Ik stam nog uit een tijdperk waarin armoede onder normale Nederlandse gezinnen iets was dat in bepaalde lagen van de bevolking min of meer verscholen toch altijd aanwezig bleek. De na-oorlogse economie was nog niet op stoom en als de ouders niet behoorden tot de van oorsprong rijkere lagen der bevolking moest er heel hard worden gewerkt om alle monden te voeden.
Doordeweeks dus veelal schraalhans keukenmeester, in het weekend een stukje vlees naast de groenten en pudding toe. Een enkele kledingkast waarin alle kleding van de diverse gezinsleden kon worden opgeslagen omdat er niet zoveel viel op te slaan en wassen in de tobbes die in vrijwel elk gezin nog van zink gemaakt terug te vinden waren. Waren we gelukkig? In zekere zin wel. Je wist niet beter en bij de buren was het gras echt niet groener. Beter gesteld, die hadden soms helemaal geen gras. Pas in de jaren zestig begin de welvaart overal door te dringen.
Ik heb juist die periode zeer bewust meegemaakt. Radio en tv in huis, een auto voor de deur, een eigen brommer, voldoende kleding om niet met doorgeschoten spullen onderweg te moeten. Nederland leefde op. Er kwam meer en beter eten op tafel, vakanties werden genoten (wij deden dat ook al in de jaren 50 overigens..) en mensen kregen de kans te verhuizen naar de ‘betere buurten’ in en buiten de stad. Sindsdien zijn hele generaties opgegroeid met welvaart en soms pure luxe.
Totaal andere huizen, nog meer gevarieerder en beter eten, kleding voor elke dag afwisselend en soms met schoenenkasten die uitpuilen van de peperdure sneakers. De laatste nieuwe iPhone moet en als je geen merkkleding draagt wordt je de paria op de scholen waarop je tot je 25e kunt verkeren om een soort van opleiding af te maken. Daarna neem je een jaartje rust en gaat dan eens op zoek naar een baan. Liefst een waar je niet te moe bij wordt en ook nog eens top betaald. De wereld in ontkenning want intussen hebben we in Nederland opnieuw armoede. Zo erg zelfs dat velen van hen die treft terechtkomen in de bijstand, bij voedselbanken of erger.
Het vangnet van de sociale voorzieningen door welke oorzaken ook, compleet uitgerekt of leeg gegeten. Minstens 1 miljoen Neder/medelanders die dit treft. Kinderen soms zonder ontbijt naar school en nogal eens alleen thuis omdat de ouders wanhopig trachten met hard en vies werk alsnog iets te bereiken voor hun kroost. Daar geen luxe en welvaart, maar elke dag de strijd voor het bestaan. En nee, ik heb het hier niet over hen die te beroerd zijn om op te staan omdat ze menen dat zij aan unieke kwalen lijden of liever van die uitkering leven dan dat ze er voor moeten werken. Het gaat mij om hen die kansarm zijn en er echt iets van trachten te maken. Als je dan de rijkdom ziet van anderen, en nee ik ben zelf niet jaloers, is het wel schrijnend om te moeten constateren dat sommigen wel erg in de verdomhoek zitten. Of ze nu wat ouder zijn, eenoudergezinnen overeind houden of wat ook. Het is een schande. En die schande wordt alleen maar groter als ik zie waarop met name linkse stromingen inzetten in de huidige tijd. Die knokken voor heel andere doelen en doelgroepen. Bijna volksvijandig. Met die armoede tot gevolg. Reden om er nooit op te stemmen. Ik kan niet tegen namaaksocialisten. U wilt me wel vergeven. Intussen neem ik een toastje met kaviaar en drink champagne op uw aller welzijn…..:) (beelden: archief)
Altijdmijnmening 
Je zou de linksen dankbaar moeten zijn, ze bieden je telkens weer stof tot schrijven. 😆
LikeLike
Als het niet zo wrang was dan lachte ik met je mee. Ik ben soms verbijsterd over de opstelling van normaal zichzelf links noemende stromingen. Maling aan de vroegere achterban, zwaaien met de leer van Mao en Lenin maar verder vooral pleiten voor hogere lasten, afnemen van rechten van burgers en de voorzieningen uitkledend t.b.v. migratie en klimaat. Totale verwarring het gevolg….
LikeGeliked door 1 persoon
Hier is het niet beter hoor. Alleen profiteert hier extreem rechts van de armoede van hun kiezers.
LikeLike
De partijprogramma’s van veel rechtse partijen zijn in NL socialer dan die van de vroegere linkse. Die laatste maken zich alleen maar druk over het klimaat, en of er nog meer migranten bij kunnen komen….Daarmee verlies je zelf elk draagvlak….
LikeGeliked door 1 persoon
Moeilijk onderwerp omdat ik me geen beeld kan vormen van de huidige armoede. De armoede van de naoorlogse jaren heb ik aan den lijve ondervonden en dát soort armoede ken ik niet in mijn huidige omgeving. Ik ken wél mensen die van een minimum inkomen( meestal uit een uitkering) moeten leven en gek genoeg hoor ik dié nooit klagen. Ik heb vaak het idee dat men zich tegenwoordig arm laat práten en soms alleen maar ontevreden is. Al wil dat geenszins zeggen dat er geen armoede is. Ik heb zelf helemaal niet te klagen maar er zijn genoeg ontevreden mensen die er toch ruimer voor zitten dan ik.
LikeLike
De eisen van toen rond minimale voorwaarden om te kunnen blijven leven waren heel anders dan de huidige. De lasten vanuit de overheid zijn ook totaal veranderd. Ongeveer alles wordt afgewenteld op de burgers, en juist die hoge lasten maken het moeilijk om overeind te blijven. Maar echte armoede zag ik indertijd van kort bij voorbij komen. En dat was nog iets heel anders dan de huidige. Dat is zeker zo. Maar daardoor is die huidige niet minder schrijnend…
LikeLike
Ik vrees dat de huidige “armoede” in nogal wat gevallen meer “verkeerde keuzes maken” is.
LikeLike
Ziekte of scheiding zijn vaak geen keuzes. Kinderen wel, maar die kan je moeilijk bij het oud vuil zetten. Daarbij moeten sommigen wonen in dure huurhuizen bij gebrek aan betaalbare woningen, zitten ze soms met restschulden. Is niet zoveel anders als vroeger. Het afbetalingsspook waarde ook door onze vroegere woonomgeving. Omdat mensen verlangden naar iets meer luxe of comfort en niet konden sparen. Ik geef niemand de schuld, alleen zij die allerlei ingebeelde kwalen hebben en menen dat werken niets voor hen is of die stellen dat alles wat hen ‘overkomt’ de schuld is van anderen of de overheid, neem ik wat minder serieus. Of zij die nu al decennia lang wachten op de schadevergoedingen voor een of ander leed uit het verleden. Maar er zitten oprecht gevallen tussen waarbij de wetten van Murphy zorgen voor heel schrijnende situaties…Overigens ben ik zelf van het sparen. Maar dat heeft ook wel iets te maken met wat ik vroeger in de jeugd zoal heb ervaren…
LikeLike
Met keuzes maken bedoel ik meer “waar het geld aan uitgegeven wordt” buiten de vaste lasten om. Maar er zijn zéker wel schrijnende gevallen die buiten de eigen schuld veroorzaakt worden .
LikeLike
Kijk, als mensen roken of drinken, een hele schare honden in huis hebben of zo iets heb ik er wat minder mee op dan wanneer het gaat om pakweg een alleen staande moeder die tracht om haar gezin te eten te geven en zichzelf alles ontzegt. Met tientjes moet goochelen om eten en zo meer te organiseren. Vaak vallen deze mensen helemaal buiten de boot, vaak ook te trots om hulp te vragen… Schrijnende gevallen en dat leidt uberhaupt ook tot trauma’s bij kinderen. En die mogen nooit de dupe worden van onze wegkijkende welvaartstaat…
LikeLike
Helemaal waar, maar zoals altijd is het niet altijd wat het lijkt, wordt er soms misbruik gemaakt en dáár worden dan weer de echte crepeer gevallen de dupe van.
LikeLike
Zoals het altijd gaat…. De goede lijden onder de kwaden….:)
LikeLike
Ja helaas.
LikeLike
Het heeft niks met links te maken, die armoede. Wel met verkeerde keuzes van mensen en overheid: wel kinderen, maar geen hardwerkende partner; immigranten tussen de wal en het schip; de keuze om veel meer geld aan de zorg te besteden dan aan sociale zekerheid.
En dan die gestegen energieprijzen, lage lonen in bepaalde sectoren, zorgkosten en meer.
En sommige mensen kunnen eenvoudig niet met geld omgaan….
LikeLike