Gradaties in geweld…

Gradaties in geweld…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: wick-4.jpg

Deze oude meninggever heeft nog een kleine afwijking naast al die interesses en voorliefdes. Ik kan soms helemaal verdrinken in fantasy/science-fiction of actiefilms. Waarbij ik de grootste voorkeur heb voor die scenario’s waarin de helden overtuigend winnen. Verliezen ze vind ik er meestal weinig aan. Competitie moet niet leiden tot afbreuk aan een heldhaftig personage. Man of vrouw, het maakt mij niet uit. Gewoon de beuk er in en waar het kan de misdaad of in-gemene types bestrijden en/of uitschakelen. Nu komt het genre in gradaties. Star Trek, Star Wars, Terminator, Mad Max, jullie kennen ze vast wel, maar dat zijn bijna sprookjesachtige verhalen als je ze vergelijkt met de filmcyclus rond John Wick, gespeeld door Keanu Reeves die je zou kunnen kennen uit o.a. de Matrix-filmreeks, ook al zo’n klassieker.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: ridders-en-vrouwen-5.jpg

Maar bij John Wick komt er nog een dimensie bovenop. Slechte mensen maken rondom hem hun hel mee op Aarde. Als rechtgeaard opruimer schakelt hij er per film tientallen zo niet honderden uit. Allemaal onzin natuurlijk, maar ik zit als liefhebber op het puntje van de bank en lach me gek. ‘Kan helemaal niet’, ‘hoe bedenken ze het’ en zo meer komt dan uit mijn mond en een zekere opwinding vult mijn lijf. Na afloop van zo’n film moet ik dan even bijkomen. Geweld zit normaal niet echt in mijn karakter, dus de overdaad aan wat ik zag moet er dan even uit. Een wandeling door de omgeving is in zo’n situatie soms handig. Onlangs zag ik uit die cyclus John Wick 4 en echt, als je denkt dat je alles al hebt gezien, hier komt dan een dimensie extra bovenop. Ik moest bijna aan de beademing toen de film was afgelopen….Maar gelachen….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mao-1-.jpg

Vreemd is dan wel weer dat ik irl niet tegen het bekijken van geweld kan. De wereld is een wrede omgeving, en dat wordt vooral bepaald door de ‘bad guys’ die vanuit een of andere haatdoctrine of dictatuur menen dat ze andere mensen (liefst onschuldige) wel kunnen martelen, verkrachten of vermoorden. Raketten afschieten op woonblokken, de schuld bij anderen leggen, hele landen innemen en plat gooien, het is allemaal wat veel soms. De ingegraven meningen van voor/tegenstanders zijn mij zeker ook een doorn in het oog.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 1921-8.jpg

Hoe zou je in vredesnaam (..) voor een oorlog kunnen zijn, voor vernietiging van een volk of van onschuldige mensen als je maar een jaar of wat terug hoeft te kijken naar wat al die conflicten aan ellende hebben opgeleverd. En voor hen die menen dat Gaza of Oekraine erg zijn, in het verleden kenden we na WO2, Korea, Vietnam, Afghanistan, Golfoorlogen, de oorlogen tussen Arabische landen en Israel, de conflicten tussen Pakistan en India, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles draaide en draait daarbij om macht of de inzet van haatdoctrines die willen overheersen. Een ding hebben ze vaak allemaal in zich, een absolute hekel aan democratische landen. De dictatuur, al dan niet godsdienst-gestuurd, speelt voor die daders een belangrijke rol. Soms zou ik willen dat er meer John Wicks bestonden die juist die types uit de wereld zouden kunnen helpen. Maar ja, sprookjes zijn geen realiteit en met die laatste moeten we verder. Mag wat kosten? Zeker, ons budget voor defensie stijgt. Ik ben benieuwd hoeveel van die genoemde waanzinnige bedragen gaan worden besteed aan de dreiging van binnenuit. Maar daarover later wellicht nog eens. Nu eerst een aflevering van Star Trek bekijken… (Beelden: Archief/internet)

Onbekend opvallende schoonheid…

Onbekend opvallende schoonheid…

Heb je niets met Star Trek? Dan wordt dit een taai blogverhaal. Voor hen die daar wel iets bij voelen haal ik een personage naar boven dat vooral in de reeks verhalen die onder de naam #Thenextgeneration werd uitgezonden. Zij was de chef beveiliging aan boord van zo’n goed bedacht ruimtevaartuig waarmee de mens volgens de schrijvers gewoon jaren lang in de ruimte konden rondzweven. Tasha Yar was haar karakter en in uniform zag ze er ‘smashing’ uit. Koel, blond, strak, en altijd bereid haar taken naar de letter van de opdracht uit te voeren.

Toch was zij indertijd meer decor dan hoofdrolspeelster. Ze verdiende beter. In het echte leven heet de actrice Denise Crosby, en ja, ze is de kleindochter van de ooit zo beroemde opa Bing Crosby. Rondom en voorafgaand aan haar optreden in Star Trek zagen we haar al voorbij komen in diverse films en reeksen zoals 48hours, Trail of the Pink Panther of in een videoclip van Black Sabbath. Na haar optreden in Star Trek ging haar carriere niet meteen over rozen. Vooral rollen in B-films hielden de kachel (of airco) bij haar thuis actief. De in 1957 geboren actrice trouwde intussen met Geoffrey Edwards, een zoon van regisseur Blake Edwards, maar dat huwelijk hield maar 7 jaar stand. Daarna kwam een nieuwe man in haar leven en kreeg ze een zoon. Na 2005 werd het acteertechnisch stil rond deze actrice. Voor oudere vrouwen is het in Hollywood lastig overleven. Maar ze verdient beter. Al was het maar omdat zij jammer genoeg zo’n ondergeschikte rol speelde tijdens die Star Trek series. En ze toch haar werk als beveiligingschef zo overtuigend speelde. Uiteraard heeft ze een eigen website en is haar leven en carriere met name in de VS op de voet te volgen. (Beelden: Internet/Wikipedia)