Al eerder beschreef ik via mijn meningblog de ingezeepte helling die het schrijverschap nu eenmaal (b)lijkt te zijn als je besluit om bepaalde verhalen uit te brengen waarvan jijzelf als auteur overtuigd bent dat anderen het moeten lezen. Dat schrijfproces op zich is voor mij zelf niet zo ingewikkeld. Als ik er echt voor ga zitten, afhankelijk van het onderwerp, schrijf ik zo drie hoofdstukken achter mekaar op. Daarna herlees je dat nog eens, corrigeert en zet soms wat zinnen om. Maar dan is het ook klaar. Hoe meer je moet wijzigen, hoe slechter het verhaal. Als het een verhaal is met veel inhoud, moet je ook research plegen rond feiten. Zit het wel echt zo of is/was het net even anders? Na enige tijd kom je dan tot de ontdekking dat je min of meer klaar bent met je verhaal en dat de afwerking van het geheel moet worden gedaan. Ik geef eerlijk toe dat ik die fase de minst leuke vind. Komt bij dat je het dan moet gaan onderbrengen bij een uitgever of POD-drukker. Als dan de eerste proeve van bekwaamheid op de mat ligt en je jouw levenswerk in gedrukte vorm oppakt is het dan wel weer even opwindend. Je leest in die vorm (of digitaal voor de liefhebber van dat soort schrijfsels) wat je met flink wat inspanning of discipline allemaal uit de creatieve kop en bijbehorend toetsenbord hebt laten vloeien.

Familie en vrienden mogen dan vaak even meelezen en dan komen vanzelf de complimentjes. Afbraak van het geheel komt in die kring maar zelden voor. Men zou eens moeten durven…. Volgende fase is de daadwerkelijke verkoop. Bij een beetje uitgever gaat het boek dan ook richting Centraal Boekhuis, Bol.com en AKO/Bruna-ketens. Ter bestelling, lering of vermaak. En wie een leuk boekje schreef mag dan rekenen op verkopen tussen de 50-500 exemplaren. Wie het voor het geld doet kan beter besluiten tot het bedenken van een aardiger en vrijblijvender hobby. Je moet wel Saskia Noort of Heleen van Royen heten om naar de grotere getallen te komen hoor. Specialistische boeken of pure verhalen die komen uit de eigen (vaak zeer gemiddelde) levens van de auteurs hebben het lastig. Of je moet er dan wel zelf mee van deur tot deur gaan om ze ‘weg te zetten’.

Geen BN-er? Dan zijn de kansen klein dat je aandacht krijgt in de media of je moet die publiciteit zelf kopen. Handiger is het dan om op zoek te gaan naar schrijfklussen die worden gesponsord. In opdracht schrijven geeft een stukje zekerheid, op vrijwel elk terrein. Moet je wel binnen bepaalde deadlines kunnen werken. Mijn derde boek is nu net af. Ik moet nu nog schaven en vijlen en dan richting uitgever en markt. Het tweede boek kende juist zijn Engelse vertaling en ging o.a. richting Amazon. Maar de plannen voor het vierde en zelfs vijfde boek dienen zich achter de horizon al aan. Anders van opzet, minder inzet nodig, maar even leuk. Leuke klus voor de donkere maanden van herfst en winter. En als ik dan even niks te doen heb moet ik dat boek wat nu klaar ligt maar eens gaan verkopen….ook hier!