Kijk, in de afgelopen periode heb ik jullie voorzien van relevante informatie over de geschiedenis en het heden, soms de toekomst van diverse automerken. Ik ben intussen gekomen tot de letter S van het alfabet. De rest gaat uiteraard ook nog voorbij komen. Wie tot nu goed heeft opgelet zal ook gezien hebben dat veel van die merken behoorden of nu behoren tot cluster-concerns als VW of Toyota, General Motors en zo meer. Dat zegt veel over de onderliggende technieken of platforms. Maakt bijvoorbeeld een Opel niet meteen Duits maar Frans.
Maakt een duur merk als Royce Royce toch minder Brits nu BMW daar de baas is en Lamborghini toch net een snufje minder Italiaans omdat Audi daar de scepter zwaait. Sommige oudere grote merken zijn zelfs helemaal verdwenen. Hebben soms een geweldig imago, maar eenmaal verkocht aan Chinezen verdwijnt dat merkgevoel als sneeuw voor de zon. Immers, Chinezen mogen weliswaar kapitaalkrachtig zijn, van imago opbouwen of vasthouden hebben ze geen kaas gegeten. Wie mij een merk uit die hoek kan noemen dat het goed doet in het westen en ook op eigen kracht kopers aan zich wist te binden die gaan voor specifiek dat merk is een uniek mens. Andere Aziaten hebben het ook lastig. Zo kozen veel Japanse merken er voor om in de VS gewoon de eigen merknaam in te ruilen voor een totaal andere. Acura voor Honda, Lexus bij Toyota en Infinity bij Nissan.
Als meer mensen elektrische durven te gaan rijden zal het verschil tussen de diverse merken zeker effect hebben op de nieuwe kopers of gebruikers. Veel van die nieuwe techniek is namelijk uitwisselbaar. Een Tesla is geen echte auto, zo ziet meneer Musk, de directeur van die tent het zelf, maar een vervoermiddel met een hoge mate van elektronische bediening.
Dat met name jonge leasetijders daar voor vallen snap ik nog wel. Zelf wil ik echter een auto van een bewezen automerk. Domweg omdat ik daar mee ben opgevoed. Gelukkig gaat mijn favoriete merk op geweldige wijze mee met die nieuwe technieken. Voor hen die houden van goedkoop en voor wie imago geen enkele rol speelt zal het Chinese aanbod van komende jaren een prima alternatief zijn voor een bekender westers of Japans merk.
De Koreanen zijn er trouwens ook nog. Wie meent dat veiligheid niet zo belangrijk is kan nog altijd terecht bij Dacia. Lage prijzen, maar twijfelachtige scores bij Europese botsproeven. En voor wie een dealer geen belangrijke schakel meer is zijn er merken als Lynk&Co, een zusje van het ook al Chinese MG, waar men via internet auto’s verkoopt voor de leasemarkt. Wie er in rijdt wordt wellicht gezien als een jonge slimmerik, niet als iemand die echt verstand heeft van de automarkt. Prijs en kwaliteit, actieradius en de mogelijkheid om je iPhone te benutten voor handige zaken zijn wel aan boord. De miljarden die een merknaam of imago waard zijn verdampen als het ons niks meer kan schelen waar we in rijden. De echte merkfanaten zoals ik blijven ook bestaan natuurlijk, maar sterven vast op enig moment uit. Zelfs Volvo-adepten moeten wennen aan het steeds hogere Chinese gehalte aan techniek en uitmonstering in die oer-Zweed. Er blijft niks bewaard van die zorgvuldig opgebouwde imago’s vrees ik. Auto’s worden dan pas echt gebruiksgoederen. Dure, dat wel, maar toch. Dus waar je zelf in rijdt…koesteren hoor. Voor je het weet bestaat het uitverkoren merk straks niet meer of komt het ook alleen nog maar met accugedreven vervoermiddelen. En die zijn echt uitwisselbaar. Uitlachen doet niemand je meer….En dat was ooit wel anders…. (Beelden: archief)
Altijdmijnmening 
Tja, de echte mooie merken bestaan al lang niet meer. En ik merk aan mezelf dat ik een auto steeds meer zie als een middel om me te vervoeren. En dat moet vooral praktisch en betrouwbaar zijn.
LikeLike
En daarover gaat het nu precies. We verliezen de merkentrouw omdat veel van die moderne wagens ook technisch erg op mekaar lijken en ook nog eens uit dezelfde stal komen ook al vermoeden wij als klanten iets heel anders…:)
LikeLike
Wij zijn ook hondstrouw aan ons merk. We zijn in de loop van de 46 jaar dat we een auto hebben wel van windrichting veranderd (Frans naar Japans), maar nu ook alweer 10 jaar tevreden.
LikeLike
Veel klanten van Japanse merken wisselen zelden meer terug naar Europees of Frans. Nee, de kwaliteit van het merk waarin ze rijden geeft veel vertrouwen en daardoor zoekt men voor de nieuwe wagens steeds weer dat herkomstland op voor de keuze van de volgende…
LikeGeliked door 1 persoon
Hm, weet ik nog niet. Wij waren ook heel tevreden over onze Franse wagens. Het zal van de prijs afhangen denk ik.
LikeLike
Het imago van veel Japanse merken is een hele slag sterker dan dat van Franse wagens. Maar die hebben dan weer voor dat ze comfortabel zijn en soms heel aardig ogen…
LikeLike
Ik heb in al die jaren slechts met twee merken auto’s gereden.
Ik zie geen verschil meer in al die merken die momenteel op de baan rijden.
LikeLike
Terwijl het aanbod nu minder divers is, gelijken veel wagens technisch steeds meer op elkaar en zijn de vroegere kernwaarden (een echte Brit totaal anders dan een Franse of Duitse auto) verdwenen. Mini is BMW, Opel eigenlijk een Peugeot, en een KIA een Hyundai in andere jas. Het wordt er niet leuker op voor de liefhebber…
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, een auto, je hebt hem nodig, soms. Je koos op ruimte en betaalbaarheid en sommigen (echtgenoot) op het merk.
Het koesteren ervan doet me denken aan de eerste fiets die ik kreeg.
LikeLike
Bij fietsen zie je ongeveer hetzelfde. Sinds we e-bikes benutten speelt actieradius, ontwerp, bedieningsgemak een grotere rol dan een merk. Ik zelf kies voor zo’n ding wel voor een bekend merk, maar lijk een uitzondering…
LikeLike
Voor de elektrische fiets wilde mijn man per se een Trek. Een van de duurste , ongeveer 15-20 haar geleden. Ouder wordende mannen… 😏
LikeLike
Ik mis dat gen….:)
LikeLike
Jij hebt je natuurlijk overduidelijk méér verdiept in de automobiel geschiedenis, om mobiel te kunnen blijven heb ik niet zo heel veem meer nodig. Ik doe eigenlijk met mijn Suus een wedstrijdje wie er het eerst opgeeft. 😉
LikeLike
Die Suzuki’s zijn daarbij aardig taai…wordt nog spannend dan…:)
LikeLike
Het is ook maar de vraag hoelang ik m’n rijbewijs kan houden natuurlijk.
LikeLike
Dat is altijd zo. Ik wens je nog vele rij-jaren toe…
LikeLike
Ik rij al 25 jaar met een oude eend en sinds 17 jaar een nog oudere dyane 6. Moeders de vrouw rijd met de familiewagen, een Ford Focus uit 2008. Zelf heb ik naast de eendjes ook wel met andere merken gereden ( een Lada Samara, een Citroen C15 en een peugeot 205 diesel) Betrouwbaarheid, betaalbarheid en de (dorps) garage moet hem kunnen repareren vinden we belangrijke aspecten van een merk / auto. De Ford voldoet aan die wensen dus blijft ie nog even. Ik vind de Chinezen nog te onbekend en te duur om over te stappen
LikeLike
Dat zijn inderdaad wel klassiekers. Auto’s uit een (ver)verleden die nog altijd aanspreken. Ook met een eigen imago. En dat staat op het punt te verdwijnen als we allemaal over moeten op trapauto’s met accu’s…..
LikeLike