Stel je eens voor; het Concertgebouworkest geeft een voorstelling met volle zalen. De dirigent slaat af en…..stilte…. Men beweegt de armen en hoofden, het lijkt er op dat men vol vuur speelt, maar je hoort niks. Buiten zie je de tram voorbij rijden….compleet stil. Wat mis je dan? Simpel…emotie! Wij mensen hebben oren die communiceren met onze ogen en samen onze herseninhoud waardoor we weten dat bij de optiek het geluid deel uitmaakt van het genoegen.
Kijk, en dan komen we ergens. Zelfs in de fraaiste landschappen horen we de natuur, de dieren, het geklater van water of wat ook. Voor natuurfreaks de ultieme wereld. Maar ze zijn daar ook naartoe gereisd. Als ze lopen dreunen hun stappen onder de grond door naar de schuilplekken van diverse diersoorten die dat dan weer als bedreigend ervaren. Voor echte stadsmensen van geboorte hoort geluid bij de observaties van toen en nu. Muziek in de oren.
Heerlijk om een echte sportwagen te horen brullen, de trams knarsend en piepend voorbij te horen komen en mensen onderweg met elkaar te horen kakelen. Het stadsrumoer is onderdeel van de charme van het geheel. Een stille stad was even tijdens COVID-lockdowns te beleven, inwoners vonden het een paar dagen leuk, maar daarna werden ze vaak toch onrustig van die stilte. Als je naar een of andere sportwedstrijd gaat is het zelden stil. Publiek, spelers onderling (teamsport). Slechts bij schaken, dammen of biljarten is men stil vanwege de concentratie. Maar verder? Joelen geblazen. Hoort er bij. De lol van concerten buiten of evenementen als de Zwarte Cross of Lowlands baseren op de optelsom der dingen.
Elk zintuig geprikkeld. En doodmoe thuis komen. Hoort er allemaal bij. Zelf wil ik nog wel eens een half uurtje kijken naar YouTube-filmpjes van recente rallies of een mooie propellerkist die zijn motoren start en daarna grommend het luchtruim kiest. Het geluid is dan bepalend. Zet dat af en de lol van het kijken is voor mij als liefhebber meteen 50% minder groot. Nee, ik ben niet van de zwijgzaamheid. Geluid is voor mij ook muziek, geen overlast. Ik snap best dat er mensen zijn die dat anders zien. Waar elke decibel geluid wel wordt ervaren als overlast. Zit vaak ook in de genen. Je opvoeding en de omgevingsfactoren. Ik ben niet onpartijdig op dat punt. Maar blijf hier maar even genieten van al die auditieve genoegens. Wat ben jij voor een type? Meer van de stilte of neem je de omgeving voor wat hij waard is? De lezerskring een beetje inschattend liggen de meningen vast sterk uit elkaar. Ben benieuwd wie zwijgzaam door het leven gaat en nul decibels geluid projecteert. Dat zijn toch de bijzondere uitzonderingen…..Hoe geacht ook…..Maar ga dan ook morgen niet naar buiten. Het wordt vast druk overal… (Beelden: archief)
Altijdmijnmening 
Gewend zijnde aan geluiden zou een volmaakte stilte doen schrikken.
Het ligt aan de soort geluiden of ik van ze houdt.
Ik was dol op reuring van fabrieksgeluiden, stations, vrachtverkeer en -boten, geroep en marktdrukte, de Zaanstreek natuurlijk. Ook op Amsterdam al was het maar een beetje wat ik er toen van kende.
Maar de natuurgeluiden van bossen en heide hier zijn ook de moeite waard, vooral als je in de verte een verkeersweg hoort of een trein, die geluiden versterken elkaar.
LikeLike
..van ze houd,,,
LikeLike
Nou de grote stads geluiden ” muziek in de oren” noemen gaat mij te ver. Opgegroeid in zo’n grote stad ben ik gewend (geweest) aan al dat geluid waardoor je je er deels voor kunt afsluiten. De tram die knarsend de hoek om komt mis je pas wanneer die zich een uur niet laat horen. Gewenning dus, geen muziek. Dus vooral in de natuur liever geen brullende automotoren. Helemaal stil hoeft niet perse maar is wél even lekker.
LikeLike
Een momentje van stilte…zeker….maar zonder geluid is er echt niets aan in ons leven. We verbinden toch aan allerlei beelden direct de bijbehorende geuren en geluiden. Een stille zee…een niet ruisend bos, muzikanten zonder geluid, nee, dat is niks….Al is slapen in stilte wel weer een wens….
LikeLike
Ik slaap met oud en nieuw ook gerust door het vuurwerk lawaai, kwestie van een “schoon geweten” neem ik dan maar aan! 😉
LikeLike
Ik houd van de geluiden die een stad met zich meebrengen. Wat niet betekent dat ik niet van de stilte in de natuur houd.
LikeLike
Grote stad of dorp, altijd is er wel ergens geluid te horen, zeker in een druk land als het onze….
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben geboren in de stad maar woon al heel lang in een dorp. Ik hou van de stilte. Als ik een middag in een stad ben geweest, wil ik altijd weer heel graag naar huis. Ik denk dat ik een echte dorpeling ben geworden.
LikeLike
Wij wonen in de periferie van de grootste stad van ons land. Het centrum van die stad vind ik voor een dag heerlijk, maar altijd weer blij als ik mijn op zich stille buurt binnenwandel en dat echte geluid achter kan laten. Maar helemaal stil is het nooit. Ik ben dat ooit wel eens tegengekomen in Drenthe en ook in Zuid-Holland…kon je tegen de stilte leunen…Vond het bijna eng…:)
LikeLike
Opgegroeid aan de zijkant van een stad ben ik dus voor zowel stilte als stadse geluiden. En ik mag graag op een mooie dag als deze zelf wat burengerucht produceren.
LikeLike
Burengerucht vind ik dan weer een wat minder fijne soort, zeker als het zonder overleg plaatsvindt….
LikeLike