Zomerse zondagen…. In de jeugd vaak het domein van de tripjes naar de Veluwe of zo. Met vrienden van de ouders. De Posbank op of bij familie van die vrienden op bezoek die daar overal en nergens bleken te wonen. Wolven waren er nog niet, maar wilde zwijnen wel en ook herten. Maar erger waren de zondagen als we nergens heen gingen en ons als kinderen thuis moesten zien te vermaken. Veel van de jeugdvrienden van toen verkeerden dan wel elders, ze zaten op de camping of waren weg getrokken naar het Amsterdamse Bos. Dat zat je echt met je ziel onder je arm als naar vrijheid snakkend kind wat ik toch wel was. De hele week was het al een en al verplichting waaraan je moest voldoen en de drukte van de woonstraat was dan ook afleidend.
Op zondag deed de verhuurafdeling van dat grote garagebedrijf in de straat nog wel wat zaken. Met name de aangeboden VW-busjes gingen dan grif weg. Huisvaders van grote gezinnen hadden daar wel iets mee want dan kon de hele kinderschare met limonade en broodjes worden ingeladen voor een avontuurlijke rit naar de heide van Bussum of zo. Gingen wij zelf niet onderweg dan keken we met belangstelling wat er allemaal voor types in die wagens stapten. Sommige van die chauffeurs reden alleen op zondag eens in de maand wat rond met vrouw en kroost.
En dat ging vaak niet te soepel. Voyeurisme van de bovenste plank. Later kon je dan in de om de hoek gelegen Van Woustraat kijken naar alle dagjesmensen die per auto naar onze stad kwamen om daar vertier te zoeken en vinden. Soms helemaal uit Duitsland vandaan en nog wel eens via de Bollenstreek naar Amsterdam gereden want dan hadden zo een bloemenslinger op de motorkap vastgebonden zitten. Vreemde gewoonte. Maar omdat je indertijd geen 24uurs economie kende en de lokale middenstand vaak nog sloot op zondag was een ijsje kopen of zo er voor ons niet bij. Best vervelend. Bij slecht weer binnen blijven, nou ja, je kon ook naar een of ander (katholiek) filmzaaltje waar ze vaak ‘Koiboifilms’ (..) draaiden voor de jeugd en dat kostte een kwartje of zo. Thuis was het vaak niet leuk want dan stond daar een of andere klassieke zender op en moest je ‘je kop houden’ i v m de fraaie muziek. Nou dat vonden wij als kinderen niks. Dus hoopte je op zonnig weer. Zodra je ontdekte dat er nog wat straatvriendjes met hun ziel onder de arm liepen was je blij. Zelfs de minder populaire goden waren beter dan je zelf moeten zien te vermaken. Als ik er aan terugdenk voel ik slechts grote leegten. Zondag was dus pas leuk als we ergens heen reden. Nu is mijn voorkeur juist omgekeerd. Ik vind het pas fijn als ik op die dag nergens heen hoef. Omdat ik me altijd weet te vermaken met iets of niets…. Kortom….er is veel veranderd in al die jaren….En bij jullie??? Ook herinneringen aan speciale zondagen??? (Beelden: archief)
Altijdmijnmening 
Die leegte herken ik….de zondag duurt vaak te lang. Vroeger als kind moesten we 2x naar de kerk, dat breekt de tijd natuurlijk wel.
Ik dood de tijd vaak met tv kijken, iets wat ik eerder opgenomen heb, terugkijken.
En lezen. Of muziek luisteren.
LikeGeliked door 1 persoon
Indertijd was voor ons de vroege katholieke mis ook plicht. Maar later verdween dat uit beeld en kwamen de tripjes in die plek. Zeker toen mijn leasepa in de auto’s ging en er altijd wel een of andere familie-auto ter beschikking stond. Maar in de periode dat we niet reden of pa en ma geen zin hadden waren die zondagen best leeg.. Nu vermaak ik mij bijster goed. Voordeel van veel interesses……
LikeLike
Ik herinner me vooral dat er toen iedere zondag volk op bezoek kwam. Meestal een broer of zus van mijn vader met zijn of haar kroost. Sommige neefjes en nichtjes vond ik leuk, andere dan weer niet. Tegenwoordig houd ik het rustig op zondag. Geen verplichte familiebijeenkomsten meer op deze dag. Leve onze vrijheid.
LikeGeliked door 2 people
Dat laatste! Zeker!!
LikeLike
Die zondagen….
Gelukkig zaten er ook aardige tussen, ik zou ze niet hebben overleefd.
LikeGeliked door 1 persoon
Die hoogtepunten….onderweg en dingen meemaken of rijden in fijne auto’s, compenseerden die zondagen dat we maar wat rond zwierven. Later toen ik serieus met de liefhebberijen aan de slag ging, werd het allemaal een stuk leuker…:)
LikeLike
Ik was nog ongeveer een decennia eerder dan jij kind en zo kort na de oorlog waren er nog geen uitstapjes bij. Inderdaad doodsaaie zondagen met éérst de kerk of de zondagsschool. ik was geen buitenkind en zat vaak voor het raam de passerende auto’s te tellen Het noteren van de toen nog (volgens mij) provincie verradende nummerborden kon makkelijk want zóveel waren het er niet.
Een heel enkele keer mocht ik met mijn jongere broer een uur een step of kinderfietsje huren maar dat kostte wel een kwartje en moesten we dus met elkaar afwisselen. Als het heel erg meezat kwam de ijswagen van Jamin aan het eind van de middag langs en kregen een enkele een ij dubbeldik ijsje van 10 cent..
Die klassieke muziek zou ik fijn gevonden hebben, bij ons schalden op zondagmiddag altijd de voetbalverslagen uit de radio
LikeGeliked door 1 persoon
Wij kenden de VAMI-venter. Schepijs dat met twee wafeltjes werd afgedekt en je net als bij die Jaminijsjes redelijk rap moest consumeren anders zat alles onder van dat lekijs….
LikeLike
zondagen….vreselijk vond ik. In de ochtend naar de (katholieke) kerk, daarna ontbijten en dan maar zien hoe de dag voorbij ging. Inderdaad met klassieke muziek en dan ook nog huiswerk maken. Nee, t was niet mijn favoriete dag. Gisteren dacht ik daar aan, nav jouw stukje. Nee, dan zijn de zondagen tegenwoordig beter, al had die ene dag rust óók wel wat. T was alleen een beetje veel rust
LikeGeliked door 1 persoon
Blij dat de herkenning er is en dat jij, net als ik, af en toe mijmert over hoe die dagen er toen aan toe gingen. Nu is rust lekker, als kind wilde je activiteit….Erg veranderd…
LikeLike