Nee, dit is geen jaartal, het is relevante informatie over mijn fysieke inspanningen van het afgelopen jaar. Het is namelijk de vertaling van alle wandelingen die ik opgeteld door de dagen, weken en maanden van het vorige jaar heen heb gelopen. Op mijn iPhone zit een stappenteller die me precies vertelt hoeveel ik ‘vandaag’, gisteren, deze week of maand heb gelopen. Dat vertaalt het ding (een app..) weer in afgelegde kilometers en zo kwam ik tot mijn verbazing op dit getal. 1080 kilometer in 2024. Een afstand om even over na te denken. Want als ik mijn rondjes loop in onze woonomgeving, dwars door de stad of elders in het land of zelfs bij de oosterburen, denk ik zelden in kilometers maar vooral in die stappensaldi.
Wil je nog een beetje conditie houden moet je lopen. Niet rennen, want dat is echt slecht voor je gestel als iets oudere man, en laat ik graag over aan prachtige dames met een loop als een gazelle en een figuur als een fotomodel. Lopen dus, en liefst daar waar je iets ziet wat eventueel fotowaardig is of mensen met wie je een praatje kunt maken. Af en toe in gezelschap van lieve vrienden of familie. Maar dan wel graag types die het tempo een beetje aanpassen bij dat van ons.
Vrouwlief maakt trouwens altijd meer stappen dan ik, maar legt tegelijk dezelfde afstand af. Logisch, zij loopt heel anders dan ik, overbrugt bij elke stap minder centimeters en dat neemt dat aantal stappen toe, maar blijft de efficiency toch steken op dezelfde aantallen afgelegde meters. Nu geef ik onmiddellijk toe dat zij meer loopt dan ik. Want naar de supermarkt of wat ook en dan op momenten dat ik nog bezig ben met schrijven of lezen van blogverhalen als deze… Nu is die afstand die ik aflegde nu ook weer niet zo dat ik dan meteen maar een tripje plan naar Santiago de Compostella of Lourdes om maar iets te noemen. Maar ik ben er toch tevreden mee. In tijden dat sommige mensen lijden aan chronisch overgewicht en liever met een sigaret en drankje op de bank zitten ben ik toch maar mooi fysiek actief. Nu nog eens die gewichten benutten om de armen en spieren ook weer wat te pijnigen op plekken die nu wat verwaarloosd worden. Wellicht alsnog een goed voornemen? We gaan het zien. Maar vooralsnog eerst weer wat lopen. Ik wens u allen een fijne dag….en kom ik jullie tegen, wel zwaaien he! (beelden: archief/internet)
Cijfers liegen meestal niet. 1 en 1 is gewoon 2. Of je moet het gaan ontrafelen en interpreteren. Dan is het wellicht 1,999 of 2,001. Zo gaat dat ook met cijfers die ons nogal eens in de media worden voorgehouden. Stel dat een vaste waarde voor bezit van een elektrische auto in uw straat 1 is en een van de buren koopt of huurt er op leasebasis ook 1. Dan is de rekenkundige uitkomst dat 100% meer elektrische auto’s zijn verkocht in uw buurt. Beste lezer, tel dan eens die andere auto’s bij elkaar op en grote kans dat je uitkomt op een elektrisch marktaandeel van 0,1% van het totaal. Straten zijn lang, mensen kiezen voor gebruiksgemak of prijs en daardoor is idealisme een slechte rekenmeester. Zo zit dat dus ook bij de wet van de grote getallen. Volgens het CBS rijden er in ons land per 1 januari van dit jaar 12,5 miljoen voertuigen rond. Het grootste deel is personenwagen, de helft waarvan particulier in gebruik is en de andere helft door bedrijven ge-exploiteerd. In dat enorme aantal voertuigen zit ook een component autobussen.
Of die nu voor langere reizen of streek- dan wel stadsvervoer worden gebruikt maakt veel uit ten aanzien van de mogelijkheiden om ook die elektrisch te laten rijden. Los van alle ellende die de exploitanten zullen ervaren door de beperkte actieradius, is er wel een nuttige trend om vooral in steden van die aandrijfvorm gebruik te maken. Een bus is groot, zwaar en kan dus anders dan een personenwagen wel een hele lading accu’s meesjouwen als extra ballast. Zeker bij stad- streekvervoer is dat goed te doen. Immers de bus hoeft geen extra bagage als koffers of zoiets mee te nemen wat bij reisbussen wel speelt. Aan het begin van dit jaar stonden 10.000 bussen in ons land geregistreerd. 321 daarvan reden elektrisch. Een zeer beperkt aantal dus. En dat is niet zo gek, want los van de voordelen, die bussen kennen ook de nodige nadelen. Niet in de laatste plaats toch dat enorme gewicht aan accu’s dat je moet meetorsen, maar zeker ook de beperkte actieradius. Nu is dat in de stad nog wat minder belangrijk wellicht, maar zodra je op de buitenweg zit loopt de voorraad stroom met rasse schreden terug.
En als het weer buiten en onderweg dan ook nog slechts is en de bestuurder moet kachel en/of airco plus verlichting gebruiken, is de situatie nog veel erger. Kortom, er valt wel het een en ander af te dingen op die elektrische voertuigen. Daar veranderen evt. successen bij de verkoop niets aan. En al helemaal niet als je die uitdrukt in percentages. Want die zeggen maar heel weinig tot niets. Al gebruikten wij die zelf ook wel eens in de tijden dat we met ons merk toch een bestaan in de marge moesten ondergaan. Van 1000 naar 1200 stuks op jaarbasis was een stijging van 20%!! Een beetje de cijfers in de media die je ook bij die elektrische voertuigen ziet. En de nieuwsgaring daar omheen. Bedenk dat dus maar als je weer eens hoort over die enorme stijgingen van een of andere fabrikant of een hoek van de omzet in het bijzonder. 1 plus 1 blijft twee, maar kan ook 100% stijging weergeven. Bescheidenheid is soms buitengewoon vals. Net als overdrijving. En tot die tijd geven we gewoon waar het kan vol gas! Want van die 12,5 miljoen voertuigen in ons land is dat toch in meerderheid de realiteit van alle dag. (Beelden: Internet)
Altijdmijnmening 