Als je wel eens nadenkt over ander werk, een nieuw huis of leefomgeving, misschien zelfs een andere partner, blijft voor velen toch de vraag over hoe dat zal uitwerken op de eigen sociale netwerken. Die bestaan in eerste instantie uit familie, goede vrienden of zelfs zeer fijne buren. Een mens is natuurlijk kwetsbaar en als je even hulp of steun nodig hebt, dan wel dit moet of wilt uitdelen, is het handig als dit netwerk zich met je bemoeit of in de buurt verkeert. In de persoonlijke recente geschiedenis maakte ik soortgelijke situaties mee en dan blijkt toch dat al die zgn. ‘kennissen’ waar je op bouwt als alles goed gaat er niet voor je zijn als het er echt op aankomt.
Logisch, want veel mensen willen niet geconfronteerd worden met de ellende van anderen als het even kan. De ‘echten’ kijken zo niet, die zijn er dan gewoon. Maar stel je voor dat je ineens bedenkt dat het elders in de wereld toch een stuk leuker lijkt of dat je als Groninger ook best zult aarden in Maastricht? Zou dat netwerk er dan nog steeds meteen voor je zijn. Onderhouden van relaties is kernpunt, en je krijgt wat je geeft. Ik heb al vaak gezien dat mensen die veel vragen in geval van nood toch worden overgeslagen.
Waarom? Omdat die netwerken ook bestaan uit geven en nemen. Het zijn net bloggers. Wie nooit reageert op een ander mag niet mopperen als bij hen ook niemand een reactie plaatst. Kwestie van investeren. Net als in het echte leven. Dus dan is het niet zo gek dat sommigen op enig moment verdwijnen en bijna vergeten raken. Net als je in je persoonlijke leven meemaakt zeilen mensen soms naar achter de horizon en komen niet meer in beeld. Trieste constatering wellicht, maar wel realistisch. Hoe dan ook, de magneet van dat sociale leven heeft in ons leven wel een aardige rol gespeeld bij het nemen van beslissingen rond wat te doen op enig moment. En diezelfde mate van overwegen wat te doen en op welk moment zie ik ook bij anderen. Zelf ben ik nogal loyaal aan hen die mij voorzien van liefde en levensgeluk. Leuk hoor, dat dromen over ‘elders’ maar om op deze leeftijd nu een heel nieuw leven op te bouwen? Al zou ik het nog wel aardig vinden om….. Nou ja, we dromen verder, intussen omarmd door dat door de jaren heen opgebouwde netwerk waar ik ook als meninggever zo sterk aan hecht. Ook al wonen sommigen niet echt om de hoek…. Hoe is dat bij mijn lezers?? Net als ik gehecht aan wat belangrijk is in een mensenleven, of meen je best zonder te kunnen? Ben benieuwd naar de reacties. En zij die niet reageren….ik vrees voor jullie status…. (Beelden: Prive/archief)
Altijdmijnmening 
Het is waar, investeren loont. Ook, liever: juist in vrienden en buren.
Bij familie ligt het anders, daar wordt het -als het goed is – geaccepteerd wanneer de een wat meer aanspreekbaar is dan de ander.
Mooie post.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo zit het in elkaar. Vrienden kies je, met je familie moet je het doen…. Met de meeste leden daarvan is het contact schaars dan wel (door allerlei omstandigheden) verbroken.
LikeLike
Onze families dunnen uit. Bij de schoonfamilie is er nog één in leven (van de negen), bij ons zijn we nog met vijven (ook 9). Geen sprake van onenigheid maar leeftijdsverschil speelt mee, de jongste zus boven mij is 8 jaar ouder. Ze hebbe een rijbewijs maar durven niet meer zo ver te rijden.
Van je familie moet jet hebben. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, afstanden is best een dingetje, maar als mensen gaan hemelen is de verbinding vaak voor altijd verbroken en blijven soms blauwe doffe plekken in de ziel. Geldt ook voor goede vrienden. Als zij verdwijnen doet dat soms pijn, maar er zijn er ook die je eigenlijk niet zo erg mist. Dan zat de liefde dus niet zo diep…..
LikeLike
“Zonder” is wat kort door de bocht, maar ik heb eigenlijk niet veel mensen nodig. Ik weet dat zij die ik mijn vrienden noem er zijn als ik ze nodig heb. Dat zijn er buiten mijn familie maar een paar, maar dat is genoeg. Een groot sociaal netwerk lijkt me heel vermoeiend om in stand te houden. Doen we dus niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat grote netwerk brokkelt vanzelf af als je kaf en koren van elkaar weet te scheiden. Ik deed dat met verve, maar prijs me gelukkig dat we een hechte vriendengroep om ons heen weten. De familie van ons beiden is niet te groot van omvang en dunt soms wat snel uit. Dan is wat overblijft toch wel van belang…
LikeLike
Via sociale netwerken zoals Facebook kan men een netwerk opbouwen waarmee men contact met om het even wie kan maken. Bloggen is ook een vorm van netwerken. Familie, daar durf ik niet op rekenen. De meesten heb ik al jaren niet meer gezien of gehoord.
LikeGeliked door 1 persoon
De sociale media zijn zeker aanvullend nuttig. En uit de blogwereld heb ik zelfs een stel echte vrienden overgehouden. Anderen kom ik weer in die sociale media-kring tegen. Dat voelt als familie….
LikeGeliked door 1 persoon
Heb best veel kennissen en ook wat vrienden. In het verleden ben ik er kwijt geraakt, uitgerekend toen ik ze nodig had, maar een paar vrienden zijn er nog altijd gelukkig, al heel veel jaar, en ook binnen de familie een paar bij wie ik terecht kan als er iets serieus is. En ook om mee te lachen, net zo belangrijk
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is de ideale combi. Helaas valt niet te voorkomen dat je door welke oorzaak ook, mensen om je heen kwijt raakt…
LikeLike
In moeilijke tijden leer je jouw ‘vrienden’ pas kennen. Teleurstellend te moeten vernemen wanneer bijvoorbeeld ik, die al jaren op mijn tandvlees liep, een vermeende vriend afhaakt. Tja, dan onderscheidt zich de inborst van de relatieve verhouding en blijkt deze vriendschap niet bestand en een trap na is mijn deel. Er zijn verzachtende omstandigheden, zoals afstand, het uit elkaar groeien, zijn begripvolle situaties.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is allemaal zeer herkenbaar. Sommige mensen blijven om je heen, no matter what, anderen verdwijnen met het geringste zuchtje tegenwind zo maar uit je leven. Ook bij soms relatief onschuldige discussies of onenigheid kan dit ontstaan. Blijft me verbazen….
LikeLike
Tja, ik ben wel op een leeftijd dat er al het nodige uit m’n sociale netwerk weggevallen is en dat vul je niet zo makkelijk meer aan. het is op alle fronten inderdaad geven en nemen maar ook, géén wonderen verwachten. Wie écht ver de buurt uit gaat neemt die beslissing zélf en kan niet verwachten dat mensen die niet kunnen of willen reizen ze blijven bezoeken. Dát weet van te voren dan wordt contact via internet . Er verandert soms ook veel wanneer mensen in een andere levensfase komen. Niet alle vrienden gaan “levenslang mee”.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi beschreven en ook aardig realistisch. Zo gaat het en met name die levensfasen bepalen vaak wel hoe dingen verlopen. Ik merkte dat ten tijde van carriereswitches, maar ook verhuizingen. De ‘echten’ bleven, de rest werd decor uit het verleden…
LikeLike
Ik ben erg op mezelf. Mijn sociale netwerk is vooral dat van mijn vrouw, want die zit totaal anders in elkaar. Maar toch: als ik van mijn vrouw hoor dat anderen aan mij gedacht hebben, doet dat altijd een beetje goed 🙂
LikeLike