Lekkere lunch in Baambrugge…

Lekkere lunch in Baambrugge…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: de-punt-img_9888.jpg

Een maand geleden ongeveer werden we door onze schoonzus uitgenodigd voor de lunch. Bij bijzondere gelegenheid rond de sterfdag van mijn oudere broer, nu alweer vier jaar geleden, maken we er een traditie van om dan even samen te zijn en in zijn gedachtenis samen iets lekkers tot ons te nemen. Dit keer had schoonzus gereserveerd in een ons voor ons bezoek totaal onbekend restaurant in het landelijk gelegen kleine dorp Baambrugge dat je vindt aan de Utrechtse Vecht tussen Abcoude en de Provinciale weg N201 voor Loenersloot. Strategisch gelegen op de punt van de bebouwing vanuit Abcoude komend en met de rug tegen de Vecht heet het restaurant specifiek naar deze locatie. Binnen is de ambiance gezellig.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: de-punt-img_9881.jpg

Er zijn kleine zithoekjes, maar ook grotere ruimten en plekken aan de bar te vinden. Je wordt er vriendelijk en opmerkzaam opgewacht door de medewerker van dienst en onze gereserveerde plek bevond zich in een soort alkoof met twee tafels met ieder vier stoelen. De atmosfeer is een beetje bruine kroeg-achtig maar de menukaart maakt duidelijk dat de ambities hier duidelijk op ander niveau acteren. Wij kwamen voor de lunch en ook dan is de keuze breed en smakelijk. Terwijl de dames in het gezelschap kozen voor iets lokaals en speciaals, ik hield het bij een uitsmijter.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: de-punt-img_9889.jpg

Een goed exemplaar bepaalt voor mij wat voor zaak dit is (..). Nou niks te veel verwacht, het gerecht was zalig en de dames smikkelden ook met veel genoegen van de hen voorgezette meer specifieke gerechten. De thee (voor mij) was van de goede zwarte soort, ten behoeve van liefhebbers voor andere smaakjes werd een minidoosjes neergezet, dus keuze zat. Op deze wat kille dag was de temperatuur binnen uitstekend, de bediening meer dan professioneel en vriendelijk en natuurlijk mocht een bezoek aan het veel bepalende toilet niet ontbreken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: de-punt-img_9886.jpg

Ook daar was het tiptop in orde allemaal. Prijs/kwaliteit meer dan op orde en een adresje om te onthouden. En dan te bedenken dat ik hier per jaar een keer of twintig voorbij rijd en dit restaurant nooit eerder heb opgemerkt. Naast het door ons bezochte binnen-restaurant is er een steiger met terras en is ook aan de kopse kant van het gebouw nog een buiten-terras dat nu in restauratie was maar in de warme perioden van het jaar vast in vol bedrijf zal zijn. Aanrader mensen. En mijn rapportcijfer dienovereenkomstig…10! (beelden: Prive) (Met dank aan onze lieve Rosie)

Slaan…

Slaan…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: verbodsbord-partij-van-de-afkeer.jpg

Los van de mensen die het plezierig vinden om een gericht pak slaag te krijgen omdat ze daar opgewonden door raken is slaan van anderen altijd een abjecte actie van lieden die met woorden niet genoeg aandacht of respect krijgen. In de huidige tijd en in onze toch normaal ontwikkelde beschaving van een volk en land dat evolueerde achter de duinen van de Noordzee gebruik je geen geweld om wat dan ook af te dwingen. Laten we over aan barbaren en menselijk ongedierte. Maar het was zeker niet altijd zo. In mijn jeugd was slaan nog een vrij normale manier van opvoeden en zeker ook op de toen best strenge scholen werd wat afgetuigd.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: slaan-1.jpg

Dat kon gaan met de blote hand, soms met een lineaal, de aanwijsstok of een rietje. Gezien het aantal leerlingen per klas (veel, meer dan nu als druk wordt gezien) en het soort kinderen was die handhaving van de discipline kennelijk nodig. Tot op de randen van de Middelbare school zag ik het plaatsvinden en vrijwel niemand nam er aanstoot aan. Ik herinner me nog wel een fiks uit de kluiten gewassen leerling van de 6e klas L.S. die na een klap door de leerkracht een beuk terug gaf. Was hij thuis ook zo gewend. Kon meteen naar huis en zagen we niet meer in de klas terug. Hetzelfde gedrag zag je ook bij veel kinderen thuis. Ouders die vermoeid waren door het harde werken wilden thuis rust. Lastige kinderen moesten gewaarschuwd en daarna kwamen de klappen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: slaan-2.jpg

Gek (gelukkig)genoeg heb ik er zelf op een enkele uitzondering na dan, nooit echt last van gehad. Niet dat ik nou meteen een equivalent van een engel was, verre van dat, maar los van luide verbale terechtwijzingen werd er bij ons zelden of nooit geslagen. Wellicht omdat zij die vrij van zonden waren in onze familie niet voorkwamen. Wie modelkinderen wil opvoeden moet zelf het beste voorbeeld geven. Nou dat was niet zo in ons huisgezin. Neemt niet weg dat ik er achteraf blij om ben dat er niet zo op los werd geramd als ik elders wel eens meemaakte. Kinderen die bang waren voor hun ouders, welke band wil je opbouwen dan?? Zelf was ik streng doch rechtvaardig richting ons kroost al was soms de verleiding tot uithalen best wel eens aanwezig. Toch zullen er geen trauma’s zijn overgebleven aan ook mijn manier van rechtzetten bij wat krom verliep. Nee, dat fysieke uitpakken was en is eigenlijk niks voor mij. Al ben ik buiten de deur best wel eens overgegaan tot een ‘tikje’ als iemand me iets flikte wat echt niet kon. Maar dat is inmiddels in het dikke boek van de Sint verdwenen en naar Spanje verhuisd. Overigens zag ik ook ruzies in die jeugdjaren tussen buren of mensen die ontevreden waren bij het garagebedrijf aan de overkant of zo, omgezet worden in een paar tikken over en weer. Ging heel anders dan tegenwoordig. Wie het nu oneens is met gedrag van anderen koopt wat cobra’s in of ander vuurwerk en pleegt een aanslag op het huis of bedrijf van de ander. Elk jaar meer, en de wetgever loopt op grote afstand achter de feiten aan. Slaan doen we ook nog, maar dan vooral in kringen waar normale mensen niet willen verkeren. Was toen ook zo. Heetten die mensen ‘asociaal’ te zijn. Geldt nog steeds. En bij het slaan van kinderen spreken we terecht van ‘kindermishandeling’. Geen leerkracht die het in zijn bol haalt om de prinsjes en prinsesjes van tegenwoordig nog met een vinger aan te raken. Je bent zo aangeklaagd wegens grensoverschrijdend gedrag, je baan kwijt, onderdeel van de cancelgemeenschap en in de media bekend binnen Woke-kringen. Dat wil je niet. En dat zie je toch terug in het gedrag van veel kinderen tegenwoordig. sommige van die ettertjes kunnen soms best een pakje slaag gebruiken….Foei toch Meninggever!! (beelden: internet)

De Siebel van de Prins..

De Siebel van de Prins..

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: siebel_si.204d_ph-nll_hilversum_12.03.67_edited-2.jpg

Het was een wat grijzige dag in 1964 dat ik voor het eerst het luchtruim zou kiezen in een sportvliegtuig. In dit geval een piepkleine Piper Tri-Pacer vanaf vliegveld Hilversum. Samen met een gezelschap dat bestond uit mijn toenmalige ‘meisje’ (nu vrouwlief), oudere broer Rob en een collega van de bankinstelling waar ik toen werkte. De hobbypiloot van het kleine driepersoons vliegtuigje was ook weer iemand van die zelfde bank en moest gewoon zijn uurtjes maken en liet zich graag betalen door de passagiers die deze luchtdoop wel iets vonden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: sievel-204-op-hv-vliegveld-medet-puch-brommer.jpg

Dat vliegveld Hilversum had nog een extra en aardige attractie in die periode, een oude Siebel Si204 die ooit dienst had gedaan bij Prins Bernhard (die had er na WO2 zelfs twee) en daarna een carriere had gekregen bij het Nationaal Luchtvaart Laboratorium. Nadat men bij dat instituut een nieuw meettoestel had aangeschaft ging de PH-NLL naar een bedrijf op Hilversum, Skylight, vooral bekend van haar reclame- en rondvluchten.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: siebel-204-tekening-doorsnee.jpg

Daar verloederde de best unieke en oude Duitse machine met Nederlandse historie al snel en werd overgelaten aan de elementen en het grijpgrage vandalenvolk van toen. Best jammer, want dit was eigenlijk een kist voor het Nationaal Luchtvaart Museum. Hoe dan ook, tijdens het wachten op beter weer en de piloot waarmee we de lucht in zouden gaan, bezochten we even die oude Duitse kist en zaten o.a. in de cockpit. Ik draaide aan het stuurwiel, keek naar de (nog aanwezige) instrumenten, loerde naar de omgeving via de grote glazen kap van de machine en vroeg aan de denkbeeldige verkeerstoren om een toestemming op te stijgen. (Tenslotte had ik al twee keer met een tweemotorige machine boven Amsterdam gevlogen, was dus best ‘ervaren’…)

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fri-1264-aero-c3a-in-doos-img_9698.jpg

Ineens klonk uit een luidspreker (die hadden we niet gezien) de stem van de verkeersleider op de toren…’You are cleared for take-off Runway 22′. Ik schrok me een hoedje. Bleken die lui daar gewoon mee te luisteren…. Hoe dan ook, er zijn foto’s gemaakt van dat evenement en uiteraard van onze latere vliegavonturen. De Siebel is niet veel later compleet gesloopt. Helaas bleef er weinig tot niets van bewaard. Terwijl dit best interessante vliegtuigen waren geweest. Denk ook maar aan de link met de toen nog op handen gedragen Prins… Ontworpen in het vooroorlogse Duitsland als licht transport/lesvliegtuig werd het zowel in Duitsland, bezet Frankrijk en Tsjecho-Slowakije gebouwd voor de Luftwaffe.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: truus-en-leo-in-de-siebel-als-jonge-mensen-thumbnail_img_0878.jpg

Een aantal van deze Siebels opereerde in Luftwaffe kleuren ook in ons land. Wellicht komen die twee toestellen van Bernhard ook wel uit die in Nederland gestationeerde Duitse vloot. De Siebel kon 8 passagiers vervoeren, had twee Argus 411 motoren van 592pk elk en viel op door die typisch Duitse glazen cockpitkoepel en twee staarten. Na de oorlog werden ze door de Fransen nog een tijdje doorgebouwd en ook de Tsjechen hielden de machine in productie als Aero C3. Onlangs ontdekte ik in mijn bergruimte op zolder een oude plastic bouwkit van zo’n kist en besloot ik die dan maar te bouwen als die befaamde maar helaas gesloopte PH-NLL. Heb er al dagen lol van. Net als toen op Hilversum. (Beelden: Wiki/internet/archief)