Kunst is altijd iets persoonlijks. De een houdt van klassieke werken uit de Gouden Eeuw, de ander vindt het gekladder van Appel de ultieme vorm van schilderen. Ik ben meer van de verstilde scenes van Hopper of de mensen die dat later fotografisch nog eens kopieerden. De fantasie vrij de loop latend. Het is kunst…en kunst kent geen grenzen. Er zijn genoeg liefhebbers voor graffiti waarbij vooral openbaar domein moet worden beklad met kreten of kleuren die niemand snapt behalve de (in mijn ogen)half criminele incrowd waartoe de makers horen. Vanuit dit denken moet je kijken naar wat in de Hermitage, inmiddels niet meer verbonden met de Russische moeder in Petersburg, medio maart te zien was onder de titel ‘Museum van de geest’.
Alle wanden vol gekladderd met verf of viltstift, wat video-art, een paar wonderlijke installaties en muziek en lichtflitsen die de geest van een oude meninggever aardig onder druk zetten. Al snel was ik door de diverse ruimten heengesneld en zocht naar adem happend de uitgang. Niks voor mij. Maar er lopen ook mensen rond die het prachtig vinden en met bewondering al dat gekledder bekijken. Ik was blij dat ik er uit was. Een van de aardige dames die de expositie kennelijk hadden helpen inrichten ving me buiten op. ‘En, wat vond u er van?’ vroeg ze enthousiast…..
Ik gaf haar mijn eerlijke mening. Niks voor mij, teveel impulsen, en als het aan mij had gelegen had ik de boel daarbinnen afgebroken…. ‘Nou, nou meneer, zo erg was het toch niet, kinderen vinden het prachtig….’. Het zal vast wel, maar aan mij is het niet besteed was mijn intussen stevig neergezette mening. Kunst moet ergens over gaan, herkenbaarheid in zich hebben, maar kledderen om het kledderen heeft op mij geen positieve vat. ‘Gaat u ook nog naar de Amsterdamse expositie?’ vroeg de dame lief. ‘Ja zeker, daar verheug ik me op…’, ‘ik zou dat meteen bezoeken meneer, komt u vast van bij, en dan komt u ook tot rust….’. Ze had gelijk….. Maar daarover een andere keer meer…(Beelden: Prive)
Altijdmijnmening 
Kunst is aan smaak onderhevig wat iemand mooi vindt en niet is heel persoonlijk maar rare graffity krabbels zijn ook niet aan mij besteed.
LikeGeliked door 1 persoon
Uiteraard is dat zo. Maar soms gaat het mij te ver om nog iets te herkennen in een paar vegen, krabbels of zonder volgorde opgeschreven woorden… Ik ben een pragmaticus. Laat zien wat je deed, en bewijs dat ik door goed te kijken ook door jouw (kunstzinnige) ogen kan zien wat je bedoelde toen je potten verf leegkwastte op een relatief duur doek…
LikeLike
“kinderen vinden het prachtig” zegt op zich niets of ze zouden alleen kinderen mogen toelaten.
LikeGeliked door 1 persoon
De dame was vooral erg enthousiast, want had deze expositie zelf helpen inrichten……
LikeGeliked door 1 persoon
Vreemd dat deze dame met de aanbeveling komt “kinderen vinden het prachtig”, Sinds wanneer beoordelen kinderen kunst en is kunst voor kinderen bedoeld. Het bevestigt wél m’n mening dat kindertekeningen soms niet op zullen vallen tussen ” kunst”, soms hé, bij moderne kunst dan meestal. Streep hier kras daar. Zodra je kunst uit moet gaan leggen is er iets mis. Het spreekt je aan of niet.
LikeGeliked door 1 persoon
En daarom liggen de magazijnen van musea vol met kunst die zwaar gesubsidieerd wacht tot het moment dat iemand begrijpt wat die kunstenaar nou toch bedoelde…Wellicht komt dat inzicht achteraf…
LikeLike
De mensen die kunst begrijpen zijn meestal mensen die dat kunnen vertalen in goede verdiensten.
LikeLike
kunst is idd iets persoonlijk maar de aanbeveling van die vrouw is raar. Was het misschien een kindermiddag?
LikeLike
Nee zeker niet. Maar volgens haar beleving zagen kinderen veel meer de ‘lol’ in van wat daar werd aangeboden…..En kind ben ik wellicht deels nog wel in de bol soms, maar als ik in de spiegel kijk toch wel weer een tijdje geleden volwassen geworden…
LikeLike
Ik ben erachter gekomen dat ik het meest geniet van kunst die realistisch is gemaakt. Dus beelden waarvan ik zie wie of wat het moet voorstellen en dan tot in detail zijn uitgewerkt, of schilderijen. Ben ooit bij een expo geweest met moderne kunst… Laten we stellen dat dát niet aan mij besteed is. Een soort groene waas op een canvas, negen reepjes stof erbij en dan als titel: “Kerstboom met negen cadeautjes”… Schiet me lek. Geef mij maar een mooie Bernini of een Rembrandt. Daar geniet ik dan weer van 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Het is precies dit wat mij bewoog te schrijven over die expositie zoals ik deed. Maar ook in de 19e eeuw waren er al kladderaars hoor. Althans in mijn ogen. Terwijl er anno nu ook mensen zijn die fantastisch realistisch kunnen schilderen of beeldhouwen, dan wel fototechnieken benutten die de adem doen stokken….Het kan wel….maar om een of andere reden vinden veel critici dat onherkenbare pas echte kunst….
LikeGeliked door 1 persoon
Tsja, stromingen in de kunst… Laat ik zeggen dat ik menig museum heb gezien (met name dank aan CKV3), maar dat ik 80% ervan niet snap. Ik ben een denker, geen voeler. Heb ooit 15 minuten met een vriendin bij een schilderij staan kijken waar een grote, gele vlek op te zien was, met als titel “The Other One”. Pas toen er een andere vriendin bij kwam en opperde dat het misschien om een gebogen knie/been ging, zagen we wat het moest voorstellen. De suppoost lag in een deuk. Ik snap het vaak gewoon niet. Het hele snappen van kunst is voor mij gewoonweg een hele kunst.
LikeLike