Voor iemand als ik, opgegroeid in een periode waarin vlees werd gezien als luxe en vis als iets dat verbonden bleef met de katholieke kerk, is vleesconsumptie dus iets dat er altijd bij hoorde.
Niet van de meest dure soorten in het begin wellicht, maar later werd dat toch iets meer de norm. Lapje hier, balletje daar, kippenpoot, een biefstuk, karbonades. Ik ben er nog gek op en zeker als het goed wordt klaargemaakt krijg ik er water van in de mond. Als echte stadsbewoner was vlees ook altijd iets van de slager of uit de supermarkt. Tuurlijk, er bestond wel een vermoeden waar al dat spul vandaan kwam, maar los van die ene kip of dat konijn dat vroeger nog wel eens op het menu kwam met Kerstmis had dat vlees niet meteen de vorm van een ooit levend wezen. Smaak prevaleerde boven dierlijk leed of uitingsvorm. Luxe bepaalde dat de afwisseling werd gegarandeerd. Vis was iets aparts. Ook daarvan wist ik al snel dat het ging om levend goed dat via beroepsvangst, handel en marktkooplui of visboer (..) werd verwerkt en aangeboden.
Vis was ook iets christelijks, en op vrijdag werden we geacht dat te eten en geen vlees. Kortom, je ging er mee om, je consumeerde en de ouders waren allang blij dat ze dit af en toe konden voorzetten na de gruwelen van de hongerwinter. Mijn latere voorkeuren op dit gebied zijn daaraan gekoppeld. Rollade een lekkernij, T-Bone steaks, bedenk het en het ging er lekker in. Maar op enig moment kwam er ook een iets ander inzicht. Zoonlief schakelde ergens in de jaren tachtig over op vegetarisch eten. Zo jong als hij nog was. Beter voor de dieren, voor zijn gezondheid en zo meer. Maar door gebrek aan keuze was het een hell of a job voor vrouwlief om elke dag twee soorten maaltijden te maken.
Wij bleven zelf namelijk ons normale patroon volgen, hij kreeg zijn ‘stengels en vegetarische brokken’. Op enig moment staakte hij overigens zijn vegetarische gewoonten. Trek deed zijn principes verbleken. Wij blij. Maar ergens in de jaren negentig kreeg ik zelf ineens fysieke klachten. Maag, gal, pijn en zo meer. De dreiging met een operatie zorgde dat ik me meer bekommerde om de keuze van wat ik at. Geen rood vlees meer, verwerkt maar langzaam in de maag, geen grote porties, zacht vlees, en wat meer vis of kip. Later gingen we over op dagen in de week zonder vlees. De klachten verdwenen. De trek niet.
Maar beelden van mishandelde koeien, schapen en varkens hielpen wel om het vol te houden. Flexitarisch. Al wil ik dan wel een stukje vegetarisch gemaakt ‘vlees’ als alternatief. Voor het idee! Zoonlief en zijn grote liefde zijn intussen weer helemaal vegetarisch maar koken nu ook Aziatisch op dat punt en ik laat het me graag en goed smaken als ze eens voor ons koken. Heerlijk hoor. Wie nadenkt over hoe vleesverwerking gaat eet vanzelf minder van dat spul. Het blijft lekker, en helemaal zonder is best lastig. Wie dat niet snapt moet eens kijken hoe het in andere culturen dan de Nederlandse toegaat. Surinamers stapelgek op kipgerechten en ook elders zie je een vleesvoorkeur. Het zonder verdoving slachten daar soms norm. Is dus nog veel te behalen. Omwille van die dieren. En nee, ik doe het niet omdat het zgn. goed is voor het milieu. Is het dat wel, meegenomen toch? Gewoon een beetje minder. En op vrijdag af en toe een haring…..moet kunnen….want ja…traditie….. En jullie, lieve lezers, zelf al eens getracht om bij te dragen aan de andere consumptie van vlees of vis?? Ben benieuwd naar jullie verhalen…. (Beelden: archief/internet)
Altijdmijnmening 
Hier eten we ook veel vegetarische produkten. Vooral onze dochter dan. Rood vlees is hier al lang niet meer gegeten. Ook bereidde vleeswaren zo weinig mogelijk. Je weet nooit echt wat er in verwerkt is. Of we de dieren daarmee helpen is me niet duidelijk. Op filmpjes op sociale media kan je zien dat die dieren niet staan te popelen om geslacht te worden. Daarom dat ik die zogenaamde bio industrie min of meer hypocriet vind. Laat ze maar in de wei spelen, dan zullen ze nog zo goed smaken achteraf. Dat is de reden van de bio, niet hun geluk of welvaart.
LikeLike
Het inzicht over hoe we omgaan met onze dieren zouden we iets breder mogen trekken. Naast de massale en af te keuren stallen en slacht is er ook nog zoiets als het onverdoofd slachten om religieuze redenen. Dat moet dan ook in de ban wat mij betreft. Dierenleed is dierenleed, of dat nu voor consumptie of godsdienstredenen plaatsvindt…of niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat verdoofd slachten is ook een lachertje. Dit doet men door varkens eerst te bedwelmen met gas, maar dan beginnen die dieren te panikeren. Soms worden ze achteraf nog levend in heet water ondergedompeld. Lijkt me niet bepaald minder wreed dan onverdoofd slachten.
LikeLike
Helaas voor veel dieren is onverdoofd slachten ook geen pretje. Dat overkomt varkens minder snel want die zijn niet in trek bij de geloofsculturen die graag de keel afsnijden van een levend dier… Neemt niet weg dat ik het slachten van varkens op de manier zoals het nu plaatsvindt bepaald geen prettig idee vindt. De mens gaat wel erg makkelijk om met dit soort dingen. Ooit zag ik hoe Japanse vissers omgaan met tonijnen en haaien. Ook niet meteen een reclame voor het eten van alles wat van die dieren afkomstig is…
LikeGeliked door 1 persoon
Een aantal baantjes in de voedingsindustrie heeft mij een blij achter de schermen gegeven. Tempo, kwantiteit en vooral veel en snel geld verdienen blijft in deze sector het belangrijkste.
Dierenliefde geldt vooral voor de huisdieren.
Ooit vertelde iemand dat het zelf moeten slachten veel vegetariërs zal opleveren.
Ach, het geproduceerde vlees in Nederland gaat vooral naar het buitenland.
En als ik terugdenk aan de hoeveelheid vlees die wij vroeger thuis aten. Het was vooral een luxeprodukt. En vis was er bij ons in het dorp niet te verkrijgen.
Ik gun eenieder het eigen bordje met wat dan ook.
Zoals ik de boeren een eerlijke boterham gun. En dat laatste is vaak lastiger. De grote Internationale bedrijven gaan er met de winst vandoor. En de boeren zitten vooral aan wurgcontracten vast.
Dankzij of ondanks alle kiloknallers.
Zonnige groet,
LikeLike
Kiloknallers, overdaad schaadt, overbevolking, mentaliteit, dieren zien als consumptie/speelgoed! Een land als NL waar we ons zelf goed kunnen voeden met 10 miljoen zielen telt er binnenkort 20 miljoen. Hoeveel daarvan zijn echt vegetarisch?? Het industrieel slachten is natuurlijk een ramp. Net als het ritueel slachten. Slacht is slacht. Prijs maakt dan niet uit. Voor sommige arme sloebers is vlees een meer dan luxegoed. Een kip voor pakweg 5 euro in de super al te duur. Daarmee doe je dus die klasse mensen onrecht. Het is dus een lastig probleem. Omdat het zoveel kanten heeft.
LikeLike
Vlees, dat had je nodig, heette het en als we het waren blijven eten als in de jaren vijftig zou het minder schadelijk zijn voor mens en dier. Al aten boerenmensen en de beter gesitueerden anders dan wij arbeiders, vetter en luxer.
Ik eet al jaren zo weinig vlees dat ik geen moeite doe om veganist te worden.
LikeLike
Wij eten nu bewuster dan vroeger. De gemiddelde mens at in onze jeugd vetter en meer omdat er ook fysiek hard(er)werd gewerkt. Al moet ik zeggen dat mijn leasepa in sommige jaren ook vrij vegetarisch door het leven ging. Het heeft hem overigens niet geholpen aan een langer leven. Dat blijft nog altijd steken….
LikeLike
Ik ben redelijk hypocriet bezig, eet geen wild en gevogeltje, erfenis uit m’n jeugd waar bij de poelier waar ik lang kwam naar school de kippen kakelend in kratten afgeleverd werden en later in “bloot”in de etalage hingen. Naast de konijnen. Ik eet ook geen kalfsvlees, aaibaar weetje wel. Met nepvlees heb ik niets, ik wel vlees of geen vlees, punt uit. Meestal eet ik wél vlees maar in de loop van de jaren zijn de porties wel gehalveerd én altijd bij de ambachtelijke slager gekocht. Ik denk dan altijd maar dat ik opgegroeid ben met alleen op zondag een minimaal stukje vlees dus het moet me maar gegund worden dat ik nu dagelijks mijn bescheiden half onsje vlees nuttig.
LikeLike
Voor ons was vlees ook aardige luxe hoor. Wellicht dat ik daardoor alleen al een zekere afkeer van groenten heb ontwikkeld….:) Vis (veelal gekookte aal) op vrijdag zagen we kronkelen op de Albert Cuypmarkt in de stallen van de verkopers waar oudere dames in Volendammer costuum die dieren vakkundig om zeep hielpen. Achgteraf was dat zeer triest natuurlijk, maar zo zit die handel in elkaar…helaas…Ik eet dat nu nooit meer…
LikeLike
Heel voorzichtig kwam er midden jaren 50 half in de week ook “vlees”op tafel, meestal iets als gebakken bloedworst of blikworst, soms gehakt. Vis aten wij weinig , soms gebakken schol maar ja, wij waren niet katholiek.
LikeLike
Het meeste vlees zat indertijd in kippensoep die mijn moeder lekker en goed maken kon…..
LikeLike
Dat was bij ons vermicellisoep met net genoeg soepvlees dat we allemaal een stukje tegenkwamen.
LikeLike
Ik mag terugkijkend dan niet mopperen…want kippensoep was echt wel gevuld,…:)
LikeLike
Het feit dat je er zo openhartig over schrijft vind ik juist niet hypocriet.
Eenieder maakt eigen keuzes en afwegingen.
Stille groet,
LikeLike
Dankjewel, maar hypocriet blijft het om geen aaibaar vlees te willen eten maar evengoed graag een “stukje”van koe of varken te verorberen. Maar ja, een perfect mens is gewoon erg saai denk ik. Ik hoop duidelijk wel bij de mensen die noodgedwongen wel vegetariërs zou zijn wanneer ik zelf zou moeten slachten. Nou ja misschien dat ik dan kippen zou houden om dan gewoon te wachten tot er een kip van ouderdom het loodje legt.
LikeLike
De berichten die ik kreeg vanuit China en Korea over het verorberen van vlees maken niet vrolijk. Elk wezen met poten wordt daar genuttigd. Ook in onze ogen aaibare. Zo is de cultuur. Vandaar dat men in Japan ook jaagt op walvissen, haaien, dolfijnen, tonijn en zo meer….
LikeLike
In theorie maakt het natuurlijk inderdaad niet uit wélk dier je eet. Ik maak geen ophef als mensen wél kip eten , zou ik ook niet doen als iemand hond wil eten, dát zou pas hypocriet zijn.
LikeLike
Wij eten eigenlijk steeds minder vlees. En ik koop zo veel mogelijk verantwoord vlees. Maar in de winter kan ik een haas of fazant toch lastig weerstaan. Ik koop ook deze op een verantwoord adres. Wel duur maar beter voor mijn gemoedsrust. En eerlijk is eerlijk, het smaakt ook beter.
LikeLike
Dat laatste snap ik goed. Overigens heb ik zelf nog nooit fazant gegeten. Ik snap dat dit lekker is?? Opvallend is ook dat het in ons land barst van de wilde ganzen, overdaad schaadt, maar dat deze zelden worden genuttigd. Zal de smaak zijn. Ooit aten wij bij mensen eendenbout. Ook niet echt mijn smaaksoort….
LikeLike
Zelf hou ik zo niet van vlees, nooit gedaan. Er is geen specifieke reden voor, maar ik vind het gewoon niet lekker. Dus als het niet moet, liever niet.
Tegenwoordig zijn er heerlijke alternatieven. Onlangs ontdekte ik de vegetarische brochetjes van SoFine, deze met pindasaus en je proeft niet eens dat het geen kip is!
Vis vind ik dan weer wel lekker, maar geen zalm, liever de witte soorten.
LikeLike
De ellende is dat als je met vlees bent opgevoed je de smaak waardeert. Maar een van onze lieve vriendinnen eet ook geen vlees. Niet omdat ze er bezwaren tegen heeft, was zelfs getrouwd met een slager, maar domweg omdat ze het niet lekker vindt. Net zoals ik dat heb met de nodige groenten…..:)
LikeGeliked door 1 persoon
Hihi zoals prei ?
LikeLike
Als die vegaproducten zitten vol met rommel. Van teveel zou om er nog iets van de te maken tot aan soja waar ze oerwouden voor kappen. Na ruim een jaar merkte ik dat ik veel moe was en ging uiteindelijk naar de huisarts. Bloedonderzoek later had ik eigenlijk naar het ziekenhuis gemoeten. Mijn waardes waren dermate slecht dat ik elke morgen moest bellen dat ik wakker was geworden. Ik dacht dat ik pfeiffer had. Mijn huisarts zei had je maar pffeiffer. Ik eet vlees en zal dat ook altijd blijven doen maar wel met mate geen hompen op een BBQ kleine porties en alleen als diner.
LikeLike
Dat van die soja-productie is wel een dingetje inderdaad. Bossen kappen om ons vegetarisch te doen worden en intussen de leefomgeving van de dieren daar in die landen kleiner en kleiner makend. Zoals ik onlangs op tv zag dat ergens in Afrika de leefwereld van dieren werd doorbroken voor een of andere farm waar ze avocadovruchten kweekten voor eigen en exportgebruik. Groot wild kon nu niet meer door dat gebied trekken naar water of soortgenoten waarmee zij nageslacht konden creeren. De mens als stoorfactor. Ik denk dat we niet moeten denken dat vegetarisch gedrag altijd alleen maar goed is. Veel vitamines mis je toch…..Vegetarische mensen zijn niet voor niets soms broodmager. Ze lijden gewoon honger…
LikeLike