In de achter ons liggende weken heb ik op diverse momenten geschreven over hoe lastig het soms is om mensen op de juiste wijze met elkaar te laten omgaan dan wel aan elkaar te laten wennen. En juist dat is van groot belang als je wilt versmelten met een nieuwe liefde of succesvol wilt zijn in een bepaalde baan. Altijd gaat het om aanpassen, inkleuren, meewerken, opvallen door niet te veel op te vallen. Wie dat niet wil komt vanzelf op de reservebank terecht van liefde of werk.
Bedenk nog maar eens het moment dat je voor het eerst een grote klas binnenstapte aan het begin van een nieuw schooljaar. Met allemaal vreemde kinderen om je heen. In mijn geval vroeger was dat toch al snel een klas van een kind of 35 waarvan sommigen met twee in een enkele bank zaten. Wie zich niet aanpaste werd vanzelf een buitenbeentje. En leerkrachten waren zo streng dat ze de buitenbeentjes er al snel uithaalden en zodanig straften dat de rest in het gareel bleef. Later, ik ging aan de slag bij een bankinstelling, kwam ik op een afdeling met dik 60 mensen. Sta je dan ineens als 14-jarige in je beste pak.
Opvallend is dat je dan veelal met bepaalde mensen heel snel een ‘klik’ had of hebt waardoor je vanuit ‘samen sterk’ alles denkt aan te kunnen. Ook bij studeren in de avonduren (ja lieve kindjes dat deden opa en oma nog..) zat je in klassen of zalen met mensen die je niet kende en deels ook niet wilde kennen. Ging in de liefde ook zo. De een ligt je, de ander echt niet. En dat heeft zelden iets met uiterlijkheden van doen.
Een mooie meid of jongen kan in de praktijk tuttig zijn of een sukkel, juist zij die niet zo opvalt maar met van die levendige ogen heeft een temperament waarmee je moet kunnen omgaan, in de praktijk echter precies bij je past. Bij vriendschappen gaat het net zo. De een ligt je gewoon zodanig dat je er graag een vriendschap voor het leven mee sluit, de ander is een schip dat voorbij gaat in de nacht. Je zoekt mensen om je heen die je een warm gevoel weten te geven, die bij je passen als een op maat gemaakte jas. Waarmee je lief en leed kunt delen, en je niet hoeft te schamen om wat je allemaal kwekt of doet.
Schade en schande leert ook veel. En soms komt de sleet er echt in. Kan in relaties, ook in vriendschappen en zelfs binnen familieverhoudingen. Immers, de een ontwikkelt zich en de ander blijft steken in wat je als jong mens of net in een relatie verkerend nog leuk vond. Maar op termijn toch een stuk minder gezellig. Daarbij moet het op school, werk, in de liefde of vriendschappen, wel van twee kanten komen. En valt er aan een dood paard niet te trekken. Door schade en schande wijs geworden koester ik intussen dat wat nog is. Doe mijn best om overeind te houden wat er toe doet. En verbaas me achteraf soms over hoe dingen zo zijn gelopen. Omdat je die ‘ene’ zo koestert en die ander ‘redelijk snel achter de horizon’ liet of zag verdwijnen. Het leven kent geen scripts die vooraf zijn geschreven. Nee, het gaat zoals het gaat, en dat begint al op school. Of misschien al in je peutertijd. Wie het weet mag het zeggen. Ervaringen die iets toevoegen aan de vragen die ik er over heb laat ik hier graag meespelen als onderdeel van de inhoud…Bij voorbaat dank….(beelden: Yellowbird archief)
Altijdmijnmening 
Wennen, waarderen of accepteren?
Dwang en in het gareel lopen heb ik mijn hele leven ervaren en om mij heen gezien.
Acceptatie en waardering des te minder. Maar juist die plekken, ervaringen en mensen zitten diep in mijn hart en geheugen.
Juist daarom stuiter ik tegen het misprijzen en verdoemen van mensen en groepen.
Respect, acceptatie en waardering levert zoveel meer op.
In mijn werk en nu vrijwilligerswerk ontmoet ik vooral mensen die in hun dagelijkse leven mogen opboksen tegen vooroordelen in het nieuws, sociale media en willekeurige haatdragende opmerkingen op straat.
Die voortdurende haat en nijd kan ik nooit accepteren!
Vriendelijke groet,
LikeLike
Onlangs zag ik een documentaire over een wijk in Londen waar de islam de dienst uitmaakt. De veroordelingen van mensen die gewoon ‘Brits’ zijn waren schokkend. Als ik zie hoe sommige mensen hier de democratie met voeten treden, homo’s aanvallen, jodenhaat prediken, of zelfs hoe een meneer Akwasi opriep tot fysieke actie tegen geschminkte witte mensen bij een kinderfeest vrees ik dat er weinig gewenning is bij sommige groepen. De tegenreacties worden dan uitvergroot. Maar in de basis liggen bepaalde groepen mensen elkaar gewoon niet. En zag ik in die (overigens goed gemaakte) documentaire hoe vrouwen door mannen binnen de Sharia worden benadeeld. Zo stuitend dat je terug kijkt in een tijdperk waar wij als beschaafde mensen allang aan voorbij zijn. Wij kennen binnenkort de luxe dat iemand van 16 zich een ander geslacht kan aanmeten…. Blijft een kwestie van wennen…
LikeLike
Je noemt hier een belangrijke aspect van het leven.
Het gaat zoals het gaat, dat klopt, hoeveel moeite mensen ook doen in familie, huwelijk, gezin, school, baan, buurt, sport, noem maar op.
Soms past het gewoon niet en daar is weinig aan te doen, hoogstens accepteren. Maar daar moet iemand het juiste karakter voor hebben.
Het komt altijd weer neer op: een beetje geven en een beetje nemen.
Gelukkig gaat het ook vaak goed.
LikeLike
Als ik soms lees hoe mensen niet alleen in een relatie maar zeker ook op hun werk bijna lijden onder een gebrek aan klik met de collegha’s of partners…het is schuwbarend. Maar ja, een poes en een agressieve kater samen is ook niet altijd alles…
LikeGeliked door 1 persoon
Eigenlijk heb ik aan je verhaal helemaal niets toe te voegen, het is gewoon zo! Wat ik er aan toe zou kunnen voegen is hoogstens dat juist wat jij hier vertelt gewoon vergeten lijkt , er zijn ( teveel) mensen die ons ons voorschrijven dat we met iedereen klik moéten hebben en er al snel een lelijk etiket op plakken als we dat niet kunnen.
LikeLike
Daar ging het mij ook op. Terwijl je in elke relatie toch om moet gaan met totaal vreemden die je moeten liggen of niet. Soms gaat dat prima, maar ook heel vaak volkomen fout….
LikeLike
Precies, Je moet tegenwoordig éérst heel goed nadenken of je wel kunt zeggen dat een bepaalt iemand niet in je straatje valt anders vallen er diverse groeperingen over je heen.
LikeLike
Gaat niet eens over vooroordelen ten opzichte van specifieke culturele groepen, maar kan ook gewoon standsniveau of IQ-verschil zijn. Ik maakte heel wat types mee in het zakelijk verkeer waarmee ik echt geen enkele relatie zou willen aangaan in mijn prive. Anderzijds heb ik ook veel mooie vriendschappen overgehouden aan werken, en zelfs liefdesrelaties…:)
LikeLike
Er kan zovéél zijn waarom een mens je niet aanstaat. …. of juist wel natuurlijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Je kan die dingen niet forceren. Sommige mensen moet ik, andere dan weer niet. Dit ongeacht hun cultuur, leeftijd, geslacht of wat dan ook. Ik vrees dat vroeg of laat de bom gaat barsten als men ons steeds meer en meer verplicht sommige mensen en zaken te
aanvaarden waar we niet mee kunnen leven.
LikeLike
Ach, ook vroeger al werden we ingedeeld in vakjes. Dat is niet veel veranderd. En we worden geacht met mensen uit andere vakjes om te gaan alsof het familie is. Soms lukt dat, meestal niet…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik merk dit nu zelf opnieuw nu ik een nieuwe opleiding volg. Het is nog een beetje aftasten: wie vind ik leuk, met wie klik ik? En binnen een grote groep zijn al snel kleine groepjes gevormd. Is net erg, gelukkig laten we elkaar allemaal in elkaars waarde (dat was op de middelbare wel anders, helaas). Maar met de één heb je nu eenmaal meer dan met de ander.
LikeLike
Zeker, en zoals ik al duidde, er zijn er met wie je meteen vriendschap opbouwt voor het leven. Met anderen zelfs liefde…. en er zijn er ook die je beter kunt mijden. Dat zegt je voorgevoel al…
LikeGeliked door 1 persoon