Al een paar maal bezochten we tijdens onze niet al te regelmatige tripjes naar het Noord-Hollandse Waterland de vestiging van Banketbakker Mastenbroek in Edam. Dat is een bakker met een keurig nette lunchroom in huis. De laatste keer dat wij er op bezoek gingen was het in het laatste weekend van november, fris buiten, binnen lekker warm (ondanks de hoge energiekosten) en prachtig gebak straalde ons tegemoet uit de keurig gepoetste vitrines. Men kent hier zitjes die deels bestaan uit tafeltjes met lederen stoeltjes er omheen en soms uit soortgelijke opstellingen waarbij je kunt zitten op een lange bank die met stof is bekleed. Maar die zit wel erg laag, ik zelf verkoos toch een van die stoelen.
Hoe dan ook voelt het allemaal gastvrij en ook qua sfeer en aankleding warm aan. Het is een redelijk gevuld winkelpand. En dan met name het aantal klanten dat hier iets lekkers vandaan haalt is best aardig omvangrijk te noemen. Het bleef maar doorlopen. De zitjes waren bij ons bezoekje matig bezet. Het volk was bezig met Sinterklaasinkopen denk ik. Maar dat maakte ook dat we de gastvrijheid van de jonge meiden die hier de bediening verzorgden extra mochten voelen. Ze zijn aardig, vlot, geven advies en regelen dat je een goed warme kop koffie of bloedhete bak thee op je tafeltje krijgt. We bestelden een paar lekkere hapjes en het moet gezegd, het saucijnenbroodje dat ik bestelde was niet alleen goed heet, het was ook heerlijk. Een banketbakker naar mijn hart. En wie mij al wat langer volgt weet dat ik op dit punt best kritisch ben.
De norm is bij mij als altijd een vrijwel onhaalbare 10 voor deze snack, in Edam komen ze tot een prachtige 9.5. Dat geldt eigenlijk ook voor het hele concept hier. Met name die gastvrijheid, warmte en inrichting doen dat wat je als klant van een dergelijke ondernemer mag verwachten. Zelfs de toiletten bleken keurig op orde en schoon. Zoals het hoort. En dan ook nog na afrekening van de versnaperingen keurig netjes uitgezwaaid worden terwijl men druk was met andere klanten. Ik ben hier van onder de indruk. Kom je eens in Edam? Niet vergeten deze gelegenheid uit te kiezen. Ooit at ik hier ook een Tom Pouce en die was ook van soortgelijke kwaliteit…. (Beelden: Prive)
Vrouwlief wilde er graag een keer heen. Het Zwolse Museum De Fundatie. Aan de buitenkant van het centrum gelegen, niet ver van het station daar. Direct herkenbaar aan de ‘tulband’ die dient als bovenste deel van een verder prachtig en stijlvol gebouw. Regionaal museum voor kunst en cultuur. Vol kamers en zalen en in die tulband bij mooi weer een aardig uitzicht over de oude provinciehoofdstad Zwolle. Onlangs waren we daar dus, de trein bracht ons er in een uurtje reistijd. Het was heel erg nat buiten, het zicht beperkt tot pakweg 100 meter en dat niet zozeer door mist maar door een constant vallende motregen. Zwolle glom, niet van trots. Wel van de nattigheid. Het museum bood uiteindelijk warm onderdak. Er liep een expositie rond het ‘Zie de mens – 100 jaar, 100 gezichten’ thema. Op zich interessant, maar uiteindelijk niet zo aan ons besteed. Het was mij zeker te somber allemaal en wat ik zag van beroemde kunstenaarsnamen deed me huiveren bij het idee dat daar door liefhebbers en musea grof geld was betaald.
Ik zou het niet in de kamer willen hebben staan of hangen. Het was er ondanks dat aardig druk. Leek wel of half (bejaard) Zwolle was uitgelopen voor deze expositie. Even de bordjes lezen bij de verschillende objecten bleek vrijwel onmogelijk. Nou ja, het zorgde wat ons betreft voor een snelle rondgang. We beklommen de vele trappen in het museum om boven in die tulband nog even te zien wat daar zoal was uitgestald. Het was vrij modern allemaal en zeker qua onderwerpen onherkenbaar. Leuk voor de liefhebber, maar wederom niet voor mij of vrouwlief. Omdat ook het uitzicht op de stad door de regen werd verpest, namen we al snel het besluit om het museum maar te verlaten. We hebben het nu tenminste gezien. We weten waar het ligt en wat je in die tulband kunt bekijken. Niet echt onze smaak. Gelukkig was het centrum vlakbij en vermaakten we ons nog even in de schitterende boekhandel Wanders en bij de bekende banketbakker van Orsouw aan de Grote Markt. Daarna namen we de trein en reden terug naar het westen. Waar het nog net zo nat en grauw was als in Zwolle. Geen weer om in te lijsten. Maar ja, herfst!
Altijdmijnmening 