Ik stam nog uit de tijd dat je in het gemiddelde huis binnen onze woonbuurt geen badkamer of zelfs douche aan trof. Dat was voorbehouden aan huizen in wat duurdere wijken, maar in onze buurt met vooral arbeiders, burgers en mkb-ers was bij de schoonmaakbeurt vooral een rol weg gelegd voor een zinken teil die met ketels vol warm water en het nodige Sunlight zeepschuim veranderde in een plek waar je als kind het blote lijf zag opgloeien en na afloop glimmen van het gladde gevoel. Dan met een handdoek stevig afgedroogd, schone kleren aan, haartjes gekamd en klaar voor de nieuwe week.
In de meeste gezinnen werden de oudste kinderen als eersten en de kleinere als laatsten gedaan, in enkele gevallen in omgekeerde volgorde. Het bleef behelpen met al dat gewas. Want meer dan koud water kwam er niet uit de kraan, de douche en aanverwante gasgeiser was iets van pakweg begin jaren 60 van de vorige eeuw. In de tussenfase elk weekend op zaterdag naar het badhuis in de buurt, maar dat beschreef ik al eens. Welk een genoegen gaf die douche thuis, wat een schoon genot. Elke dag onder lauwwarm water. Het kon niet op…. Nou ja, dat kon het wel, want dat systeem baseerde in de typische huurwoningen van toen op een boilervat dat door de geiser opgewekte warm water opsloeg maar niet oneindig uiteraard.
Waren andere huisgenoten eerst gaan douchen bleef er maar verrekte weinig water over voor de types die als laatsten naar school of kantoor moesten. Behelpen, maar met een zeker luxe element. Ik ben nadien (ging al vroeg het huis uit) nooit meer verstoken geweest van het warm water wascomfort, en voel me nog steeds het meest senang in een heerlijk bad waar ik best een half uur of zo in kan liggen terwijl ik geniet van een boek, blad, glaasje of wat ook.
Jammer dat we in de moderne tijd weer zien dat bepaalde groepen willen dat we minder douchen, minder zeep gebruiken, ja dat we eigenlijk terug gaan naar de Middeleeuwen en die teil maar weer van stal halen. Nu kwam ik er onlangs bij een Kringloopwinkel eentje tegen. Er zat geen ‘lekgarantie’ op en hij verdiende wat onderhoud, maar in het kader van de voorbereiding op de nodige crises kon dat wel eens een goede investering zijn. En indien niet nodig zullen er ongetwijfeld ook geraniums of viooltjes in kunnen bloeien. Altijd leuk om daar dan een studie van hun groei aan te wijden… Maar intussen geniet ik van de badgeneugten anno 2025. Die nemen ze me niet meer af…. (Beelden: Prive/internet)
Altijdmijnmening 
Voor zover ik me herinner hadden wij een plastieken bad (teil). Op mijn dertiende kwam er een douche, maar toen verhuisden we weer en werd het waskot opgewarmd met de Leuvense stoof.
Het was behelpen, ja. Ik wil ook mijn douche niet meer kwijt. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, dat is wel het minste wat je nodig hebt om je dagelijks een beetje schoon te voelen….
LikeLike
Ik ben ook zonder bad opgegroeid. Nu is dit tegenwoordig onvoorstelbaar. Toch waren we proper. Of we ooit terug keren naar zonder bad of douche is best mogelijk. We gaan er niet op vooruit.
LikeGeliked door 1 persoon
Wassen met regenwater en anders met zand…in de woestijn doet men dat ook en het lijkt er op dat nieuwkomers en aanhangers daarvan graag terug zouden willen naar die culturele invulling van het reinigen van ons lijf. Uiteraard ook niet meer scheren, de natuur moet zijn loop hebben…..
LikeLike
Is me bekend.
Goddank mocht ik later naar het badhuis, vanaf dat ik een jaar of 10/11 was, waarschijnlijk omdat ik tussen twee broertjes zat.
Als een feestje: ruim warm water, voldoende tijd.
LikeGeliked door 1 persoon
Over de geneugten van het badhuis (5 straten verderop) schreef ik al eens een verhaaltje…Mooie tijden…
LikeGeliked door 1 persoon
Wij hadden thuis ook zo’n zinken teil. Die werd op zaterdag voor de kachel gezet en om de beurten gingen wij in bad. Ik heb eigenlijk geen idee hoe mijn vader en moeder zich toen wasten. Niet in de teil in ieder geval.
Van uitgebreid badderen ben ik nooit een fan geweest. Doe mij maar een snelle douche.
LikeLike
Ooit liep ik als jong pubermens bij lieve vrienden van de ouders naar binnen. Wist ik veel… Stond tante ingesopt in de teil, zij wist niet waar ze haar handen moest houden…Ik keek wel even….Je bent nooit te jong om te leren, maar dat bewees en bewijst wel de stelling dat grote mensen wel degelijk af en toe in de zelfde teil actief waren…
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt ja, ik ben ook nog “van de teil” en na mijn huwelijk in 1961 zou het toch nog een jaar of 5 duren eer we een huis vonden waar we een badgelegenheid konden maken nadat we aanvankelijk inderdaad een boiler hadden. Een bad is natuurlijk heerlijk, ik doe er ook niet graag afstand van maar iedere dag is toch niet nodig. Je hoeft tegenwoordig al niet meer in een ijskoude keuken je aan de koude keukenkraan te wassen.
Eigenlijk is het belangrijker dat de kleding regelmatig gewassen wordt om geen “luchtjes” om je heen te hebben hangen. Opgedroogde transpiratie blijft in kleding erg hangen en ontwikkelt stank door de lichaamswarmte . Het lichaam zelf heeft nog enigszins een zelfreinigende werking. en is ook zeker zonder bad of douche wel schoon te houden. Maar natuurlijk, een douche of bad hĂ©Ă©rlijk is, ik maak er ook graag gebruik van. Maar het is wĂ©l een vorm van luxe die, wat mij betreft, best wel wat minder kan dan dagelijks om te zorgen dat alle 18 miljoen mensen hier op den duur over drinkwater kunnen blijven beschikken
LikeGeliked door 1 persoon
Het wassen ging in die jaren ook vaak in de teil, met wasbord en dan buiten aan een wasrek drogen. Kleding die je voor je werk of zo nodig had kon gestoomreinigd worden, zo’n bedrijf zat op 50 meter van ons huis. Met een ‘pa’ in de autotechniek werd er voor hem weinig gestoomd. Maar mijn moeders meer dan uitgebreide jurkencollectie werd daar vaak heen gebracht…
LikeLike
Een van de eerste luxe bij het wassen werd de wringer herinner ik me. n zeker, op de hoek zat een stomerij waar ook de ladders in je nylons kon laten repareren.
LikeLike
Ja, en die eerste wasmachines, rond, lawaaiig, met die wringer waar ik als ik ‘sterk genoeg’ was via een slinger aan mocht draaien…Slimme moeder…
LikeLike
Aanvankelijk de wringer nog op een soort houten frame met aan twee kanten plaats voor een teil en in het midden een verhoging voor die wringer.Ik vond het prachtig als ik mocht draaien, was blijkbaar toen al sterker dan een gemiddeld meisje.
LikeGeliked door 1 persoon