Onlangs deed het fenomeen weer twee keer kort na elkaar op pijnlijke wijze van zich spreken; migraine! Een euvel dat ik dacht intussen kwijt te zijn na een periode van relatieve rust. Maar niks hoor, twee keer in een week tijd. Met alles er op en aan. Ik heb die migrainevorm met auraflitsen, naar ik begreep de meest voorkomende. Maar als je onderweg bent, zoals me die zondag in maart overkwam is dat wel heel lastig. Nu loop ik eigenlijk altijd met een paar Paracetamolletjes op zak, de hoofdpijn kan dan een beetje worden bestreden, want die volgt na al die flitserij, rijden met beperkt zicht is echter geen genoegen. Het blijft voor mij een raadsel hoe ik toch aan die hoofdpijnaanvallen kom. Temeer omdat ik het ziektebeeld eigenlijk op relatief late leeftijd voor het eerst meemaakte. En in een keer ook meteen heftig. Ik schreef er al eens over, een paar jaar geleden op mijn vroegere Meningblog. Toen ik het voor het eerst aan den lijve ondervond wist ik ‘vrijwel zeker dat er iets heel ernstigs met me aan de hand was’.

Na een paar aanvallen was dit wel duidelijk, er speelde iets in de hersenen wat ik niet begreep. De huisarts lachte me bij het desbetreffende consult min of meer toe (uit?). Ik had een ‘huisvrouwenprobleem’, niks aan te doen. At ik soms teveel chocolade, rood vlees of dronk ik te vaak koffie? Nee, niets van dit alles. Kortom, er was geen echte oorzaak, al was ik zelf wel overtuigd van het feit dat het iets met stress van doen moest hebben, want ik had en was toen nogal druk. De aanvallen waren indertijd ook heel hevig en kwamen bijna wekelijks een of twee keer voor. Later, ik deed intussen heel ander werk, kwam het veel minder vaak voor, maar bij stress, dit is niet te vermijden bij workaholics als ik, wilde ik nog wel eens een aanval meemaken. Vervelend, je bent zomaar een paar uur buiten dienst en je wordt goede klant van de Kruidvatketen voor de pijnstillers.

Nu, ik ben intussen echt bezig met afbouwen van de adviespraktijk en richt me vooral op de schrijverij, is stress soms ver te zoeken. En dan toch ineens twee aanvallen binnen een week. Dan moet het toch wel iets anders zijn. Of wind ik me soms op over zaken die dat niet verdienen? Het kan, mijn brede perspectief op de wereld zorgt soms voor opgewonden discussies of interpretatie van politieke gedachtegangen die aandacht behoeven. Er moet ook nog een boek afgeschreven (kan je melden dat juist die laatste hoofdstukken het lastigst zijn…), de poes moet naar de dokter, en boodschappen gehaald, maar of dat nu meteen dit soort migraine kan veroorzaken? Blijft toch bijzonder dat het iets is wat vooral onder huisvrouwen voorkomt, waar je vanzelf doorheen moet groeien en optreedt bij stress. Ik moet toch eens kijken welke van deze oorzaken het meest bij mij passen. Dat van die vrouwen is wel bewezen onjuist, het gereedschap verschilt echt. Maar pijnlijk blijft het wel. Heel pijnlijk soms….