Kijk eens op verkeersfoto’s of stadsgezichten van pakweg 50 jaar geleden en je ziet dat de blijheid van de toenmalige mens met de nieuwe vrijheden, waartoe het autobezit zeker behoorde, afstraalde in de lakkleuren van die tijd. Felrood, oranje, helgroen, lichtblauw, wit, beige, bedenk het en het was bij veel automerken te koop. Een zwarte of grijze auto was iets voor begrafenisondernemers of pakweg het koninklijk huis.
Door de jaren heen is er veel veranderd. De signaalkleuren verdwenen. De zakelijke rijder wilde niet opvallen, die reed en rijdt graag een beetje neutraal in het rond. En als ik de recente statistieken over 2024 mag geloven is er op dit punt vooral ingetogen saaiheid te melden. Zwart, grijs, en dan nog wat zachte tinten en zie daar het gemiddelde kopers/leasegedrag op mobiel gebied. Dat heeft zeker ook van doen met de restwaarde over een bepaalde periode.
Een knalgele of gifgroene auto kan dan rekenen op 15-40% minder restwaarde en dat vinden mensen toch snel een beetje al te gortig. Pas als je besluit je auto helemaal op te rijden of die centen gemakkelijk kunt missen is er weinig mis met een uitgesproken lakkleur. Zelf had ik de laatste jaren een voorkeur voor zilvergrijs, maar door allerlei omstandigheden of beschikbaarheid werden het achter elkaar een Royal Blue uitgemonsterde auto, gevolgd door een knalrode en nu weer een jeans blauwe, met name omdat vrouwlief een voorkeur heeft voor die kleur blauw.
Daarmee onderscheid ik me wel wat, want we konden indertijd ook kiezen uit zwart, grijs of wit, maar het werd deze blauwe. Geen moment spijt van gehad. Maar misschien komt dat nog eens. Ik weet wel dat in de tijd dat ik nog in de ‘dealerhandel’ zat knalrood stond voor sportief, net als knalgeel, en dat zwart lastig te verhandelen was. Met een witte bleef je zitten, behalve als het ging om piepkleine stadswagens zoals een Daihatsu Cuore.
Met wat leuke striping kon je die ook in het wit wel kwijt. Bij de andere merken zag ik veel pastelachtige tinten voorbij komen. Beige, zachtgroen, lichtblauw, zeepgeel. Dat was voor die oostelijke hoek in Europa indertijd een beetje standaard want vrijwel alle merken uit dat deel van Europa gebruikten die zelfde lakkleuren. Niks mis mee, het gemiddelde gezinshoofd kocht nog wat er stond, aan bestel/levertijden had hij een hekel, immers zijn oude in te ruilen auto was veelal niet meer APK-waardig. Intussen zien we heel wat bijzondere Chinese merken opduiken. En daar heeft men op gebied van lampjes, piepjes en lakkleuren een heel andere smaak dat de gemiddelde Europeaan. Eens zien welke smaak het gaat winnen. Kan nog verrassend zijn. Ik houd jullie op de hoogte als de dingen veranderen….en schroom niet om je eigen kleurvoorkeuren hier te delen hoor… (Beeld: archief)
Altijdmijnmening 
Er is natuurlijk veel veranderd in de auto-industrie, maar ook in de smaak van de rijders, maar alle typen door de jaren heen hebben hun charme. Wat de tijd nog gaat brengen wsachten we dan maar met spanning af.
LikeLike
Voor veel leaserijders is kleur helemaal geen thema meer. Men mag van de werkgever een paar jaar rijden in een auto van de zaak en dan is kleur minder relevant. Particulieren kiezen meer met emotie, vaak als statement en gaat uit van een aantal jaren rijden met veel plezier. Dat maakt het kleurenpalet vaak saaier. Er zijn merken in lease die slechts 1 of 2 lakkleuren aanbieden…
LikeLike
Het is wel saai, maar ik vind toch zwart het mooist.
LikeGeliked door 1 persoon
Het kan fraai zijn op wat grotere wagens, maar op kleinere modellen vind ik dat net even te somber…(daarbij, je blijft wassen en poetsen…:))
LikeLike
Van alle auto’s die wij gehad hebben (en dat zijn er veel) zullen het toch 90% zwarte geweest zijn. Vind ik nog altijd het mooist.
LikeLike
Het is een smaakkwestie. Ik reed ooit in een zwarte Audi en later een VW Passat met die kleur, maar verder toch het liefst iets met meer kleur…
LikeLike
Het is niet alleen een smaakkwestie. Mijn zoon rijdt in een leasewagen (salariswagen). Hij is gebonden aan bepaalde (neutrale) kleuren. Mag bv. geen rode of felblauwe. 1) die wagens moeten na 3 of 4 jaar nog kunnen verkocht worden en 2) voor het imago van het bedrijf.
LikeLike
In een van mijn antwoorden hier legde ik al uit dat de leasemarkt totaal anders in elkaar steekt. Daar speelt Restwaardeberekening een belangrijke rol in het maandtarief. Een opvallende kleur brengt die omlaag en dat wil vrijwel geen leasemaatschappij of werkgever. Ik kom zelf uit die handel dus heb er het nodige mee van doen gehad…:)
LikeLike
Hier en daar las ik er iets over, sommige mensen missen de kleuren.
Het is dan ook een tamelijk saaie bedoening, snelwegen in grotendeels grijs.
LikeLike
Het valt mij ook altijd op dat de kleuren saai zijn geworden. En als je dan te veel geld hebt en wat weinig smaak (of zin om de wagen te onderhouden) komt er een wraplaag overheen waardoor er geen glans meer op zit…
LikeGeliked door 1 persoon
Toen we nog Renault Clio reden hadden we na een blauwe, een keer een goudachig geel en daarna een olijfgroene. ( dat vond ik de mooiste ooit)
Nu heb ik , na twee grijze , een bruine Suus. Nooit een zwarte auto gehad, dat vind ik een kleur voor grote auto’s.
LikeLike
Eens!
LikeLike
Mijn auto’s hebben meestal donker rood of grijs gehad. Felle kleuren hoeven voor mij niet.
LikeLike
Felle kleuren zijn ook wat uit sinds de jaren 90….
LikeGeliked door 1 persoon