Wellicht kwam het doordat ik mijn tweede vlucht ooit maakte in een kleine tweemotorige De Havilland Dove van Martin’s Air Charter boven Amsterdam tijdens een fikse onweersbui… Ik heb daarna heel wat vluchten in storm en regen meegemaakt en was nooit echt bang of zo. Ik weet nog dat mijn ouders op die bewuste dag in 1963 aardig van de leg waren toen ik als dapper jong vliegmens na de landing uit de Dove stapte in de plensregen en met een glimlach die tot thuis duurde uitlegde dat het ‘boven’ wel meeviel.

Dat deed het ook bij die andere vluchten. Zoals met die eerste vlucht van DanAir met de BAe146 die me meevoerde van Schiphol naar Cardiff, Bristol, Guernsey en Jersey terwijl daar een beste storm met regen en nul zicht voorbij raasde over dat specifieke deel van het VK. Elke landing met de viermotorige jet was een avontuur en ik hoorde medepassagiers soms kreten slaken als de kist weer een ‘beuk’ kreeg van de wind. De crew (ik zat op de jumpseat in de cockpit) gaf geen krimp en vloog de machine alsof er niks aan de hand was. Dat gaf me wederom rust. Paniek (je ziet het wel eens in rampenfilms) was nergens te bekennen.

Tijdens een vlucht terug vanuit Praag met de Tupolev 134 van de Tsjechische CSA vlogen we opnieuw in een onweersbui met veel regen, lichtflitsen, storm richting Schiphol vanaf pakweg Zwolle omdat de luchtroute zo was uitgelegd door de verkeersleiding. De Tupolev gilde het uit, mijn medereiziger van toen werd nogal stil, ik genoot. De landing was als een eitje. Wind of geen wind, de profi’s voorin deden hun job. Later maakte ik windkracht 8-10 mee aan boord van toestellen van Transavia en KLM.

Nul problemen, al was het in de cabine wel net of we in een rollercoaster-ride terecht waren gekomen die Disney niet zou misstaan. Altijd kwamen die machines keurig op hun rubberen pootjes terecht en ik genoot. Dat was anders in kleine kistjes waarmee mijn toenmalige vliegvriend John nog wel eens wat stunts wilde uithalen. Hij vond ‘wegvallen’ van zo’n kistje om te gieren. Ik niet! Wat aerobatics….hij vond het schitterend, ik niet. Zo heeft iedereen zijn voorkeuren. Was het wantrouwen over zijn vliegkunsten?? Nee niet echt. John was best een profi. Maar ook een beetje gek. En dat zie je bij beroepsvliegers zelden of nooit. En dus is vliegen domweg de veiligste vervoersvorm by far. Dus wie gaat vliegen, nooit bang zijn, die lui daar voorin willen ook graag veilig naar huis. De Kamikaze-gedachte is zelfs in Japan wel uitgestorven. Dus wie gaat, geniet er van en vertel je verhalen als het kan. Ook als je in storm en regen vloog…. (Beelden: Yellowbird Archief)