Wel eens stil gestaan bij het fenomeen ‘aangetrouwde familie’?? Zelf niet verrast door wat er achter jouw grote liefde zat qua aanhang in de vorm van familie en vrienden?? Ik zelf sloot die lui indertijd al snel in het hart hoor, en herinner me de meesten voor zover ze wellicht voor altijd zijn verdwenen als warme en vriendelijke persoonlijkheden. De uitzonderingen waren er natuurlijk ook. De lastige oom, tante, de vriend(in) die je liever niet/nooit meer zag. Omgekeerd ging dat vast ook zo, want ook in mijn aanhang zaten indertijd enkele best bijzondere types.

Waarbij opviel dat de meeste vrienden trouw en aardig waren en empathischer richting mijn toenmalige ‘verkering’ verloofde of vrouw dan delen van de familie waaruit ik kwam. En nog steeds zie ik bij anderen dat zelfde fenomeen en bedenk me maar dat je dat als liefdespaar er dus gratis en voor niks bij krijgt. De moppen, grappen en sketches over die ‘lastige of vervelende’ schoonmoeder zijn niet zo maar talrijk. Nu zijn wij na al die jaren helaas heel wat van die aanhang kwijt geraakt en ik mocht intussen eigenlijk nooit echt klagen over die schoonfamilie, in tegendeel.

Maar ik zie bij anderen toch best wel eens zorgwekkende zaken. Zoals overdreven bemoeizucht, zelfs jaloezie. Soms speelt klassenverschil een rol, het valt niet altijd mee om dat dicht te roeien met alleen maar bijna naieve liefdesgevoelens. De prins en het burgermeisje, het klinkt of leest leuk in een of ander bedacht verhaaltje, in de praktijk blijkt dat best lastig te bereiken. Zie het Britse Koningshuis en die Prins Harry die zo nodig met zijn Megan wilde trouwen, een actrice van matig niveau. Het meisje werd venijnig toen zij niet werd opgenomen in de schoot van de koninklijke familie en sterker nog het gevoel kreeg dat haar kleur en afkomst een rol speelden bij het krijgen van kinderen en diens koninklijke status. Dat speelt binnen burgerfamilies net zo. Geloof, de buurt waar je bent opgegroeid, de status van je familie (ondernemers, arbeiders, links, rechts..) het speelt allemaal mee. Zonder aanziens des persoons. Liefde kan zo mooi zijn, maar eigenlijk zou je die bagage er niet bij moeten krijgen. Neem van mij maar aan dat die verliefdheid snel voorbij gaat. De liefde blijft wellicht maar juist in die fase kom je in aanraking met de (ambities van) de schoonfamilie. En die confrontaties zijn soms heel plezierig, vaak niet. En probeer dan maar om die warme gevoelens voor elkaar overeind te houden. Sommigen ontvluchten de problemen. Gaan reizen, emigreren zelfs, bouwen hun eigen leven elders opnieuw op. En hun vriendenkring…Immers vrienden kies je, familie niet. Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn op dit gebied. Ik zelf kwam tot dit verhaal na het zien van een paar interviews op TV waarin jonge mensen hun verliefdheid met elkaar deelden. Maar kennelijk over die aanhang nooit hadden nagedacht…. ( Beelden: archief/internet)