kans. Mocht je dus die impuls voelen om een dier in huis te nemen, kijk dan eens bij die herplaatsers ipv dat op het oog aantrekkelijke nestje vol piepkleine en jonge kittens of pups. Vermoedelijk krijg je dan nog veel meer van wat je zoekt dan vooraf bedacht. Een dier in huis is ook warmte en gezelligheid, de wandelingen met de eventuele hond vaak goed voor de gezondheid en ook als je op zoek bent naar sociale contacten. Toen wij ons hondje nog mochten bezitten (honden hebben een baas, katten personeel…) kwekten we met heel wat mensen uit de buurt over van alles en nog wat. Dat is toch weg na het verscheiden van die trouwe viervoeter al weer zoveel jaren geleden. Nu zeggen we de mensen nog wel gedag maar is het contact toch anders. Overigens zijn veel eigenaren van toen nu ook weer dierloos of verhuisd…. Hoe dan ook, wij zijn gek op die dieren en genieten er van. We wensen dat jullie allemaal ook toe, mede namens onze eigen schare…. (Beelden: Prive-archief)
Altijdmijnmening 
Met katten heb ik niets.
Maar honden zie ik graag.
2 Dagen per week ben ik nu hondenoppas.
Zoals ik ook bij oppoeh geregistreerd sta als hondenuitlaathulp.
Van alle kanten geniet ik hiervan. Nieuwe mensen, nieuwe honden en lekker buiten uitwaaien.
Diervriendelijke groet,
LikeLike
Dat is het voordeel van een hond, je komt meer in gesprek met mensen in bos of park. Maar dat zijn ook handenbinders, zeker als je zoals wij meemaakten, een hond treft die niet van autorijden houdt en ook eigenlijk op een boerderij thuishoort waar hij ratten en mollen kan vangen. Overigens was hij hartstikke lief en samen met de toenmalige katten ook een echt onderdeel van het gezin…
LikeLike
Treurig maar te voorzien, het gezeul met die dieren. Onbegrijpelijk dat er zo onnadenkend met ze omgegaan is.
Ik kan me voorstellen dat asielpersoneel er mee in hun maag zit.
LikeLike
En die mensen doen hun uiterste best om deze dieren een verzorgd en gezond leven te geven. En ze ook te herplaatsen….
LikeLike
Louis, onze kater, was 8 jaar oud toen we hem vorig jaar meenamen uit het asiel. Geen jong katje meer en met een verleden, maar hij stelt het goed bij ons en wij hopen hem nog enkele jaren bij ons te mogen hebben. Ik weet dat er mensen zijn die alleen maar kittens willen, maar totdat ze groot zijn. Dan is de liefde voorbij.
LikeLike
Prachtig! Een tweede kans is voor zo’n dier reden te meer om extra veel liefde te geven…
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker als je niet zo piep meer bent dat het mogelijk is dat het huisdier jou overleeft moet je zorgen dat je opvang regels “voor later”, anders niet aan een huisdier beginnen. Onze poes gaat terug naar de kleindochter waar hij eigenlijk van was maar waar Beau moeite had met de kleine kindjes. Als ik er óók niet meer ben zijn die kindjes wel groot genoeg om Beau geen stress meer te bezorgen.
LikeLike
Wij leggen zelfs een verzorgingsbedrag vast in het testament……
LikeLike
Ja dat is heel verstandig, dat hoef ik niet te doen omdat de kat eigenlijk nog van de kleindochter is.
LikeLike
Je moet je verantwoording nemen, gaat immers om onderdelen van je huisgezin of familie….Zo doen wij dat ook voor anderen…
LikeLike
Top.
LikeLike
🙂
LikeLike
Ik heb Doezel bij een gezin vandaan gehaald maar hij stond al op de lijst van het asiel. Mickey kwam een jaar geleden aanlopen. Ik weet alles van mensen die wel een dier willen maar helaas niet begrijpen hoeveel zorg erbij komt kijken. Vreselijk vind ik het al die dieren in asielen maar hier is het inmiddels best druk. Ondanks dat staat een kat adopteren uit het asiel nog wel op mijn bucketlist.
LikeLike
Helaas zien mensen dieren vaak als dingen die je koopt en weer wegdoet….sommige verhalen ten hemel scheiend. Bij jou zie ik de andere en liefdevolle kant….En zo hoort het!
LikeLike
Ik zou graag een hond hebben, maar heb er nu geen tijd voor. Voel me al schuldig als ik mijn woestijnratjes een dag wat minder aandacht geef (en die vinden opgepakt worden maar niets). Ik ben van mening dat je 100% verantwoordelijk bent voor het dier dat je in huis haalt, wat het dan ook voor iets is. Tenslotte kies JIJ voor een huisdier, een beestje wat vervolgens afhankelijk is van jou.
Nu ik dit gelezen heb, ga ik mijn kleine harige mannetjes maar weer even een aai over hun koffie geven en een nootje voor de moeite.
LikeLike
Zoals jij bent voor je huisdieren krijg je onbaatzuchtig terug. Althans zo gaat het met katten en honden vaak. Met anderssoortige dieren heb ik zelf geen ervaring…
LikeGeliked door 1 persoon
De ene bijt me regelmatig. Maar als hij in paniek wegrent voor de dierenarts ben ik wel weer de enige die hem op mag pakken. Ik neem het voor lief. Ze kunnen niet praten, dus als ze klaar zijn met geknuffeld worden volgt er een hapje. Nou ja, so be it. Die ander poept altijd op me. Of dat nou beter is… :’)
LikeLike
Nee, dat op je laten poepen lijkt me niet normaal. Ik heb katten die gewoon bij of op me willen liggen. Uit liefde, onbaatzuchtigheid…
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, het poepen is normaal, dat doet hij omdat hij overal bang voor is en dan laat hij weleens wat vallen. Gelukkig zij het keutels, dus het valt allemaal wel mee. Als ik hem eenmaal achter zijn oortjes kroel, dan broemt hij (ik noem het broemen, het is zoets als katten die spinnen maar dan zonder het geluid.) Een teken dat hij zich prettig voelt.
LikeLike
IK heb heel wat jaartjes ervaring met katten (nu drie in huis nog steeds) maar dat gedrag ken ik niet. Wel eens plassen uit protest of zo, maar verder niet. Knorrende katten hebben we wel altijd gehad. De een luid en duidelijk, de ander ingetogen brommend. Maar altijd een teken dat wij personeelsleden het de boven ons gestelden naar de zin maken of maakten…:)
LikeGeliked door 1 persoon
Ah ja, maar ik het ratten en geen katten 😉 Alhoewel het geen rat mag heten, het lijkt meer op een hamster. Heb wel voor van alles en nog wat gezorgd en opgepast, waaronder katten, cavia’s, honden, konijnen, vogeltjes… Alles is leuk. Uiteindelijk vind ook alles MIJ leuk. Alleen katten willen mij nog wel eens ontwijken zodra ze me binnen zien komen met een stofzuiger.
LikeLike
Van de drie katten in ons huisgezin, is er een nooit echt bang voor de stofzuiger, die andere twee gaan er meteen vandoor.
LikeGeliked door 1 persoon