Genen…raadselachtige dingen die je of je wilt of niet verbinden met je eigen voorouders. Wie wel eens aan karakteronderzoek doet zal moeten vaststellen dat bepaalde trekjes die je zelf vertoont toch vanuit vroeger aan jou moeten zijn doorgegeven. Zo is muzikaliteit of het gebrek daaraan, vaak een genenkwestie. Dat geldt ook voor smaak en voorkeuren. Maar zeker voor gedrag. Nog even los van opvoeding en opleiding speelt die genenkwestie een rol bij hoe jij in het dagelijks leven anderen benadert of je eigen gedrag kunt kenschetsen. Egoisme is soms iets wat je van vroeger kunt terughalen bij ouders of grootouders.
Geldt ook voor dat eerder beschreven talent voor dit of dat. Maar ook een zekere wreedheid of de behoefte om als militair of pacifist door het leven te gaan kan door genen bepaald zijn. Geldt trouwens ook voor de kwetsbaarheid door ziektes die je in eerste instantie niet meteen (h)erkent maar er wel degelijk een rol in kan spelen. Genen zijn dus gewoon bouwstenen waarmee jij in elkaar bent gestoken, net als een Lego doos of andere bouwdoosconstructie. Die genen spelen al een rol bij uiterlijkheden. Een grote neus, snel kaal worden, een weelderige haardos, een klein of groot postuur maar zeker ook de gevoeligheid voor te zwaar zijn. Niet dat ik alles weg streep op dat punt via die voorouders hoor, je eigen gedrag bepaalt ook veel.
Maar toch. Ik ontdekte zelf op enig moment dat zowel mijn broer Rob als ik veel zaken deelden met onze naam gevende maar al vroeg uit ons leven vertrokken Pa. Het zakelijke bijvoorbeeld. Die oude heer had in zijn tweede gezin aardig wat kinderen verwekt en die leken ook uiterlijk op hem. Wij iets minder, maar soms als je de foto’s over mekaar legt (ik heb er zelf vrijwel geen) zie je wel overeenkomsten. Ook de stemmen leken op elkaar. En toch werden wij voor 95% van de tijd opgevoed door Ma en haar nieuwe partner. Toen ik via ex-blogster Pia die erg goed is in het genealogisch uitzoeken van jouw persoonlijke geschiedenis terechtkwam in de 19e eeuw bij een voorvader die burgemeester was geweest van een paar Oost-Nederlandse steden, diens portret bekeek en daar de snor en sik bij weg dacht, zag ik meteen herkenbare spiegelbeelden. Kortom, wij waren optisch in verre lijnen van hem afkomstig. Natuurlijk heb je ook van de andere ouder het een ander meegekregen. Wat dat precies is laat ik maar even in het midden hier, maar zeker is dat ik daar absoluut het een en ander van herken. Of ik dat leuk vind of niet. En? Hoe ervaren jullie die genen en leidt dat tot herkenning bij jezelf…..Laat ff weten of mijn vraagtekens over dit fenomeen ook bij jullie leven….. Dank bij voorbaat…. (Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
Mijn genen passen niet echt in mijn familie. Bij een beetje overdenken zou mijn grootvader de oorzaak kunnen zijn. Maar die heb ik niet goed gekend. Hij overleed toen ik 16 was. Ik wou dat ik nú met hem eens een klapke kon doen.
LikeGeliked door 2 people
Dat lijkt mij zeker interessant. Eens praten met voorouders (die je niet gekend hebt) over hoe dingen liepen zoals ze gingen, of lopen zoals jij e nu ervaart….
LikeGeliked door 1 persoon
Geen idee wat de voorouderlijke genen doorgaven. Ze kwamen van ver uit Oost-Europa, dat is het enige wat ik weet.
LikeLike
Dan moet je toch dingen herkennen? Zoals vloeiend Pools spreken of zo…:)
LikeLike
Ze kwamen van een beetje meer oostelijk, Kazachstan ongeveer.
We weten dat ze uit armoe vertrokken, met een groep.
LikeGeliked door 1 persoon
Da’s best een eind….merk je dat nog in de genen?? De voorkeur voor vreemde wezens??:)
LikeLike
In ons gezin met 4 kinderen lijken een zus en ik op mijn moeder, mijn broer enorm op mijn vader en de andere zus op een tante ( de zus van mijn vader) qua uiterlijk. Al is met het karakter niet veel anders. Overigens was dat toen we kinderen waren veel minder, maar nu we ouder zijn… Sommige trekjes had ik liever minder gehad, die beren op de weg bijvoorbeeld, maar ik negeer ze beter, tegenwoordig
LikeGeliked door 1 persoon
Je kunt er niet omheen dat je zaken erft die soms welkom zijn, in andere gevallen wat minder.
LikeLike
Ik heb geen idee op wie ik het meest lijk. Daar lig ik niet wakker van. We zijn een samenraapsel van genen die van onze grootouders en diens grootouders enz. komen.
LikeLike
Dat is zeker zo. Maar je hebt mensen die werkelijk klonen zijn van hun vader of moeder. Dan weet je snel waar je bepaalde eigenschappen van hebt overgenomen. En soms zijn de verschillen zo groot dat je je echt moet afvragen of de bloedlijnen wel kloppen…:)
LikeGeliked door 1 persoon
O zeker hebben genen van ouders en voorouders. Maar toch ook wel invloeden van de omgeving en dus extra nog van de ouders. Van m’n vader herken ik wel wat zaken in mezelf, van m’n moeder minder. Grootouders heb ik niet gekend maar die kúnnen zeker wel invloed hebben. Ik zie bij m’n oudste kleindochter heel veel van mezelf terug.
LikeLike
Ik heb slechts een beeld van de moeder van mijn moeder. Noeste vrouw, afkomstig uit Hoofddorp. Van vaders kant nooit de voorouders gekend. Dus daar geen verhaal….
LikeLike
Toch jammer, ik heb nog wél de grootouders van Henk gekend, dat is toch iets.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik door een scheiding situatie van voor mijn geboorte al, geen enkel contact met de familie van ‘Pa’….
LikeLike