Wat moet een mens in onze moderne tijd wel niet hebben uitgehaald wil hij of zij er de doodstraf mee verdienen? In ons eigen Nederland mag je zelfs als een soort massamoordenaar je brood verdienen, of hebben verdiend, met een paar jaar gevangenisstraf zit het na oppakken en berechten wel wel zo’n beetje op. En als je dan roept dat het komt door stemmen in je hoofd krijg je er een paar jaar TBS bij of voor in de plaats. Maar er zijn landen waar men anders denkt over de ultieme straf. Zo is een economisch delict al voldoende reden om in China mensen met een AK47 op de markt en plain publique te vermoorden. Hetzelfde lot wacht je in Noord-Korea. Een woord van kritiek op de ultieme leider en je gaat in een kooi met wilde honden en weet dat je einde in stukken zal verlopen. Drugshandel komt je in Singapore als je pech hebt ook te staan op de doodstraf, en voor sommige gevangenen die zich proberen in leven te houden in allerlei wonderlijke oorden van onze aardkloot, zou de doodstraf een oplossing kunnen zijn voor de hel waarin zij worden vastgehouden.

Oog om oog, tand om tand is een beetje het principe dat achter die ultieme strafmaat steekt. Als je ziet dat we hier in ons land soms jarenlang kunnen procederen voordat er überhaupt ooit een besluit wordt genomen rond een persoon of dader, die eindeloos in beroep blijft gaan tegen zijn vonnis, ben je elders snel veroordeeld tot de doodstraf en voert men vaak het vonnis al binnen twee maanden uit. Geen lange procedures meer, en het recht kreeg zijn loop. Barbaars natuurlijk, en vooral vreselijk. Vooral als je weet dat in sommige landen en culturen de rechtspraak buitengewoon partijdig verloopt en het simpele feit dat je vrouw bent of ‘politieke tegenstander’ al voldoende reden kan zijn om je van deze wereld te doen verdwijnen. Het ophangen van een genaturaliseerde Nederlands/Iraanse vrouw een aantal jaren geleden geeft wel aan met welk soort lui we in dat volstrekt achterlijke land waar deze executie plaatsvond te maken hebben. Maar ja, ergens twijfelde ik zelfs nog  toen ik onze toenmalige minister van buitenlandse zaken hoorde praten over dat Barbaarse regime in Teheran. Zijn opvolger anno 2015 de arrogante Koenders, wil graag zaken doen met Teheran.

En dus trekken we de diplomatieke touwtjes weer aan.  Verbreken zou beter zijn denk ik, maar dat is dan weer niet goed voor de belangen van Shell of Philips. Het wordt pas echt ingewikkeld als je die normen van wat nu Barbaars is of niet ook zou toepassen op de Verenigde Staten van Amerika. Want laten we wel zijn, een land dat zich zo voorstaat op democratie en vrijheden van mensen zou zich toch heel erg diep moeten schamen voor het simpele feit dat daar in veel staten ook nog steeds doodvonnissen worden uitgesproken en uitgevoerd. Ondanks protesten, men ziet het net als die malloten in Teheran als een interne aangelegenheid. Waarmee je alles kunt afdekken. Dat doen dictatoriale regimes, noem het een interne kwestie en je ruimt even de straten op qua tegenstanders, drugshandelaren en ander gespuis. En als je het niet via de rechter kunt spelen laat je het door je veiligheidsdiensten regelen. Daar doen zelfs zgn. geciviliseerde landen als Turkije van de enge dictator Erdogan vrolijk aan mee. En toch, wij maken onderscheid tussen al die barbarij. Omdat de ene Barbaar de andere niet is. Het is maar net hoe de wind staat. In 1940 was voor de tiende mei van dat jaar Adolf Hitler ook een ‘bevriend staatshoofd’ toch??? Het boter druipt de vele politici nog altijd langs de oren….