Het was best een vrij leven wat ze leidde. Ze had er zelf voor gekozen. Kon niet omgaan met haar familie en dat geloof dat haar steeds meer onderdrukte. Haar moeder die steeds maar vertelde wat ze wel en niet mocht doen. Wat hoorde of niet. Nou zij voelde wat voor die jongen die haar had uitgelegd wat haar lichaam voor plezier kon geven als ze bepaalde dingen met hem deed. En ze voelde vooraf dat het goed zat en achteraf ook dat het minder plezierig was dan ze vooraf had verwacht. Maar dat gaf ze niet toe. Ze dronk drankjes omdat haar vriendinnen dat ook deden en ze werd een beetje dronken. Voelde de volgende dag niet echt fijn. Ze voelde dat ze geen gevoel had voor autorijden. Ze probeerde het wel, haar vader betaalde de lessen, maar het werd niks. Ze voelde zich niet thuis in het verkeer. Ze voelde dat ze creatief bezig moest zijn. Haar handen maakten wat haar hoofd bedacht, maar verder vond ze school maar niks. Dus ging ze daar vanaf, huurde een garagebox waar ze met het bij de supermarkt verdiende geld net de eigenaar van kon betalen. Zocht bij kringlopen blanco schilderlinnen en kwasten, kocht wat verf en ging aan de slag met haar eigen creatieve uitingen. In de kou vaak en bij kaarslicht want de garage had geen licht of verwarming. Zij vond wat ze maakte prachtig maar ze voelde zelf wel dat er weinig mee te verdienen viel. Ze leefde als een clochard en zakte maatschappelijk steeds dieper weg. Kreeg op enig moment een uitkering omdat ze de garage opgaf als huisadres. Ze rommelde zaken bij elkaar die haar box omtoverden tot een soort woonplek. Inclusief een oud bed uit diezelfde kringloop. Maar ze voelde zich vrij en kon doen en laten wat ze wilde. Vaak kreeg ze eten van bekenden of zelfs buren die wel zagen dat ze af en toe even voor haar moesten zorgen. Op een nacht in de zomer had ze de deur van haar garage op een kier gezet en was na het schilderen in slaap gevallen. Ze voelde op enig moment iets wat ze nog niet eerder had ervaren….Toen ze wakker werd keek ze in het snuitje van een grote rat en sprong overeind…dat was een gevoel wat ze nog niet eerder had meegemaakt. Angst…afgrijzen. Eh ze besloot om huiswaarts te keren. Het was mooi geweest. Een warm gevoel maakte zich van haar meester…Naar huis…
Tagarchief: experiment
Langdurige verbintenissen
Eerder dit najaar beschreef ik al mijn eigen ervaring met een langdurig huwelijk. Naar nu uit cijfers van het CBS blijkt ben ik samen met mijn partner-in-wedding bepaald geen uitzondering. Het lang durende huwelijk is iets van vroeger kennelijk, want er komen steeds meer mensen bij die 50,60 of zelfs 70 jaar getrouwd zijn. Een gevolg van de veilige keuzes die veel stellen maakten in de jaren veertig, vijftig en zestig van de vorige eeuw. Wilde je samen zijn en de relatie ‘consumeren’ moest er getrouwd worden en liefst met een vruchtbaar gevolg. Dat was op zich logisch, want wat wist je als jong getrouwde uberhaupt over seks of voortplanting. Nou ja, je had natuurlijk wel door hoe het ongeveer werkte, maar bedacht ook niet meteen dat als je A met B vermengt dit kan leiden tot een resultaat dat het na negen maanden op een schreeuwen zet. Althans, dat is het algemene beeld dat ik verbind aan die toenmalige huwelijken. Ik had het geluk zelf een oudere broer te bezitten die al heel vroeg in zijn leven ‘biologie studeerde’. Maar dan in de praktijk en waar dat toe leidde kon ik dus als jong ventje meemaken.
Dan leer je veel. Maar ik wist ook dat het met die ene wel ultiem moest zijn. Dat is tegenwoordig wel anders. De jeugd experimenteert er vrolijk op los en als men na partner nummer vijf en zes meent dat die ene specifieke man of vrouw de beste technieken combineert met een maatjesgevoel dat vertrouwen schenkt komt men nog wel tot samenleven en misschien ook tot een huwelijk. In die zin is de neiging om uit sleur bij elkaar te blijven minder groot. Immers, je weet dan wat elders interessant is of aantrekkelijk, maar dat ‘samen’ ook wel iets te bieden heeft. Onze generatie groeide echter op met dat huisje-boompje-beestje denken. Niks buiten de deur eten! Je mocht best trek krijgen, maar wel graag thuis eten. Vandaar dat die huwelijken het zo lang vol houden. Daar komt nog bij dat veel mensen in leeftijd ouder worden. Ook al een oorzaak voor die langere huwelijken. Mannen worden ook ouder, elke tien jaar gemiddeld wel weer een jaar er bij. Scheelt veel, want de gemiddelde man is binnen een huwelijk ouder dan zijn vrouwelijke partner. Ging hij vroeger al flink wat eerder ‘hemelen’, tegenwoordig blijft hij langer doorgaan met ademen en blijven die huwelijken alleen daardoor al zo trouw in stand.
Niks mis mee, en goed nieuws voor mannen. Die vaak niet zelf kunnen koken, en mede daardoor al hun vrouwen op handen dragen. Maar de kentering komt er aan. Na een piek in de komende jaren neemt het aantal echtelieden dat goud, zilver, of zelfs platina gaat bereiken sterk af. Latere generaties, zij die langer doorleven in de onderzoeksfase of studie, trouwden later of helemaal niet. Tja, en dan valt er later weinig te vieren. Maar misschien genieten die dan wel weer van de ervaringen elders. Veel mensen met langdurige verbindingen reizen minder, zoeken minder avontuur, nemen ook geen risico’s, terwijl dat latere generaties bijna op een presenteerblaadje werd aangeboden. Kortom, ook daarin zie je de verschillen in moraal, maar ook de verlegging van interesses. Geniet nu en leef later! Hoe ging het bij de lezers? Lange huwelijken? Of toch maar eerst experimenteren en daarna kiezen voor evt. zekerheid? Ben benieuwd!
Altijdmijnmening 