Gisteren, ja echt, was de meninggever jarig. Voor de zoveelste keer in mijn leven. Met hen om me heen die me dierbaar zijn. Het weekend benut om iedereen die langskwam te laven met spijzen en drank. En te genieten van de gesprekken. Een verjaardag is een bijzondere gelegenheid. Men viert met je mee dat je wederom een kalenderjaar in je eigen leven verder bent gekomen. Terwijl je daar soms niks speciaals voor hoeft te doen. Gaat veelal vanzelf. Behalve als je iets mankeert. Dan is het een al dan niet medisch wonder. Relativeren is een kunst. Moet soms wel. Gek genoeg neem ik op mijn huidige leeftijd de volgende verjaardag niet zo snel meer voor vanzelfsprekend. Laten we wel zijn, ik heb al heel wat mensen om me heen, ook uit de digitale wereld, en ook vaak jonger dan ik zelf ben, gedag moeten zwaaien. Verdwenen in de geschiedschrijving, voor altijd hemelen. Dus zo eenvoudig ligt het allemaal niet. Geldt ook voor de vele presentjes. Ik geniet er vaak nog steeds van.
Kan me van vroeger herinneren dat een verjaardag iets was om echt naar uit te kijken. Want als je mazzel had kreeg je dit of dat wat je ‘altijd al wilde hebben’ en dan op die dag echt bleek te zijn aangekocht door toen nog liefhebbende ouders en/of familie. In de praktijk een paar jaar meegemaakt, maar in ons gezin was later een of andere uitvlucht ook zo gemaakt en kreeg je toch echt iets anders dan verwacht. Toch koester ik nog steeds bepaalde zaken die ik op jeugdige verjaardagen ontving. En doe ik dat tegenwoordig ook wat met de herinneringen aan mensen die het feestje compleet kwamen maken. Tantes, ooms, neven, sommige nichten, oma van moeders kant. Allemaal lekker aan de hapjes en drankjes en zeker aan de rookwaar die toen nog gewoon op tafel stond. Ik had (heb) de pech dat januari een lastige maand is. Immers, koud en net na de dure kerstdagen.
Hielp niet echt bij het binnenhalen van al te veel groots. Maar ja, wie geeft daar om als je met ‘liefde’ bent omgeven? Gelukkig werd dat later toen ik meer volwassen was anders. Nog even de tradities volgehouden en op de verjaardagen allerlei lieden uitgenodigd die er ‘bij hoorden’. Maar dat verplichte opzitten en pootjes geven begon steeds meer tegen te staan. Dus decennia lang op eigen initiatief gewoon afgeschaft. Wel lekker eten met de geliefde(n), maar echte vieringen gestaakt. Tot ik min of meer besefte dat het leven niet zo maar iets is, maar een gift die je moet koesteren. Dus nu maar weer een bescheiden viering. Je weet maar nooit. Even kijken wat ik zoal verkreeg…..Zal ik dat spul eindelijk uitpakken dan???? Hoe vieren jullie eigenlijk de eigen verjaardagen en welke herinneringen heb je aan de jeugdige jaren en familiebijeenkomsten rond dit soort festiviteiten??? Ben benieuwd…
Altijdmijnmening 
Alsnog gefeliciteerd Leo. Zonder cadeautje, oprecht gemeend.
Bij ons waren de kinderverjaardagen bescheiden maar we kregen meestal wel wat we vroegen zolang het geen dure dingen waren als nieuwe fietsen. Ook mochten we het menu voor de warme maaltijd kiezen.
Ik heb er best goede herinneringen aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Ook dit keer koos ik mijn lievelingsmenu…….:) Dank voor de felicitaties….
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben 2 dagen na mijn vader jarig en herinner me dat er opeens bij een verjaardag allemaal familie zat die net deden of mijn verjaardag niet ook gevierd werd. De handigste dag werd gekozen en toevallig was ik toen in het weekend jarig. Daar is het zaadje geplant dat ik mijn verjaardag niet vier en mensen niet weten dat ik jarig ben. Ik ga graag iets leuks doen met Vriendjelief en daar blijft het bij.
Overigens ieder zijn ding en nog gefeliciteerd met ouder worden;)
LikeGeliked door 1 persoon
Bij mij duurde het bijna vier decennia om de oude draad weer heel bescheiden op te pakken…
LikeLike
Echt vieren werd bij ons thuis niet zoveel werk van gemaakt, temeer ik in hartje hoogzomer jarig ben was er dan ook schoolvakantie wat het trakteren in de klas mooi kon omzeilen. Ik herinner me eigenlijk alleen dat we dan het toetje mochten kiezen. Vanwege de zomer was echt vieren later ook lastig omdat veel mensen met vakantie waren. Bovendien vind ik het niet heel geweldig om voor mijn eigen feestje zoveel overhoop te moeten halen. Dus altijd in heel kleine kring gevierd.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, de beste periode is natuurlijk lente en.of herfast voor zulk een viering….:)
LikeLike
Klopt, vroeger zeker, de laatste 20 jaar zijn mensen vaker op vakantie en lang niet altijd in de zomer.
LikeLike
Bij mij thuis werd er niet zoveel gevierd. Wel een geschenkje en verder wat snoep mee naar school om uit te delen in de klas. Ook nu nog lig ik niet wakker van verjaardagsfeesten; Volgende maand word ik 60 en lig daar niet wakker van, in tegenstelling tot mijn vrouw.
LikeLike
De meeste verjaardagen houden niet wakker. Dat deden vroeger de verjaardagen wel. Als kind altijd benieuwd of er uberhaupt aan werd gedacht en of dat ene item wat ik doigraag wilde ontvangen ook echt was gekocht. Gelukkkig ging dat een paar jaar lang goed…Hing ook erg af van de onkomsten die mijn leasepa genereerde uit de auto’s. 🙂
LikeLike
Te laat maar toch een dikke proficiat!!!
LikeLike