Juist vandaag viert de christelijke wereld niet alleen dat de drie koningen of wijzen uit het oosten uiteindelijk zonder TomTom de weg naar de simpel stal in Bethlehem wisten te vinden om daar de jonge Christus te aanbidden en te eren.  Maar er is wereldwijd nog meer te vieren vandaag. Namelijk mijn zoveelste verjaardag. Altijd leuk als je weer een jaartje verder bent opgeschoven in redelijke gezondheid en geluk. Niet alleen een nieuw kalenderjaar dus, ook een nieuw levensjaar. Het valt voor mij al mijn leven lang samen. Dat was vroeger ook al zo. Indertijd waren cadeautjes niet zo maar standaard gegeven in het leven van een Amsterdams kind in die buurt waar vooral hard moest worden gewerkt voor de dagelijkse kost.

Het beperkte zich toch wat tot praktische zaken met Sinterklaas en iets bijzonders tijdens mijn verjaardag. Veel van mijn eerste Dinky Toys stammen uit die periode. Eens per jaar mocht het iets kosten en ik kan me die blijdschap nog goed herinneren als er weer een doosje gevuld met zo’n Brits model door mijn ouders voor me werd neergezet. De meeste er van bezit ik nog. Maar ook boeken over mijn luchtvaartpassie of een schaalmodel dat je zelf moest bouwen wilde in de loop van de jaren nog wel eens voorbij komen. De rest van het jaar was het vaak niet zo vrolijk allemaal, je koesterde wat je kreeg en poetste soms de lak zowat van de modellen of las de boeken letterlijk stuk. Wat is dat toch veranderd. De verjaardag is nu meer een statistisch gegeven. Weer een jaar ouder, de geest blijft qua leeftijd een heel stuk achter bij het gegroefde spiegelbeeld.

Soms schrik ik van dat laatste, vindt mensen met wie ik qua generatie opgroeide en nog mee maak of weer eens ontmoet, ‘ouder geworden’ en blijf dat beeld voor mijzelf aardig confronterend vinden. Daarbij komt die leeftijd soms met gebreken. Schrikbarende zaken soms. Dingen die angstig kunnen maken ook al vallen ze dan uiteindelijk weer mee als je er de huisarts mee lastig hebt gevallen. Maar toch…. De tijd van de glanzende huid, de onuitputtelijkheid, de eindeloze weg naar de toekomst, het valt allemaal wat weg en je koestert nu maar dat je er nog mag zijn en zo kunt genieten van zaken als geluk, gezondheid en liefde.

Wat ik me uiteraard wel afvraag is of de kinderen van nu nog steeds zo zouden genieten van hun presentjes als ik dat indertijd deed. Als ik zie wat er aan cadeau’s wordt gegeven tijdens de officiele feestdagen en dan optel wat verjaardagen brengen, maar ook hoe kinderen soms worden verwend door het jaar heen, vraag ik me echt af wat die generatie van nu echt zal bewaren voor de toekomst. Wie weet is dat ook wel goed want dan mis je ook het nostalgische van die verjaardagen die je naast een hoop plezier ook terug doen kijken naar een periode die toch niet altijd even leuk was. Ook al willen we dat ‘vroeger’ nog wel eens overdreven oppoetsen. Net als die modellen die ik in die periode kreeg. Of die boeken. Die mij ook vormden tot de persoon die ik nu ben. Nog steeds. Van harte proficiat spiegelbeeld, ben jij echt net zo oud als ik???