Kon zij er wat aan doen dat zij rood haar had? Nee toch zeker? Nou dan? Waarom werd ze dan altijd gepest op school? Ze was volgens haar ouders knap, ook al miste ze dan het slanke van haar nichtje Dorien. Ze kon aardig meekomen op school, maar had niet de hersens van haar broer David. Die ging studeren, zij moest naar een praktijkopleiding. Waar ze via klasgenoten hoorde over hoe je als individueel mens de wereld niet kon redden maar als groep wel. Al snel verzorgde ze haar kleding niet meer zo. Wat later liet ze haar rode haar niet meer knippen. Make-up op dierlijke basis gebruikte ze niet meer. Medemensen waren al snel lieden die het laatste restje van wat goed was op de Aarde opsoupeerden. Ze sloot zich aan bij extremistisch groepen die volgens de eigen filosofie de wereld wilden redden. Daar ook ontmoette je Art-Jan. Die wist precies hoe het allemaal moest. Klom in bomen die bedreigd werden door een autofabriek, lijmde zich vast aan de gevel van een olie-raffinaderij, werd opgepakt, maar bleef actief. Op enig moment nam hij haar mee in de wereld van de veganisten. Alle dierlijke zaken werden geboycot. En omdat Art-Jan haar leermeester was volgde ze hem in al zijn acties. Zoals streaken tijdens een sportwedstrijd. Met viltstift allerlei teksten op haar lijf, waarbij Art-Jan een overmatige belangstelling had voor haar borsten en billen. Het ontging haar niet. Het publiek stond te joelen toen zij over het sportveld renden. Opgepakt door beveiligers voelde ze dat die hun handen goed lieten dwalen over haar lijf voor ze met een deken omgeslagen in een politie-auto werd afgevoerd. Ze had het idee dat haar leven zin had. Toch moest er meer zijn. En dat vond ze bij Johan. Gewoon een aardige vent die een keer in het biologisch verantwoorde kroegje waar ze wel eens een bessensap dronk tegenover haar ging zitten en haar complimenteerde met haar mooie haardos. Van het een kwam het ander en al snel zagen ze mekaar meer en gaf ze zich op een avond aan hem toen de temperaturen broeierig waren en zij daarvan ook last had. Een paar weken later wist ze dat ze zwanger was geworden. Ze kreeg ineens een grote beschermingsdrang voor haar nog ongeboren kind. Veranderde haar levensstijl, zocht en vond een huisje in een dorpje ver buiten de drukte van de Randstad en bouwde een nieuw bestaan op. Nu, jaren later, haar zoon zat al op school keek ze terug op haar leven tot nu toe. Zonder man, met haar zoon die net als zij rossig van haar was, haar huisje en moestuintje….en ze voelde zich gelukkig. Jammer dat de uitkering waarvan ze moest leven ze karig was, maar ja, werken…ze moest er niet aan denken. Dat was wel erg kapitalistisch allemaal….nee, dat ging niet gebeuren. Ze schonk zich een kopje vlierbesthee in. Trok haar gebreide sokken op en zuchtte. Ze was eigenlijk best gelukkig….
Opgebouwd geluk…
Posted on by meninggever •
Geplaatst in Verhalen
•
Getagd breien, communisme, extremisme, haar, kind, klas, liefde, man, pesten, protest, rood, school, seks, tuin, uitkering, Vega
•
15 reacties
Altijdmijnmening 
Heel aardige vent hoor, die Johan.
LikeGeliked door 1 persoon
Soms kom je ze tegen……:)
LikeLike
De intense en diepgewortelde haat naar roodharigen is helder en duidelijk beschreven.
Natuurlijk is dit ook in jouw andere proza meer verhuld en verborgen te herkennen.
Veel huisdieren liefhebbers combineren dit ook met de genen: https://kattenkenniscentrum.nl/rode-katers-en-poezen/
Vooraf aangekondigd schreef jij al dat er een serie betere blogposts in aantocht zijn.
Ik blijf lezen!
Stille groet,
LikeLike
Sommige zullen je weer prikkelen….
LikeLike
Steeds duidelijker schaar jij jezelf aan de zijde van Trump en Baudet.
Jouw retoriek volgt deze lijn al langer.
Maar nu ben jij daar in ieder geval open en eerlijk over.
De film: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/1900_(film) geeft aan hoe is in het verleden dezelfde denkbeelden werden opgedrongen ….
Bezorgde groet,
LikeLike
Blijft toch opmerkelijk. Niet op inhoud maar op aanname reageren. Waarbij die ene wijzende vinger meteen duidelijk maakt dat vier andere vingers wijzen naar je zelf. Marx en Lenin als uitgangspunt om een reactie te geven die ook nergens over gaat. Immers mijn mening baseert op gezond verstand en kennis van zaken. Niet op enige politieke voorkeur al geef ik toe dat ik nooit op types als Klaver of Kaag zal stemmen. Ik wijs je graag op de geschiedschrijving van het door jou zo bewonderde communisme. Oorzaak van de grootste massamoorden in de menselijke geschiedenis. En ook nog even op de enige politieke moord van ons land, die op Pim Fortuyn. Gepleegd door een extreemlinkse milieumalloot. De vrijheid van meningsuiting werd al even zeer geschokt toen een moslimterrorist Theo van Gogh doodschoot, een volgende stap in die lijn van krachtdadige onderdrukking van die VvM was de moord op Peter R. de Vries. Ik zou me dus iets bescheidener opstellen in mijn commentaren als ik jou was. Voor je het weet wordt het echt persoonlijk…
LikeLike
Nou ja, uiteindelijk is ze toch gelukkig, dat lijkt me hoofdzaak.
LikeLike
Geluk is ook relatief natuurlijk….:)
LikeLike
Ach, 100% geluk bestaat niet denk ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Maar je moet er wel naar streven….door dik en dun, bij plussen en minnen….en ieder zoekt dat op zijn/haar eigen wijze….
LikeLike
Ik mag niet klagen, was heel lang echt gelukkig, maar 100 % zal het nu nooit meer worden.
LikeLike
Een voor de hand liggende levensloop. Niet zonder slag of stoot, maar uiteindelijk wel genoegzaam.
Prettig en kundig omschreven.
LikeLike
Dank! Af en toe zie ik iets en bouw er een verhaal omheen…
LikeLike
Leuk!
Jij ziet iets en bouwt er wat omheen.
Het omgekeerde, het tussen de regels doorlezen is ook ’n kunst op zich om dat goed te doen en het verhaal weer terug te brengen tot die bouwsteentjes waaromheen het verhaal ontstaan is. Alleen de ontwerper kan zich m.i. dit veroorloven? Een smeuïg verhaal ontstaat naarmate een gezonde dosis kruiden eraan is toegevoegd.
LikeGeliked door 1 persoon
De vrije interpretatie maakt het plezier van de auteur extra groot. Door fantaseren over hoe een leven zou kunnen zijn gegaan. Ik heb vaak maar weinig basismateriaal nodig om er een verhaal omheen te dichten. En het wisselt leuk af met alle wat serieuzer onderwerpen die hier soms voorbij komen…:)
LikeLike