Feest…

Feest…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: oranje-versiering-nijmegen.jpg

3 april is ooit uitgeroepen tot Wereldfeestdag…. (uitleg:)’Ook bekend als P-dag, is het een jaarlijks gevierde onofficiële feestdag die gericht is op het bereiken van sociale verandering en harmonie door mensen aan te moedigen het leven te vieren door te feesten’. Feest voor sociale verandering op Wereldfeestdag. Nou, je snapt het al, ik zit hier aangekleed in mijn discopak te wachten tot het feestgedruis hier voor de deur begint. Als er iets is wat ik momenteel geen reden vind voor een wereldwijd feest dan toch wel de toestand in die zelfde wereld. Oorlogen, indoctrinaties, overheersing, religie, extremisme, terrorisme, criminaliteit, overbevolking, nee veel reden voor feest is er niet.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: versierde-voortuin-alg.jpg

Overigens ben ik langzaamaan wel zover dat ik persoonlijk elke dag tot een soort feestdag maak hoor en als ik het zelf niet doe, dan vrouwlief, onze lieve vrienden, familie en de katten. Nu ben ik al niet zo’n algemeen feestvarken van me zelf. Ik ben meer van de wat intiemere settings en hoeperdepoep-zatopdestoep optochten laat ik graag aan me voorbij gaan. Ik snap overigens best dat mensen dat leuk vinden hoor, maar zelf doe ik liever niet mee. Net als groots gevierde verjaardagen met muziek en dans. Niks voor mij, net even te nuchter en ook een groot liefhebber van het goede gesprek, al dan niet met een glaasje. En intiem dansje vond ik overigens ook nooit echt vervelend, maar om nu op mijn leeftijd op een dansvloer te staan tussen jonge kronkelende lijven en te constateren dat ik de oudste van het stel ben geworden doet me aan de kant blijven.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: smoking-girls.bmp

En omdat de bol ook vaak analyses maakt over nut en noodzaak, je wordt ouder en wijzer, is uit de plaat gaan net zo tegen mijn denkwijze in als uit de bol gaan. Toch een nuanceverschil. Feesthoedjes, slingers, het is mij eigenlijk een tegenstaand fenomeen. Carnaval kan ik nog wel waarderen, maar dan vanuit de rol van toeschouwer, niet als deelnemer. Snappen doe ik daar ook niet zo veel van. Altijd die controle over gedrag, nadenken over morgen. Best een nuchter weloverwogen type… Dat maakt een feest toch iets wat ik met reserves benader. Maar wie weet kom ik nog eens tot het inzicht dat je alles moet kunnen loslaten en je gewoon moet laten vollopen en nergens over na denken…Wie weet dat ik dan ook kan genieten van Wereldfeestdag…. Ik wens het jullie allemaal toe. Ik zie wel wat ik doe…. (Beelden: Archief)

Zenuwen….

Zenuwen….

Ik betrap me er op dat ik op die avond voor die bewuste dag altijd wat nerveus ben. Dan bedenk ik me welke rugzak ik mee zal nemen, welke kleren ik aan moet (want het wil dan best wel fris zijn in de ochtend..) en hoe we onze route precies plannen. Immers het is die volgende dag carnaval in de hoofdstad. En dan bedoel ik niet het echte, want dat vieren ze in het zuiden van het land, maar Koningsdag, de vroegere Koninginnedag.

Dan verandert Amsterdam in een mix van feest, handel, muziek en zo meer. Datzelfde gevoel zal vandaag in het zuiden leven. Immers, morgen is het de 11e van de 11e en dan start in het zuiden van ons land de carnavalsperiode. Men verkleedt zich, feest, misdraagt zich (een enkeling) maar komt via allerlei activiteiten de donkere dagen die volgen op deze datum in warmte en gezelschap door. Wij noorderlingen proberen ons soms een voorstelling te maken van hoe dat dan is of gaat.

Ik kwam daar onder de grote rivieren in het verleden redelijk vaak en in sommige dorpen kun je voorafgaand aan dit feest een kanon afschieten overdag zonder iemand te raken, maar eenmaal in de carnavalsstemming gaan de slingers naar buiten en lopen de meiden er bij als dansmariekes. Leuk natuurlijk en het heeft al een fiks oude traditie. Vanuit het Rijnland langs katholieke lijnen doorgedrongen tot onze streken waardoor je ook allerlei verschillen ziet. In Limburg is men wat uitbundiger met de aankleding dan in Brabant, maar daar zijn de wagens weer wat groter als het echt carnaval is en de economie vooral draait door de lokale horeca. Men sjokt door de straten, smijt met geld en slingers, omarmt elkaar (en meer) en geniet van wat zo’n feest de vierders biedt.

Tegenwoordig zie je die festiviteiten ook elders in het land ontstaan. Waar men overwegend katholiek is van geloof houdt men dan ook optochten en zo meer, maar het lijkt natuurlijk niet op dat wat het zuiden je biedt. Ooit was er ook zo’n organisatie die in onze stad haar best deed de winterse carnavalfestiviteiten op poten te krijgen. Maar het werd niet veel. Wij zijn meer van de Koningsdag (yesss) en de Gay Pride (ook leuk). Maar carnaval…nee. Daarbij spreken de meeste mensen hier ABN. En dat is nu net de charme van het zuidelijke carnaval. Je hebt als ABN-er geen idee waar het soms over gaat, je bent al blij als je al die feestvierders voor een deel verstaat. Ooit stond ik in Maastricht te kijken naar een grote optocht…alle wagens versierd met lokale opschriften, ik snapte er niks van. En zo houden die zuiderlingen hun cultuur zuiver. Wie er niet geboren en getogen is snapt er uberhaupt niks van. En zij die mee gaan vieren vanuit het noorden merken vanzelf dat je slechts wordt opgenomen als je een heel gezellige en volle kroeg rondjes geeft. Kost je een vermogen. Maar dan heb je ook wat. Hoe dan ook, deze Mokummer wenst alle carnavaleske zuiderlingen vanaf morgen alle plezier en vertier. Voor de goede orde, ik kijk op afstand, maar blijf wel hier….(beelden: Prive archief en internet)

(Beelden: Prive/internet)