Dat werken op Schiphol was ook een lange en soms harde leerschool. Want er moest natuurlijk ook gewoon een nieuw vak geleerd worden en dat was indertijd een kwestie van in de praktijk leren en doen. Bedenk je maar eens dat in dat pre-computer-tijdperk alles aan benodigde informatie terug te vinden was in dikke boeken. Los van het al aangehaalde Wetboek voor de belastingwetgeving en statistiek had je een wereldwijd tariefboek, opgesteld door de IATA-organisatie waarin alle kiloprijzen en aanvullende informatie stonden waarmee je een ‘zending’ kon beprijzen. Als dat van Amsterdam naar Londen was, ging dat prima. Maar wat nu als je ergens in het achterland van Midden-Amerika moest zijn. Hoop gepuzzel. En op elke regel was een uitzondering te bedenken. Soms waren die tarieven op basis van een enkele carrier opgesteld, dan weer gold het alleen voor standaard goederen, maar vroeg men voor specialistisch spul een toeslag. Bij levende dieren was dat bijvoorbeeld altijd het geval. En dan waren er de zgn. timetables van de diverse luchtvaartbedrijven. Niet iedereen vloog naar elke plek ter wereld.
Soms moest je wel twee keer een transfer bedenken om zo dicht mogelijk bij de bestemming te komen, het zogeheten ABC-Boek bracht dan uitkomst. Allemaal zo dik als telefoonboeken (ja kinderen die hadden we toen nog). Daarbij kwam dan ook nog een berg aan handelskennis. Gelukkig had ik dat door die bankopleiding in huis, anders had ik niet veel weg geweten met termen als FOB, af fabriek of CIF. Bij die eerste term nam de afzender alle kosten tot het vliegtuig voor zijn rekening, de ontvanger betaalde de luchtvracht en alle kosten aan diens kant. Bij Af fabriek betaalde de ontvanger alles. Dan moesten wij als luchtvrachtbedrijf onze kosten zien te verhalen op de ontvangers. Ging dat vervoer via een van onze eigen agenten ter plaatse was dat een minder probleem dan wanneer je op een bestemming niemand had zitten. Dan moest het via de luchtvaartmaatschappij. Bij KLM of Lufthansa geen probleem, maar was dat toevallig Air Ouagadougou had je best een risico. Bij CIF (Cost Insurance Freight) betaalde de afzender alle kosten en was dat simpel factureren. Maar veel van dat type afzenders mekkerden vaak over de bijkomende kosten en die kregen dan na wat onderhandelen een korting tarief berekend.
En dan waren er nog de speciale ladingen. Bijvoorbeeld gevaarlijk spul. Best een dingetje want niet alles wat je probleemloos in een truck, trein of boot kon vervoeren mocht zo maar mee in een vliegtuig. Die dingen gaan naar pakweg 5-10km hoogte en als er dan door jouw lading brand uitbreekt heb je best een probleem. Dus als het mee mocht moest de lading speciaal worden ingepakt, voorzien van de nodige waarschuwingslabels en ook met certificaten bij alle documenten worden aangeboden. Ik heb er nog eens een speciale cursus bij de KLM voor moeten volgen en daar dan weer een certificering voor behaald. Tel dat allemaal op en je krijgt een idee van wat dit werk inhield. Anno 1967 was ik toch ineens een jongvolwassene met een hoop verantwoording en aardige soort hoog stressbestendigheid geworden. Want een ding wisten we uiteraard als beste…het vliegtuig wacht niet. Nooit! En zeker niet voor luchtvracht. 1967 was ook op dat punt een schakeljaar….(Beelden: Yellowbird archief. Met o.a. uitrollen eerste Fokker F28 in april 1967)
Altijdmijnmening 
Toen al heel wat papierwerk om de vracht de lucht in te krijgen. Die telefoonboeken waren dik dus ik kan me goed voorstellen hoeveel papier er nodig was. De verantwoordelijkheid zal inderdaad hoog geweest zijn voor een jongeman.
LikeLike
Veel papierwerk wordt nu digitaal uitgevoerd. De procedures zijn nauwelijks veranderd, maar de manier van werken wel iets…Het blijft ook nu nog specialistenwerk. En ik ben blij ooit die richting gekozen te hebben. Het heeft me veel gebracht…
LikeGeliked door 1 persoon
Het papierwerk was berucht, inklaren, contrôle. Ik kende het alleen in het klein en zou zoiets als wat jij beschrijft niet graag als baan hebben.
Kwestie van al doende leert men, lijkt mij de beste manier.
LikeLike
Mijn werk was vooral het doen uitklaren, maar zeker ook het op tijd aan bord zien te krijgen van dat spul en ook nog eens zien dat we er nog iets mee verdienden. Het bleek een prima leerschool, waarin je snel moest handelen, zelfstandig moest zien te opereren, inzicht kreeg in procedures en ook leerde verkopen. Was me bij de vorige werkgever (Bank) nooit gelukt vrees ik. En mijn karakter paste ook veel meer in deze branche dan in de vorige…:)
LikeLike
Het werk zal ondertussen dus een stuk makkelijker geworden zijn, alleen al omdat alles makkelijker op te zoeken is. Maar in de pionierstijd van de vrachtvlucht was het dus nog bikkelen.
LikeLike
Al doende leerde men. En in dat vak (was later in de auto’s niet veel anders) moest je ‘hands-on’ opereren. Kortom, niet bang zijn voor stapjes en uurtjes extra en altijd belang klanten dienen.
LikeLike
Leo, eigenlijk is er in de basis niet heel veel veranderd. Ja, informatie is digitaal voorhanden maar in de basis komt het nog steeds op hetzelfde neer. Die verbinding naar Singapore is makkelijk maar moet je met een zware batterij naar Darwin dan ga je nog steeds op dezelfde manier uitzoeken en tariferen. Voor gevarengoed pak ik nog steeds het liefst het boek erbij! Wat wel veranderd is brede algemene kennis. Hoe vaak ik de Incoterms of het risico van droogijs in een vliegtuig niet moet uitleggen aan exporterende bedrijven (!). Wel echt veranderd zijn de security en safety regels, het gemak van internationale communicatie en vereenvoudigd betalingsverkeer. Dan nog ben ik heel blij met de ‘ouderwets’ opgedane kennis uit de diverse boeken en wetten en niet afhankelijk van vakjes vullen in een computersysteem. En dan ben ik van 1967 en in 1990 op Schiphol begonnen. Juist nu, met grote uitdagingen in het wereldwijde transport als gevolg van de Corona crisis, is dat verbinden van die ouderwetse kennis met de huidige (on)mogelijkheden bijna onvervangbaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Toen ik in 1990/1 nog even terug was in het vak, en jou als gewaardeerde collega ontmoette, merkte ik dat het vak inderdaad weinig tot niets was veranderd en ik naadloos weer kon aansluiten op wat me in die eerste Schipholse periode was geleerd. Dat men regels en maatregelen aanscherpte zal duidelijk zijn. En ik ben die eerste ‘EDV’ indertijd nog niet vergeten. Wat scheelde dat een hoop typewerk toen we eenmaal doorhadden hoe het werkte….:)
LikeLike